ગઝલ

ઘરોને લાજનાં વસ્ત્રોથી ઢાંકો,

નવા માહોલમાં પેઢી બચાવો.

છે અંધારું તો ત્યાં દિવા પેટાવો,

હ્રદય એક ઘર છે ન ઘરને જલાવો.

હું એવો નમ્ર ને પોચો હ્રદય છું,

મને થોડું ઘણું પથ્થર બનાવો.

ઉદાસીના અહીં કંટક ન રોપો,

મહોબ્બતના સિતારા ઝગમગાવો.

મેં ગઝલો, શેરથી ભાષા બગાડી,

તમે તો શુભઈચ્છાથી વધાવો!

તમારી વાતનો પડશે વજન ત્યાં,

ગઝલ છું, શેર છું દિલમાં વસાવો.

કહે છે કે “મને ભૂસી જ નાખો”,

કહ્યું, પહેલાં મને ભૂલી બતાવો.