ભલે રોકશો તમે, અમે તો આવીશું,
ગમગીન જીવનમાં ખુશીઓ લાવીશું.
ભરવસંતે પાનખર જોઈ શકતા નથી,
થોભો જરા લીલીછમ વસંત વાવીશું.
નહિ જાય એળે આ ભાવનાઓ તમારી,
લાગણીઓને અમે ખુલ્લેઆમ નવાજીશું.
ઘૃણાનો પ્રત્યુત્તર તો પ્રીત જ હોઈ શકે,
પ્રેમનગરમાં આ વાત અમે તો ફેલાવીશું.
એકવાર નિર્દોષભાવે હસી લેજો ‘મૂકેશ’,
ખડખડાટ હાસ્યનો અમે સમંદર રેલાવીશું.
ન્યુ જર્સી, યુ.એસ.એ.
e.mail : mparikh@usa.com
હવે પડવા, ગબડવા કે આખડવાનો ડર નથી મને,
હું સ્થિર થયા પછી લડખડાયેલો માણસ છું.
બગડી જશે આકાર એ ચિંતાનો વિષય નથી હવે,
હું બધી બાજુએથી ગોબાયેલો માણસ છું.
નવું કોઈ મિલન થશે એ અભિલાષા નથી હવે,
હું દશેય દિશાઓથી તરછોડયેલો માણસ છું.
ધક્કામુક્કીથી સાવ ટેવાઈ જ ગયો છું હવે,
હું સહુ દ્વારા એક હડસાયેલો માણસ છું.
મનાવવાની કોશિશ વ્યર્થ જ નીવડશે હવે,
‘મૂકેશ’ હું તો સ્વથી જોડાયેલો માણસ છું.
ન્યુ જર્સી, યુ.એસ.એ.
e.mai : mparikh@usa.com
પાંસઠ થયા હવે જુદી રીતે જીવી લે,
શાંતિથી સાંભળ અને હોઠ સીવી લે.
બહુ કરી લીધી મનમાની વર્ષો પર્યંત,
મરજી વિરુદ્ધ હવે હામી ભરતા શીખી લે.
વાત મનને મારવાની તો નથી અહિંયા,
નોખી દૃષ્ટિએ જગત જોવાનું કબૂલી લે.
સલાહ ઘરખૂણે ગોપાઈ રહેવાની નથી,
આકાશને આંબવાની જીદ હવે મૂકી દે.
રોમાન્સ તો રક્ત સાથે જ વહે છે ધમનીમાં,
પ્રીત પ્રગટ કરવાની ય રીત નવી શીખી લે.
જોહુકમી તો ક્યારે ય કરી જ નથી તો હવે,
જોહુકમી ચલાવવી નથી એ પણ સમજી લે.
ગઝલ-કવિતા તો સદા ય રચાતી જ રહેશે,
ભક્તિપદ ગાવાનું પણ હવે જરા શીખી લે.
દોડભાગ બહુ કરી ભૌતિક ભોગ માટે ‘મૂકેશ’,
મોક્ષ માટે પણ હવે થોડી પૂંજી ભેગી કરી લે.
ન્યુ જર્સી, યુ.એસ.એ.
e.mail : mparikh@usa.com