ખબર છે તને?
આજે મેં તને ગમતો ડ્રેસ પહેર્યો હતો.
એ જ તો જે સફેદ ને ચમકદાર છે
જેમાં હું પરીઓના દેશની ભૂલી પડેલી પરી લાગતી હતી તે
ખબર છે તને?
આજે મેં એ ડ્રેસ પર મારા કપાળે બિંદી લગાવેલી હતી.
હું કોઈ દી' બિંદી નહોતી લગાવતીને
તો બધી જ સહેલી જોઇને કહેતી,
‘વાહ, સુંદર પરી.’
મારા લહેરાતા વાળની સાથે
ત્યારે તને ગમતું સ્મિત મારા ચહેરા પર ખીલી રહ્યું હતું
અને ગાલ પરનું પેલું ખંજન પણ ….
તને શું કહેવું મારે.
તું તો બધું જ જાણે છે,
બધું જ સમજે છે
માટે તો
હું એવા પ્રદેશમાં જવા માંગુ છું
જ્યાં મને તારી કોઈ ખબર ન મળે
અને તને મારી.
તું તો નાસ્તિક છે ને
એટલે પરીઓના દેશને પણ તું નહીં જ માનતો હોય,
હું ફરી એ દેશમાં ચાલી જઈશ.
પપ્પા પણ મમ્મીના કાનમાં કંઇક એવું જ ગણગણતા
બંને હસતાં,
હમણાં હમણાં બગીચામાં ખબર છે તને
કેટલી ય લાલ કીડીઓએ મારા પગને ઘેરી લીધો હતો
માંડ માંડ તેને દૂર કરી
તો પણ એકે તો ચટકો ભરી જ લીધો,
‘મર એ મર, અહીં પણ તું મને નહીં છોડે?’
તારા ન હોવામાં પણ કેટલો પાસે હોય છે તું નહીં?
‘લાલ કીડી’
એટલે તો હું આજમાં જીવું છું
ખબર છે તને?
વાળ બાંધી લઉં છું અને બિંદીને અરીસામાં લગાવી
હું દોડી જાઉં છું ગામની એ પહાડીઓ પર
ઠંડો પવન, મોરનું બોલવું,
પક્ષીઓના ટહુકાઓ વચ્ચે
મંદ મંદ હવામાં તારું આંસુ બનીને વહેવું …
ખબર છે તને …
પાછાં વળતાં પાણીની છાલક ચહેરા પર ઉડાવીને હસી લઉં છું
એ જ પરીઓના દેશની કલ્પના કરતી
ચૂંદડીને લહેરાવતી
દોડી જાઉં છું તારી યાદોના પ્રદેશથી દૂર,
એટલે ખૂદ મારાથી દૂર …
હવે પડી ખબર તને?
Email : navyadarsh67@gmail.com