દૂર-દૂર ક્યાંક આઘે

હું પણ ન હોઉં, તું પણ ન હોય, આપણે આપણી સાથે

મળવાનું હોય નહીં 

છળવાનું હોય નહીં

હોડમાંથી નીકળીને હોડીમાં તરવાનું

હોય બસ આગળને આગળ વધવાનું.

થાકી જવાય તો થોડું બેસવાનું

થોડું પાણી પીવાનું થોડું ઊંઘી જવાનું

ગોતીગોતીને ખાવાનું માપનું

પાસે ન રાખવાનું હોય જે ન આપણું

હરતાં જઈએ ફરતાં જઈએ

પ્રકૃતિમાં ભળતાં જઈએ

ઠરી જઈએ

પ્રકૃતિમાં ઓગળી જઈએ

પહાડ નહીં, ઝાડ નહીં, ખાસ નહીં, ઘાસ બની જઈએ

દૂર-દૂર ક્યાંક આઘે

હું પણ ન હોઉં, તું પણ ન હોય, આપણે આપણી સાથે.

e.mail : umlomjs@gmail.com

અંદર ને બ્હાર

શરીર તો નર્યો આકાર

આકાર ક્યારેક ભરમ લાગે

નિરાકાર જેવુંય કંઈ ન ભાસે

શું કરું?

ઠરું

શરીરથી મનને ભરું

મનને આખું શરીર કરું

તોય ન ભૂલી શકું

જીવડાથી ઉપર ન ઊઠી શકું

અને, શબદને હેતથી મળી લઉં

અરથની પેલે પાર ફરી લઉં :

ન આગળ ન પાછળ ન નીચે ન ઉપર

જીવડામાં જીવન તરબતર

e.mail : umlomjs@gmail.com

સ્ટેશન

જાણે આકુળ-વ્યાકુળ મન. 

‘ચાઈ’ ‘પેપર’ ‘ઠંડા’ નોખેનોખી આદત પાડે બૂમો

અવાજ સૂનો. 

કોઈ ટાઈમાં આવે 

મેલો હાથ કોઈ લંબાવે 

કોઈ પેપર વાંચે 

ગાડીનો કોઈ ટાઈમ જાંચે 

કોઈ ઝોકા ખાતો 

ઝબકીને કોઈ જાગી જાતો 

કોઈ દોડે કોઈ ચાલે 

કોઈ એકલ કોઈ સાથે 

સર્વેની આંખોમાં ડોકાતી લોકલ 

લોકલમાં ડોકાતું છલ 

છલ તો સીધુંસાદું 

માણસને વ્યક્તિ કરવાનો જાદુ.

 

જડ થઈને ઠરતો માણસ 

તોય ગતિમાં સરતો માણસ 

આગળ માણસ 

પાછળ માણસ 

જ્યાં જુઓ દેખાય માણસ 

નોખા રૂપે પેખાય માણસ : 

નાનો ધક્કો મોટો ધક્કો 

સાચો ધક્કો ખોટો ધક્કો 

ઊભો ધક્કો બેઠો ધક્કો 

ખિસ્સામાં પણ પેઠો ધક્કો 

એકલ ધક્કો દોકલ ધક્કો 

ટોળારૂપે કલકલ ધક્કો 

આંખો થઈને ભટકે ધક્કો 

સ્ટેશન આવે છટકે ધક્કો.

 

સ્ટેશન 

જાણે મન વિનાનું તન.

–

(‘ભીતર’ પદ્યનવલમાંથી)

e.mail : umlomjs@gmail.com