છત્રપલંગા મૂકી છેટા રે !

પીપલ કે નીચે ક્યૂં લેટા રે !

બિથા કોઈને યે ના વહેંચી રે,

આવા તે કેવા એકલપેટા રે !

ગોકુળમાં તો ગાયું ચરાવી રે,

પછી ઠેઠ લગ હાંક્યાં ઘેટાં રે !

ભેળા થઈને નામ જ બોળ્યું રે,

વડ જેડા ના નીવડ્યા ટેટા રે !

છેલ્લું યે કાંઈ નવ બોલ્યાં રે,

એક પલ મેં અવતાર સમેટા રે !

23 માર્ચ 2013ના રોજ, ‘વલી ગુજરાતી ગઝલકેન્દ્ર’ અને ‘ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી’ દ્વ્ારા આયોજિત, મુશાયરામાં, ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદના રા. વિ. પાઠક સભાગૃહમાં, ઋષિકવિ રાજેન્દ્ર શુકલના ઘેરા ગિરનારી કંઠે રજૂ થયેલી 'ગઝલ અને મરસિયાના સંયોજનની' એક અનોખી પ્રસ્તુતિ.

આપેલી લિન્ક પર જઈ આ સાંભળી શકાશે.

https://soundcloud.com/pancham-shukla/rajendra-shukla-kyu-leta-re-23

પિંડને પાખ દીધી અને પાંખને વેગ દઇ વેગથી ગગનગામી કરી,

એ પછી ગગન પણ લઈ લીધું તેં અને ગત બધી જૂગતે પરમગામી કરી !

કેદૂના જે હતા તે કઢાપા ગયા, આખરે આંખ ઊઘડી ગઈ એવું કે –

છો ભરણ આકરા, આકરી બળતરા,  દૃષ્ટિ ચોખ્ખી અને દૂરગામી કરી !

કાળના આ પ્રવાહે વહ્યાં તો વહ્યાં, પણ કશે ક્યાંક સચવાઈ એવું રહ્યાં,

સરકતા સરકતા શ્વાસ સંકેલીને, એક ક્ષણ જકડીને જામોકામી કરી !

કોઇ કે’તુ ભલે, કંઈ અધુરું ન’તુ , આ બધું તો પ્રથમથી જ પુરું હતું,

ખોદી ખોદી અને તેં જ ખાડા કર્યા, ખોડ પણ તેં કરી, તેં જ ખામી કરી !

ખીંટીએ લટકતી રાખીને રિક્તતા, નીકળ્યા તો ખરા ખેસ ફરકાવતા,

પણ પછી શું થયું કંઈ ખબર ના રહી, કઈ ક્ષણે ખેસની રામનામી કરી !