ઘૂંટણભર પાણીમાં ય તરી શકું છું,
આખ્ખો દરિયો આંખે ભરી શકું છું.
સીધા સરળ વહેણની આશ રાખતો નથી,
ઊંચા-નીચા ઢોળાવ ઉપરથી સરી શકું છું.
એવડા મોટા જહાજની ક્યાં ઝંખના છે મને,
કાગળની એક હોડી લઈને ય તરી શકું છું.
ગભરાઈ જાઉં એ આંખોના ઊંડાણ જોઈને,
બાકી તોફાની મોજા સામે બાથ ભરી શકું છું.
એ વાળની લટોમાં ગુંચવાઈ ગયો છું નહિ તો,
આખું ય જંગલ કાગળ ઉપર ચીતરી શકું છું.
ઊંડાણે રહી પોષણ આપવું ગમે છે ‘મૂકેશ’,
નહિ તો પુષ્પની માફક ઉપવને મ્હોરી શકું છું.
e.mail : mparikh@usa.com