ચીર મૌનની ચાદર ઓઢી; શમાની ચોખટ પર બેઠો છું,
ભરે પગલાં પંથ અલખનો; એક અલગારી થઈ બેઠો છું.
તમારે મોલ; હું દુષ્કાળ ચૂસું પગ પીપળાનાં પાન પર,
હોઠમાં ગીતનું ખાબોચિયું; વક્ષમાં વરસાદ થઈ બેઠો છું.
આ ચરણોને અવકાશ થઈ પંખીઓ બની જવા દઈએ,
નિરભ્ર સ્વચ્છ ગગનમાં; હિમ-શીલાની રાવટી થઈ બેઠો છું.
ખૂંચી રહ્યાં છે ચરણ ધૂંધવાઈ રહ્યાં છે બદન ચોતરફ,
બસ આમ ધૂળને સમજી નદી; શ્વાસ ઉછીના લઈ બેઠો છું.
અલ્લાહ પણ નથી, નથી ઈશ્વર જડતો અહીં શહેરમાં,
સમાધિ પર દેખાવનાં ફૂલ; ઈન્સાનિયતનું અત્તર થઈ બેઠો છું.
ઘાટકોપર, મુંબઈ
e.mail : bijaljagadsagar@gmail.com