સદીઓથી ઢાંક્યાં તમારાં તન
હરફ સરખો ય કાઢ્યા વિના ઢાંકી તમારી નાગાઈ પણ.
ધોમધખતા તાપે ચામડી મારી બાળીને
તમને ટાઢક વળે એવાં વસ્તર વણ્યાં !
કડકડતા હેમાળે ધરૂજતો રહ્યો હું
પણ તમને હૂંફ વળે આઠે પહોર એવી વણી’તી ચાદર
જાણે તમને ભેટતો હોંઉ એમ દેતો’તો છાનો છાનો આદર
નોરતાના દા’ડે ખપ આવી’તી મારી રંગચૂંદડી !
તો ય
વારેતેવારે પડછાયો પડી જાય તો
ઢીબી નાંખતા’તા બાપલા
તો ય
મારતો રહ્યો સલામ કાયમ રાતના વાળુ માટે !
તમે
વરઘોડિયા થઈ નાચતા’તા ત્યારે
હું ય ઊભો’તો ખૂણામાં ચપટીક બૂંદી ગાંઠિયા માટે
જે કૂવેથી મારે પાણી પીવાય જ નહીં
એ કૂવાના કોસમાં ફરતી મારી આંગળીઓ ટેભેટેભે
તમારાં ખેતરમાં, ઢોરઢાંખરમાં ભળી છે
મારા પરસેવાની ગંધ !
તો ય તમારે ઘરઆંગણે આવવાનું બંધ !
જે સપાટું પહેરી તમે ઉનાળાના ઉનાળા કાઢી નાખ્યા
એ સપાટું અમારે તો કાઢી નાંખવી પડે
તમે દેખાવ કે અબઘડી !
પછી તો આવી આઝાદી
હેન્ડલૂમ, હેન્ડલૂમની થઈ બૂમાબૂમ
અમે ય થયાં પાંદડે, બે-પાંદડે
હવે તો તું છાલ મેલ,
નહિતર સાચું કહું ફરીથી કરી મેલીશ નાગો !
[દલિતોની બહેન-દીકરી પર થતા હાથરસ જેવા બળાત્કારોના સંદર્ભમાં]
સૌજન્ય : “નિરીક્ષક” સાપ્તાહિક ડિજિટલ આવૃત્તિ; 19 ઑક્ટોબર 2020; પૃ. 16
Category :- Poetry
હવાને પણ એટલી ખબર હોય છે,
સુગંધને પણ લાગણીનું ઘર હોય છે.
તને મારામાં જ રોજ ઘૂંટયા કરું,
મને પણ ભૂલી જવાનો ડર હોય છે.
રહું ના હું એકલો જગતમાં કદી,
મને દાટો જ્યાં ઘણી કબર હોય છે.
મને તું એકાંતમાં મળી ના શકે,
ઘણાં લોકોની અહીં નજર હોય છે.
કલેજું તું ઝાડ પર મૂકી આવજે;
નદીમાં 'આદત' ઘણાં મગર હોય છે.
2035, Yogeshwar Nagar Sci. GHB Kanakpur-Kansad Sachin [Surat] Pin N- 394 230
Category :- Poetry