બરતન માંજતે માંજતે
કપડે ધોતે, ધોતે
રોટિયાઁ શેકતે, શેકતે
શાહીનબાગની સ્ત્રીઓને સંભળાય છે
નવા મૌલવી જેવા વઝીરેઆઝમની ફતવા જેવી તકરીર.
ચાય બનાને વાલે છોકરે કી તરહ વહ ચિલ્લાતા હૈ,
NRC, NRC, છીં, છીં, છીં, છીં, છી, છીં
CAA, CAA, હેં, હેં, હેં, હેં, હેં, હેં
ને વળી સંભળાય છે - ‘તુમ કૌન હો?’
અરે ઉલ્લુ કે પઠ્ઠે
હમ? હમ જોધા અકબર કી સાસ હૈં
હમ? હમ અઠરાસો સત્તાવન કી હઝરતમહાલ હૈં
હમ? હમ પંડિત જગન્નાથ કી માશુકા હૈં
દંગે કે વખત હિન્દુ ઔરત કી તરહ હી
પરેશાન હોતી અમ્મા, બીબી ઔર બેટી હૈં.
તુમ્હેં અલ્લાહ કી ઔલાદ માનકર
તીન તલ્લાક કે ટાઇમ દુવા દેને વાલી આયા હૈં.
લેકિન તુમ તો, શેતાન કી દૂમ નિકલે
વોટ માંગણે વખત ભાઈયોં-બહેનોં-ભાઈયોં-બહેનોં કરતા થા,
અબ પૂછતે હો કિ તુમ કૌન હો?
તુમ પારલેમેન્ટ મેં હો, હમ સડક પે હૈં
લેકિન યાદ રખણા પારલેમેન્ટ બોત છોટી હોતી હૈ સડક સે
બાબરી સે દાદરી તક હમ સેહતે રહેં
આર્મીવાલે કે ભાઈ અખલાક કો તુમને માર દિયા,
નઝીબ પઢને ગયા હૈ, અબ તક લૌટા હી નહીં!
ફિર ભી હમ ચૂપ બેઠે
લેકિન અબ તો તુમને, બોલે તો ક્યા બોલે, બોત વિકાસ કર દિયા!
હરેક કો પૂછતે હો કિ તુમ કૌન હો?
જરા અપને ગિરેબાન મેં ઝાંકો જહાંપનાહ, કિ તુમ કૌન હો?
દો હજાર દો કે દંગે કે લહુ કે છીંટે અભી ભી પડેલે હૈં
તુમ્હારી વર્દી પે!
ફિર ભી હમ ચૂપ થે,
લેકિન ચુપ્પી કા મતલબ યે તો નહીં કિ
હમ જિંદા લાશ બન જાય,
હમારા હોને કા વજૂદ હમ સે હી માંગા જાય!
શાહીનબાગ મેં આકે દેખ ઉમટા હુઆ હૈ સૈલાબ
યહાં આજા, ડર મત,
હમારી ઝૂર્રિયોં મેં અભી ભી મહોબ્બત બચેલી હૈ,
હમ ઔરતેં જનમ દેતી હૈં, મૌત નહીં
હમ ચીડિયોં કે ઘોંસલો કી તરાહ આશિયાના બનાતી હૈં
હમ બંદર થોડે હૈં કિ તોડ કે કિસી કા આશિયાના!
હો સકે તો હમ સે થોડા સીખ લે,
ઘર ચલાને સે જ્યાદા મુશ્કિલ નહીં હૈં
દેશ ચલાના.

સૌજન્ય : “નિરીક્ષક”, 01 ફેબ્રુઆરી 2020; પૃ. 24

Category :- Poetry

ગરબો

શાહીન બાગના ગરબામાં
દીવો પ્રગટી ગયો
બાગ હવે ચાચરનો ચોક બની ગયો
મા ખુદ ગરબે રમવા આવી છે
આ નવરાત્રી નથી
અનેક રાત્રીઓનું જાગરણ છે.
ઉજાગરો નથી.
ગરબે ઘૂમે રે મા ગરબે ઘૂમે
આજ મારી અંબિકા ગરબે ઘૂમે
કડકડતી ટાઢમાં રાક્ષસો ભલે એના બનૂસ-ધાબળા
લઈ જાય પણ મા એ તો પંચમહાભૂતનું હૂંફાળું બનૂસ ઓઢ્યું છે
માને ટાઢ નથી વાતી
ટાઢિયો તાવ તો સત્તાની મર્દાનગીને આવે
કવિતાના છંદને પણ બંધારણ હોય છે
ગાગાલગા લલલગાલલગાલ ગાગા
આ વસંતતિલકાનું બંધારણ છે
વિશ્વમ્ભરી અખિલ વિશ્વ તણી જનેતા
માની આ સ્તુતિ વસંતતિલકાના બંધારણમાં છે.
છંદ અને લયમાં ઘરની ધોરાજી ના ચાલે
મા વાગીશ્વરીના હાથમાં વીણા
શુભ્રવસ્ત્રા શ્વેતપદ્માસના છે
તે લુહારની દુકાનમાં ચુપચાપ બેઠી છે
વીણાનો તૂટેલો તાર ફરી
નવો મળે એની પ્રતીક્ષામાં છે
કોઈવાર રાક્ષસોના પ્રહારથી મા લોહીઝાણ થઈ જાય
મા પર એસિડ ફેંકાય કે તરત
ગાંધીના રેટિયાની રૂની પૂણી
માનું વહેતુ લોહી અટકાવે છે
સત્તાના બાળોતિયાં ધોવાની
માએ હવે સાફ ના પાડી દીધી છે
હાજી હાજીના નપુંસક મર્દોનાં ટોળાંમાં
માની “ના ના ના”
મારી માતૃભૂમિમાં મા સલામત નથી
એ દેશ મારો નથી
હું નોમેન્સ લેન્ડનો નાગરિક છું

સૌજન્ય : “નિરીક્ષક”, 01 ફેબ્રુઆરી 2020; પૃ. 01

Category :- Poetry