1.

માણવા જેવાં જીવનમાં આમ અવસર છે ઘણાં 

શું કરું કારણ વિનાના મન મહીં ડર છે ઘણાં

ખાલ ખેંચો – લાત મારો – માર મારો તોય શું

પ્રકૃતિએ માણસો જોઉં છું નીંભર છે ધણાં

તણખલા જેવા કરે છે ઝંઝાનો શું સામનો 

તો ઘણાયે ભડવીરો પણ ટાણે પામર છે ઘણાં

આ નગરના માણસો ક્યારે ગણાયા માણસો

માણસો કરતાં વધુ માણસના ઈશ્વર છે ઘણાં

આવકારો-આશરો જેવા શબદ જાણ્યા નથી

આ નગરમાં આમ તો હું જોઉં છું છે ઘર ઘણાં

તોય સાહિલ કોઈ ખુદને કેમ જાણી ના શક્યા

આમ તો આ શહેરમાં પણ આઈનાઘર છે ઘણાં

2.

કવનનો અંત કવનની સફરનો અંત નથી

જગનનો અંત જગનની સફરનો અંત નથી

અતીતના ભીના સ્પર્શો હજીય છે ભીના

જતનનો અંત જતનની સફરનો અંત નથી

સમયના યજ્ઞમાં અવતાર ભસ્મ થાય ભલે

લગનનો અંત લગનની સફરનો અંત નથી

જો શબ્દ બોલશે તો એ પછી નહીં અટકે

મનનનો અંત મનનની સફરનો અંત નથી

જો મૌન સાંભળી શકશો તો વાત સમજાશે

જીવનનો અંત જીવનની સફરનો અંત નથી

વિરહની વેદના ભેટી શકે નહીં મનને

મિલનનો અંત મિલનની સફરનો અંત નથી

ખુલે જો આંખ તો ખસિયાણા ના પડો સાહિલ

સપનનો અંત સપનની સફરનો અંત નથી 

3.

માણસો ઘરમાં જન્મે જીવે ને મરે

માંડ ફળિયા સુધી સ્વપ્નમાં પણ ફરે

બસ નિહાળ્યા કરું છું તમાશા સતત

એક છાયા બીજી છાયાને છેતરે

એ દ્વિધામાં જ અવતાર પૂરો થયો

કોના નામે હું ફેકૂં તો પથ્થર તરે

કાકરી સાવ હળવેથી ફેકી અમે

ને વમળ છેક તળિયા સુધી વિસ્તરે

 શક્ય છે નીકળે પ્રેત ઝાકળના પણ

જીવ શાને  સુગંધો પછી ખોતરે

ભૂતને ભૂલવાની મઝા માણીયે

કોણ રુઝી રહેલા જખમ ખોતરે

કેટલાં કામ સાહિલ અધૂરાં રહ્યાં

વાતમાં વેલ્ય પહોંચી ગઈ પાદરે

4.

સપનું થઈને એમની પાંપણમાં જઈ ચડ્યો

હાથે કરી હું કેવી પળોજણમાં જઈ ચડ્યો

ચોક્કસપણના નોતરાને અવગણ્યા પછી

હું જઈ ચડ્યો પછીમાં યા તો પણમાં જઈ ચડ્યો

એક સીધી સાદી વાતમાં પ્રશ્નો ઊભા કરી

પૂછો નહીં હું કેવી વિમાસણમાં જઈ ચડ્યો

તેઓના દ્વાર ટેકવું માથું તો લાગતું

આતમ અમારો ઈશના આંગણમાં જઈ ચડ્યો

ના ઓળખું મને તો એમાં મારો દોષ શું

ચહેરો ગુમાવ્યા બાદ હું દર્પણમાં જઈ ચડ્યો

ભાગ્યે જ જાઉં છું છતાં હું જ્યાં ગયો છું ત્યાં 

કારણ વિનાના સેંકડો કારણમાં જઈ ચડ્યો

ચોર્યાસી લાખ ફેરા ફર્યા તોય ના છૂટ્યો

અવતાર મારો કાયમી વળગણમાં જઈ ચડ્યો

સાહિલ જીવ્યો છું ચેનથી લીલોતરી મહીં   

લોકોને મન ધધખતા જતાં રણમાં જઈ ચડ્યો

નીસા –  3/15 – દયાનંદ નગર, રાજકોટ 360 002

e.mail : sahilrjt1946@gmail.com

૧.

ગઝલ

જે ક્ષણે મેં શબ્દનું પૂજન કર્યું

લાગે છે ઈશ્વરનું આરાધન કર્યું

જીવવા જ્યારે મળી સુખની ઘડી

હાથ જોડી આભને વંદન કર્યું

હર ગઝલ સર્જન પછી લાગે મને

મેં અખિલ બ્રહ્માંડને ચુંબન કર્યુ

સાતે સાગર સુખથી છલકાતાં મળ્યાં

જો મિલનની પળનું અવલોકન કર્યું

આંગણે ઈશ્વરના લઈ આવ્યાં સગડ

પ્રીતનુ સાહિલ જો સંશોધન કર્યું

——————-

૨.

છું  હવાનો અંશ મારું કોઈ ઠેકાણું નથી

કઇ દિશામાં તો ય મારું હોવું વરતાણું નથી

જો છલોછલ થાય તો એ દેવતાઈ જાણવું

જે ભરાઈ જાય એ માણસનું તરભાણું નથી

જોતજોતાંમાં છલોછલ જામ ખાલી થઈ ગયો

ટીપું યે પીધું નથી ટીપું યે ઢોળાણું નથી

આપેલું પાછું લઈ લેતાં ન શરમાયા પ્રભુ

જિંદગી પણ શું તમે આપેલ નજરાણું નથી

છે જગતના સર્વ જીવો એક મત આ વાત પર

શ્વાસ કરતાં કર્ણ પ્રિય બીજું કોઈ ગાણું નથી

ખુદ પ્રભુ જેવો પ્રભુ પણ ક્યાં હજી સર્જી શક્યો

એક એવી રાત કે જે રાતનું વ્હાણું નથી

એ તો સાહિલ ઠારે છે જઠરાગ્નિને બે ઘડી

જે જમાડે છે જગત એ ભાવતું ભાણું નથી

————-

૩.

જે ગુન્હો કર્યો નથી એ ગુન્હાની પણ મને કારમી સજા મળી

છે અલગ એ વાત કે એ સજામાં પણ મને મનભરી મજા મળી

અવદશાનાં કારણો શોધવાના યત્ન સહુ એમ ધૂળમાં મળ્યા 

જેમજિન્દગી મળી કિન્તુ જીવવાની ના એક પણ  વજા મળી

વેદના નદી મહીં મોકળાશથી કદી મન તરી શક્યું નથી

આમ ભીના શ્વાસને ઉમ્રભર વ્યથાના ઘર બાજુ આવ જા મળી

આભ આંબતા અહીં સેંકડો મકાન છે તોય શું નવાઈ છે

આભ ચુમતી મને એક પણ મકાન પર ના કોઈ ધજા મળી

કઇ દ્વિધામાં આયખું રામ જાણે રાત દિ ડૂમતું જ જાય છે

એ ત્રિભેટે ઊભો છું જ્યાં ન તો જીવન મળ્યું ના મને કજા મળી

લુપ્ત થઇ જવાનું જાણે છતાં સમુદ્રને ભેટવાને દોડતી

ટીપું જળને ઝંખતા રણ પ્રદેશને કહો ક્યારે શૈલજા મળી

કેટલા જનભથી સાહિલ તમારા દ્વાર પર મૌન ઓઢીઊભો છે

પણ તમારી મ્હેફિલે આવકાર ના મળ્યો એમ ના રજા મળી

નીસા ૩/૧૫, દયાનંદ નગર, રાજકોટ – ૩૬૦ ૦૦૨

e.mail : sahilrjt1946@gmail.com

1.

હામના હથિયાર બસ રાખો તમે

આયખું ખુદ્દાર બસ રાખો તમે

આતરફ શ્વસો ભલે મજબૂરીવશ

જીવ સામે પાર બસ રાખો તમે

માર્ગમાં થઈ જાય ક્યારે શું ખબર

સાથમાં આધાર બસ રાખો તમે

દર્દ વકરાવે નહીં એવો કોઈ

હાથવા ઉપચાર બસ રાખો તમે

ધ્યાન રાખો મન મહીં ઘૂસે નહીં

હોઠ પર હુંકાર બસ રાખો તમે

હાશનું પર્યાય જીવતર થઈ જશે

ઉજળો અવતાર બસ રાખો તમે

સુખના સાગરમાં હો સાહિલ મ્હાલવું

મન પરે ના ભાર બસ રાખો તમે

•

2.

ખ્વાહિશોને જે કરે છે ખાતમા

એ જ માણસ થઈ શકે છે મા’તમા

બ્રહ્મ ને પણ માફ કરતો માનવી

બસ કરી શકતો નથી ખુદને ક્ષમા

સંકટો ખુદ ચીલા ચાતરતા જશે

જોઈએ જક્કાસ જીવવાની તમા

મનને પૂછ્યું તો મળ્યો ઉત્તર મને

આત્મા તું – તું જ છો પરમાત્મા

જ્યારે પણ મેં જોઈ છે ખાતાવહી 

જખ્મ નકરા જખ્મ નકરા છે જમા

 હું ય ખુદ ભૂલી ગયો વર્ષો થયે

સાચવ્યા છે કેમ મનમાં અણગમા

રાત આખી જંપવા દેતી નથી

યાદને સાહિલ થયો શું અસ્થમા

••

3.

લોક સાચી વાતમાં હોંકારો પણ ના દઈ શકે

ને કોઈ દુખિયારાને સધિયારો પણ ના દઈ શકે

જે  કલમના માત્ર એકાદા શબદથી સાંપડે

એ પરિણામો કદી તલવારો પણ ના દઈ શકે

લાગણીના સ્પર્શે જે ટાઢક વળે છે જીવને

એટલી ટાઢક કદી અવતારો પણ ના દંઈ શકે

જે હરખ બાળકની કાલી બોલી સાંભળતાં મળે

એ હરખ તો ઈશ્વરી ઉપહારો પણ ના દઈ શકે

હે જીવનદાતા તને એવી તે શી લાચારી છે

જીવવાના મન મુજબ અધિકારો પણ ના દઈ શકે

લાગણીના કિટ્ટા સુલટાવી શકે બસ લાગણી

કારણો બુદ્ધિના ઠેકેદારો પણ ના દઈ શકે

તે જ સ્વેચ્છાએ દીધી છે જિંદગી જીવવા પ્રભુ

જીવવાનો કાં પછી ભણકારો પણ ના દઈ શકે

મોત અણગમતો અતિથિ છે છતાં સાહિલ કોઈ

આવકારી ના શકે જાકારો પણ ના દઈ શકે

••••

4.

શું ખોઈ  બેઠા એ વિષે તો નાણતું નથી

ને જે મળ્યુ છે એને કોઈ માણતું નથી

ખુદ તોડે તાર – તોડ્યા પછી રંજમાં ડૂબે

હદમાં રહીને તાર કોઈ તાણતું નથી

પાંચેય તત્ત્વ સાથે ઘરોબો થયો તો શું

ખુદની નજીક ખુદને કોઈ આણતું નથી

છોરું કછોરું થાય તો એ વાતની વ્યથા

ઈશ્વર સિવાય કોઈ વધુ જાણતું નથી

જન્મારો પૂરો પાણીમાં વીતાવવો છતાં

પાણીનું પાણી કેમ કોઈ ઠાણતું નથી

વડવા કહી ગયાં છે કહી અનુસર્યા કરે

રૂઢિ રિવાજને કોઈ પરમાણતું નથી

આલોચના કર્યા કરે હક માની અન્યની

સાહિલ સ્વયંને  કોઈ કદી છાણતું નથી

21/12/2023

નીસા, ૩/૧૫ દયાનંદ નગર, રાજકોટ ૩૬૦ ૦૦૨