આવીને ટપ્પ દઈ બેઠાં વિહંગાં …
કે જાણે હો વડલાના ટેટા
ડાળીએ ડાળીએ પેઠાં વિહંગાં …
કે જાણે હો વડલાના ટેટા.
વડલો તો ઠાઠમાઠ છોડીને બેઠેલો ગરવા જુનાણાંનો જોગી
વડલાને જોનારા માથું ધુણાવીને બોલે કે ‘ખુદનો વિજોગી’
ગોતે છે મૂળિયાંના નેઠા વિહંગાં …
કે જાણે હો વડલાના ટેટા
ડાળીએ ડાળીએ પેઠાં વિહંગાં …
કે જાણે હો વડલાના ટેટા.
વડલાની એકલતા વગડે પૂજાય, એના ચોગરદમ બાજે રે ડંકા
વડલો જ્યાં બેસે ત્યાં થઈ જાતું દ્વારકા એને શું ઘોઘા કે લંકા ?
ચારધામ બારધામ હેઠાં વિહંગાં …
કે જાણે હો વડલાના ટેટા
ડાળીએ ડાળીએ પેઠાં વિહંગાં …
કે જાણે હો વડલાના ટેટા.
એક દિન થાકેલાપાકેલા, એકલડા પંખીએ પૂછ્યું કે ‘આવું ?’
વડલાએ હામી ભરી ત્યાં તો રોજરોજ પૂછે કે ‘બીજાને લાવું ?’
કરતાં સન્નાટાને એઠાં વિહંગાં …
કે જાણે હો વડલાના ટેટા
ડાળીએ ડાળીએ પેઠાં વિહંગાં …
કે જાણે હો વડલાના ટેટા.
પાંખો ખંખેરીને બેઠેલા સંતોની વડલામાં મંડળીઓ જામે
એકી અવાજે સૌ ફતવો કાઢે કે ભૈ પાંખો સંકેલે તે પામે
બેઠાં તે પહોંચી ગ્યાં ઠેઠા વિહંગાં …
કે જાણે હો વડલાના ટેટા
ડાળીએ ડાળીએ પેઠાં વિહંગાં …
કે જાણે હો વડલાના ટેટા.
સૌજન્ય : “એતદ્દ” : 233; જાન્યુઆરી-માર્ચ 2022; પૃ. 08