મનની ખોટી ધારણામાં કૈં નથી,
ખોલમાં પરબીડિયામાં કૈં નથી.
બહુ મજા માણી અને થાકી ગયા,
અંતે લાગ્યું, કે મજામાં કૈં નથી.
લાભ-શુભ તો નામશેષ આઠે પ્રહર,
ખુલ્લા ને બંધ બારણામાં કૈં નથી.
એની એ ઘટના જ છે વખતોવખત,
માણસોની પટકથામાં કૈં નથી.
હાથ જે આકાર આપે; ધન્ય છે,
માટી-જળ ને ચાકડામાં કૈં નથી.
અંતે એવું લાગે; તો પણ થાય શું ?
માણસો સઘળાં – બધામાં કૈં નથી.
વક્ત સમજાવે ‘પ્રણય’, એની પ્રથમ,
– સમજી લેવું; ઝાંઝવામાં કૈ નથી.
તા. ૨૦-૦૬-૨૦૧૭
