અલગારી

ચીર મૌનની ચાદર ઓઢી શમાની ચોખટ પર બેઠી છું,

ભરે પગલાં પંથ અલખનો; એક અલગારી થઈ બેઠી છું.

તમારે મોલ હું દુષ્કાળ, ચૂસું પગ પીપળાનાં પાન પર,

હોઠમાં ગીતનું ખાબોચિયું; વક્ષમાં વરસાદ થઈ બેઠી છું.

આ ચરણોને અવકાશ થઈ પંખીઓ બની જવા દઈએ,

નિરભ્ર સ્વચ્છ ગગનમાં; હિમ-શીલાની રાવટી થઈ બેઠી છું.

ખૂંચી રહ્યા છે ચરણ ધૂંધવાઈ રહ્યા છે બદન ચોતરફ,

બસ આમ ધૂળને સમજી નદી; શ્વાસ ઉછીના લઈ બેઠી છું.

અલ્લાહ પણ નથી, નથી ઈશ્વર જડતો અહીં શહેરમાં,

સમાધિ પર દેખાવનાં ફૂલ; ઈન્સાનિયતનું અત્તર થઈ બેઠી છું.