માણસને અંદરથી કંઈક તો ખૂટે છે,
નહીં તો આમ થોડો કાંઈ રૂઠે છે?
બહારથી તો દેખાય છે એ મોજમાં,
પણ અંદરથી તો રોજેરોજ તૂટે છે.
મૌન રહી કર્યા કરે હા-માં હા એ,
તો સૌ કોઈ એને મોજથી લૂંટે છે.
જો બોલી જાય બે બોલ સાચા તો,
બધાની આંખમાં કણની જેમ ખૂંચે છે.
જોતજોતામાં જતો રહેશે આ માણસ,
જાણતા હોવા છતાં એકડો સૌ ઘૂંટે છે.
•
ભાષા સમજમાં નથી આવતી મને,
પણ ભાવને હું જીવી જાઉં છું.
છું હું મારી માટીથી ઘડાયેલો,
પણ તારી માટીમાં ભળી જાઉં છું.
માણસ છું હું મોજીલા મનનો,
ભાવપૂર્ણ ભરોસો છોડી જાઉં છું.
હોય દેશ તારો કે મારો શું ફર્ક છે?
યુગે યુગે અવતાર બદલતો જાઉં છું.
ધર્મ નાત-જાતના વાડા કોણે પાડ્યા?
હું તો માણસાઈ ધર્મમાં જીવી જાઉં છું.
••
લાખ તકલીફોને અહીંયા દાટી છે,
સંસારનાં આ જંગલમાં ઘાટી છે.
દરિયામાં ઊંડા ઉતરી ને શું કરશો?
સુખ દુઃખની બહાર પડી માટી છે.
ને હળવે હળવે ફૂંકાયો છે પવન,
તો પણ ક્યાંક થોડી ચામડી ફાટી છે.
આગને સ્પર્શ કરી જોઈ આજે તો,
ખબર પડી કે હ્રદયમાં જ લાટી છે.
આખી જિંદગી બ્રાન્ડેડ કપડાં પહેર્યાં,
અંતે તો મળી આ સૂતરની આંટી છે.
e.mail : ronakjoshi226@gmail.com