શ્વેત બિંદું સવાર પડતાં દડ્યું છે,
નિત્યક્રમનો કરાર કરતાં દડ્યું છે.
કાલ્પનિક વારતા હકીકત બની ગઈ,
આભની આરપાર ઉડતાં દડ્યું છે.
ધોમ ધખતી બપોર, રાત્રે શિયાળો,
નગ્ન નરનો મદાર ઘટતાં દડ્યું છે.
શામળો પણ નવાઈ હેરત થયો છે,
કર્મ બળ પર દરાર ખરતાં દડ્યું છે
કાગડાને સરાદમાં વાસ નાખે,
દાભડાની કિનાર અડતાં દડ્યું છે.
તું જ તારી જાતે પ્રગટ થઈ ગયો છું,
તું જ ચમચાગીરી કરી થઈ ગયો છું.
ડામચિયે દીવો કરી નાખ, ચમચા,
વાલિયા છળનાથી ભગત થઈ ગયો છું.
એકલો તું તારા વખાણો કર્યા કર,
ભૈ’ પ્રસિદ્ધિ માટે કણક થઈ ગયો છું.
રૂપિયા દે વિવેચના સૌ લખે છે,
લાગવગની ભંગુરતા થઈ ગયો છું.
ભ્રષ્ટતાની ભરમાર સાહિત્યકારો,
દેશનો વતની લાંચિયો થઈ ગયો છે.
પાંપણે ઝાંઝવું હિલોળે ચડ્યું છે,
શમણું તો બાપડું પરાણે ચડ્યું છે.
સૂર્યનો તાપ ભર બપોરે સહે છે,
શ્વાસને ખેંચતું ઉખાણે ચડ્યું છે.
ભર બપોરે ટહેલવા નીકળે છે,
રાતનાં બોતડું ફટાણે ચડ્યું છે.
દિવસે મસ્ત મોજ માણી શકે છે,
આંખને ખેંચતું કટાણે ચડ્યું છે.
હેત વરસાવવા મહોરી ઉઠ્યું છે,
હાસ્ય રેલાવતું વહાણે ચડ્યું છે.