હવે અા કાળમીંઢો પણ પીગળવાના
કોઈના હાથમાં છે પાન ડમરાનાં
વસંતો એટલે તો એને પોંખે છે
એ રાખે છે રગેરગ પાન ડમરાનાં
અા પચ્છમ છે, અહીં દિલ શું ને પ્રીતિ શું
નથી ખીલતા બરફમાં પુષ્પ તડકાનાં
હતું રણ, ઊંટ, અજરક, એમની સંગત
નકામા એની સામે ઢેર સોનાના
હતું ના કોઈ, તો પણ, ત્યાં હતું કોઈ
કે ટેબલ પર હતાં બે પાન ડમરાનાં
પછી ખાબો હતા ને હું હતો ‘દીપક’
કોઈ ચૂંટી રહ્યું ‘તું પાન ડમરાનાં
("અોપિનિયન", 26 માર્ચ 2013)