જેમ અડધી આલમને
બંધનની બંગડીઓમાં પૂરી
રખાઈ છે,
એમ જ
મારા દેશની લોકશાહીને
બંગડી આકારનાં પાર્લામેન્ટમાં
પૂરી દેવાઈ છે …
એ
બંગડીમાં બેઠેલાં બગલા જેવાં સફેદ વસ્ત્રધારીઓ
એકબીજાને કલંકિત
કાળાંમેશ વસ્ત્રધારી કહીને
બસ,
ભાંડ્યા કરે છે,
એક દળ બીજા દળને ચોર
કહે છે,
બીજું દળ પહેલા દળને
ચોર કહે છે,
પછી એકબીજા પર
માઈકો ફેંકવાની રમત રમે છે
પછી એકબીજા ને ભેટી
ખાધું પીધું ને રાજ કરે છે …
બંગડીની બહાર
દલ દલ કાદવમાં
બેરોજગાર
ઉછળતું લોહી ખૂંપી રહ્યું છે,
પેટ્રોલના ઊંચા ઉછળતાં ભાવ મોંઘવારીના નશામાં ચકચૂર છે,
નીચે ને નીચે પડી રહેલો,
ખાંસતો, ગબડતો, બબડતો
રૂપિયો ….
મોંઘીદાટ કોલેજોની દુકાનોની
બહાર ઊભાં ઊભાં
ચમકદાર, ભભકદાર
શૉકેસને જોયાં કરતાં
યુવક યુવતીઓ,
વિન્ડો શોપિંગમાં ખોવાઈ
ગયેલાં છાત્ર છાત્રાઓ …
ડોક્ટરોએ
લખી આપેલાં દવાઓનાં લાંબા પ્રિસ્ક્રીપ્શનના કાગળોને સુંઘી રહેલાં વૃદ્ધો
ને વૃદ્ધાઓ ..
ખિસ્સામાં અફવાઓનાં
ટોળાં લઈ ફરતાં ચહેરાઓ
જે
મરેલી ગાયનાં ચામડાં
ઉતરડનારને અસ્પૃશ્ય
ગણી પાણીનાં છાંટે
સ્નાન કરે છે
એ
જીવતાં માણસની
ચામડી
ઉતરડી નાંખવાના
સામૂહિક આનંદનાં
મેળા યોજે છે …
બધું જ દલદલમાં
ખૂંપી રહ્યું છે ..
ભૂખ્યાં તરસ્યાં લોકોની
ખાલી થાળીઓની
ઉઠાંતરી કરી
ભકતો
થાળીઓના મંજીરાં
બનાવી
લોકશાહીનાં ભજનો
ભસી રહ્યાં છે ..
મારા દેશની લોકશાહી
બંગડી આકારનાં
પાર્લામેન્ટના
બંધનમાં
બંધાઈ ગઈ છે ..
22 જુલાઈ 2018
(મને અંધારાં બોલાવે – કાવ્ય સંગ્રહમાંથી)