થયો ! 

પંખી ટહુક્યું; લાગ્યું કૉલાહલ થયો !

કલરવોનો પ્રશ્ર્ન ના કૈં હલ થયો ! 

સ્પર્શ પીંછાનો સકળ ધડકન મહીં,

હું ભીતરથી ઔર પણ કોમલ થયો ! 

મારી સહુ વાણી ય સરવાણી થઈ;

મારો આ પોષાક પણ વલ્કલ થયો ! 

મૌન પણ મારું ય અર્થોથી સભર,

તું ઉપસ્થિત જ્યારે કે જલ-થલ થયો !

થઇ પ્રતીક્ષા જીવની, વ્યાકુળ ધરા,

એ પછી પરબ્રહ્મ પણ બાદલ થયો ! 

તારી બદનામી ય ના થઇ શ્હેરમાં,

મારો એતબારે ય અહીં નિશ્ચલ થયો ! 

એનું કારણ શોધવામાં રસ ન લો,

જે અહીં કારણ વિના નિષ્ફલ થયો ! 

એને દુનિયાએ બહુ આપ્યા છે દુ:ખ,

ના દીવાનો; કે ન જે પાગલ થયો ! 

એને દુનિયાથી રહી ના નિસ્બતે,

જેને લીધે એ અહીં પાગલ થયો.

જલકમલવત્ જીવવાનું ત્યાં હતું,

શબ્દ ઉદ્દભવ્યો; તો એ ઉત્પલ થયો ! 

આપના સાંનિધ્યની થઇ છે અસર,

આખરે હું પણ અહીં નિર્મલ થયો ! 

જો અહમ્ રહ્યો નહીં સ્હેજે ‘પ્રણય’,

શખ્સ જળ થઇ, વ્હેતો પણ કલ-કલ થયો ! 

તા. ૦૫-૦૪-૨૦૨૦     

•••  

વૃક્ષ આ પણ 

ના શ્રવણ; કે કૈં ઉચરવાનું નથી ! 

મૌન રેʼજો; કૈં જ કરવાનું નથી ! 

કોઇ ભયથી, સ્હેજે ડરવાનું નથી,

મન પડે એ સ્થળ વિહરવાનું નથી.

હોય કરવા; તો ઉધામા સહુ કરો,

મન છે ચંચળ; ક્યાં ય ઠરવાનું નથી.

મરવા વાંકે જે જીવે; એને જીવાડ,

તારે જીવવાનું છે; મરવાનું નથી.

સ્હેજ કડવા પણ થવાનું શીખ હવે,

સહુને ‘હા’ એ ‘હા’ જ કરવાનું નથી.

આજ પણ વાવું છું હું કોઈ વિચાર,

વૃક્ષ આ પણ અહીં ઉઝરવાનું નથી !

વાયદાઓ વંધ્ય પણ નીવડે ‘પ્રણય’,

ઝાંઝવામાં રોજ તરવાનું નથી.

તા. ૧૮-૦૪-૨૦૨૧

હું જાણતો હતો; કે કદમ જોખમી તો છે,

એ પણ હતી ખબર; કે સફર જોખમી તો છે.

બેસી રેʼવાય ક્યાં લગી ખૂણે ને ખાંચરે ?

ઊભો છું જે જગહ; એ જગહ જોખમી તો છે.

છાનાં જો છે તો એમ ને એમ જ રહે ભલે,

એના તમામ ભેદ-ભરમ જોખમી તો છે.

પાણી વિષે રહીને મગર સાથ વેર પણ !

જાણું છું એ ય હું; કે મગર જોખમી તો છે.

હર એક વાતે હોય ન વિગતે ખુલાસો સહુ,

આપી રહ્યો છું હું જે સબબ; જોખમી તો છે.

કોઈક ગાંધીજી જ એની આદરે સફર ! 

આ સત્ય કેરી સખ્ત ડગર; જોખમી તો છે.

લાગે કે દિલ્હી દૂર નથી; આ રહ્યું નજીક ! 

જે જઇ રહી એ તર્ફ સડક જોખમી તો છે.

તણખો બનીને આગ એ વિકરાળ થઇ શકે !  

શાયરનો શબ્દ છે; એ શબદ જોખમી તો છે.

કાયમ સલામ કોઇને ભરવી પડે છે ત્યાં ! 

હદથી વધારે હોય અદબ; જોખમી તો છે.

નામર્દની તો કૈં જ નથી; કૈં જ પણ કિમ્મત;

ને હોય છે જે વ્યક્તિ મરદ; જોખમી તો છે.

ચારિત્ર્યહીન હોય ભણેલાઓ, અર્થ શો ?

માની લીધું, કે સહુએ અભણ જોખમી તો છે.

વાતાવરણ વિશે ય કલેશો જ છે ફકત,

એનું વધારે જિદ્દી વલણ; જોખમી તો છે.

જેઓ બચી ગયા છે એની પણ દશા ખરાબ !

હિંસા ને ખૌફની ય અસર જોખમી તો છે.

ખામોશ કઇ રીતે એ રહી પણ શકે અહીં ?

વાંચન-લેખન ને સાથ મનન જોખમી તો છે.

ચળકાટ સૌને એનો પમાડે છે મોહ બહુ,

દુનિયા મહીં સોનાનું હરણ જોખમી તો છે.

તન્હાઇ તો એથી ય વધારે છે જોખમી !

લોકોનું આગમન ને ગમન જોખમી તો છે.

જો હોય કાચબાની ગતિ – મોડું થઇ શકે,

હદથી વધારે હોય ઝડપ; જોખમી તો છે.

સંબંધ રોજ રોજ વધારો ભલે ‘પ્રણય’,

મારગ એ જોખમી છે; કળણ જોખમી તો છે.

તા. ૨૫-૦૭-૨૦૨૨   

આપી જૂઓ 

શાંત મનને એ કસક આપી જૂઓ,

ક્ષણ ફકત એક આક્રમક આપી જૂઓ.

સ્વપ્નમાં તો સ્વપ્નમાં કોઈક વાર,

આપની, ગમતી ઝલક આપી જૂઓ.

પૃથ્વી આ પરિમલસભર દઇશું કરી,

દિલથી ક્ષણ એક દિલધડક આપી જૂઓ.

તૃણવત્ સમજી નહીં સ્પર્શું ય એ,

આપ આખ્ખી યે ખલક આપી જૂઓ.

મૌજ-મસ્તી એ પછી પણ બરકરાર;

ના ફકત મિલન તલક આપી જૂઓ.

સત્તા-સંપત સહુને અર્પણ; બસ ! મને,

મૌજ-મસ્તીનું મલક આપી જૂઓ.

સહુ મજા ભૂલી જશો વાસંતી પણ,

પાનખરને એક તક આપી જૂઓ.

બંધ પિંજરમાં ‘પ્રણય’ ક્યાંથી ઉડે ? 

ઊડવા ખુલ્લું ફલક આપી જૂઓ.

તા. ૦૯/૧૦-૦૭-૨૦૨૨ 

•••

કમ નથી 

રામ કોʼક જ છે ! ને રાવણ કમ નથી,

સિંહ જેવો ફક્ત એક જણ કમ નથી.

તારો અસલી ચહેરો જોવો હોય તો,

તારી આંખો સામે દર્પણ કમ નથી.

કોʼક શબ્દો થઇ શકે ગમતી ગઝલ,

ફૂલને ખીલવાને આંગણ કમ નથી.

હો ભલે નાનકડો એવો શેર એ,

કિન્તુ એમાં પણ મથામણ કમ નથી.

કઇ અદાથી તું બચી શકવાનો છે ? 

એની પાસે રૂપ-કામણ કમ નથી.

છેડી જૂઓ એની પથ્થરતા અહીં,

કાળમીંઢો માંહે રણઝણ કમ નથી.

સાંત્વન એ વાતનું છે કે ‘પ્રણય’,

જીવવા માટેના કારણ કમ નથી.

તા. ૧૯/૨૦-૦૭-૨૦૨૨