આ શહેરને વિંટળાઈ વળેલા સમુદ્રના સમ!
મને વિંટળાઈ રહેવા દે તારામાં, મારા જીવ!
શહેર ક્યાંયે નહીં જાય …
ઊછળતું રહેશે સતત સમુદ્રની ઐતિહાસક્તામાં!
સમુદ્રમાં રોજ આ શહેર આથમે
‘ને ઝળહળતું પાછું ઊગે
ધીમા ગર્જન જેવું આકાશ મારામાં ઝમતું રહે …..
– એ આકાશે સભરસભર
મને રહેવા દે અંદર, મારા જીવ!
શહેરમાંથી શેરીઓ
રસ્તા ‘ને કોલાહલો વિસ્તરતા –
‘ને દિશાઓ વછૂટીને
મારામાં વિખરાઇ જાય છે
આ વિખરાપામાંથી
– શહેરનું સમુદ્રાંતર કરતી રહેતી
મને મળી છે એક ભાષા!
એ ભાષાના ભેદ મને ઉકેલવા દે, મારા જીવ!
સમુદ્રાંતરે –
દુ:ખ એ દુ:ખ નહીં
તો સુખ પણ સુખ નહીં
દુ:ખ સુખ :
વિરોધાભાસ;
વિરોધનો આભાસ
– વિરોધ નહીં !
જેમ –
સમુદ્ર અને શહેર
શહેર અને હું
હું અને સમુદ્ર
સમુદ્ર અને ભાષા
ભાષા અને હું
હું અને —
હે, મારા જીવ!
૨૩.૦૭.’૨૨.