દિવસ ઊઠે છે

રોજ રોજ

પોતાનું પેટિયું રળવા

દહાડી કરતા મજૂર જેવો;

ને વહેલો વહેલો

અડધો કપ ચા પી,

જલદીથી બીડી તાણી,

ગળું ખંખારી થૂંકીને

ઝટ કામે ચડે છે.

કો’ક દી એને કામ મળે છે

ઈંટ પર ઈંટ પર ઈંટ પર ઈંટ પર ઇંટ પર ઇંટ મૂકી

મને ચણી દેવાનું.

કો’ક દી એ ઘણ લઈ

ઘા પર ઘા મારી મારી

પરસેવો લૂછતાં લૂછતાં

મને તોડી તોડી

ઝીણી કપચી બનાવ્યા કરે છે.

દિવસ રોજ હાંફી જાય છે.

દિવસના ફાટેલા ખમીસમાંથી પાંસળાં દેખાય છે.

આખો દિવસ કાળી મજૂરી કરી

દિવસ રળે છે

મારા શ્વાસની રોકડ – ને

રાત પડ્યે ચોથિયા ચાંદાનો રોટલો ખાઈ

દિવસ થાક્યો પાક્યો સૂઈ જાય છે-

ફરીથી વહેલો ઊઠી

મજૂરીએ ચડવા માટે.

e.mail : nandita.muni@gmail.com

(પ્રગટ : “નવનીત સમર્પણ” જુલાઈ 2024; પૃ. 23)

આજે Aparna Anekvarna ના કાવ્યનો અનુવાદ.  

માજુલી આસામમાં બ્રહ્મપુત્રા નદીનો એક ટાપુ છે. એ દુનિયાનો સૌથી મોટો નદીનો દ્વીપ છે. અલબત્ત, કવિતાનો માજુલી માત્ર ટાપુ નથી.

°

ડૂબવું

થોડો થોડો રોજ

ડૂબતો જાય છે માજુલી.

રોજ થોડી માટી

કિનારા પાસેથી માગીને

લઇ જાય છે બ્રહ્મપુત્ર.

ભૂલવા લાગ્યા છે લોકો

રોજ થોડી આવડત –

કાંતવા, વણવા, સીવવા,

ગૂંથવા, ભરવા, પરોવવાની.

ફૂલ, ફળ, કંદ,વેલી –

ધાનનાં કેટલાં ય પુરાણાં નામ –

રાંધણચીંધણ ભૂલવા લાગ્યા છે.

આગંતુકને ગોળ ધરીને પાણી આપવાનું

નથી આવડતું હવે બાળકોને.

આંગણું લીંપવાથી, છાજ છાજવાથી 

ઉદાસીન થઇ ગયા છે.

રોજ બાંધે છે પુલ ગમનના

છોડે છે રોજ એક નાવ

ડૂબતા માજુલી તરફ પીઠ કરી

બસ ચાલ્યા જાય છે હલેસાં મારતા.

અને માજુલી, રોજ થોડો વધુ ડૂબી જાય છે.

સૌજન્ય : નંદિતાબહેન મુનિની ફેઇસબૂક દીવાલેથી સાદર

આજે ફરીથી ટર્કિશ કવિ નાઝિમ હિકમતના એક કાવ્ય Yaşamak ne güzel şeyનો અનુવાદ. 

જીવન સુંદર વસ્તુ છે.

કેવી સુંદર વસ્તુ છે જીવવું એ.

સમજણપૂર્વક, એક રસિક નિષ્ણાતની જેમ, પુસ્તકની જેમ,

એક પ્રેમગીતની જેમ, 

આશ્ચર્યચકિત બાળકની માફક.

એક એક કરીને, ને તો ય એક સાથે જીવવાનું,

જાણે રેશમનું વસ્ત્ર વણવું.

જાણે એક સાથે આનંદનિમગ્ન થઈને ગાન કરવું કોઇ મહાકાવ્યનું.

સૌજન્ય : નંદિતાબહેન મુનિની ફેઇસબૂક દીવાલેથી સાદર