મોટું ટોળું હતું એકલતાનું!
એ અચાનક એકાંતની ગુફામાં ખેંચી ગયું.
ચારે બાજુ ઘોર અંધારું. આંખો મીંચી દીધી.
બંધ આંખે આ શું જોવા મળ્યું?!
ગુફામાં તો હિંસક પશુઓ જ હોય.
એવા જ આકારો દેખાયા,
પણ એ ત્રાટકતા નહોતા!
પાળેલાં હોય તેમ જાણે ટગર ટગર જોયા કરે.
પાસે આવવાનોયે પ્રયાસ કરે,
ને એને પાસે આવવા દેવા કે નહિ?
એવી દ્વિધાની વચ્ચે, લાંબા સમય સુધી
ક્યાંક દૂર, ખૂબ ઊંડે ખોવાઈ જવાયું.
ભીતરની આ ગુફા તો ‘મેઝ’ જેવી.
ભૂલભૂલામણીના જટિલ જાળાં જેવી!
મૂંઝવણ અને ગૂંચવણ.
મથામણ અને અકળામણ.
એકાએક ધીરી ગતિએ પ્રકાશપુંજ આવતો દેખાયો.
મેલાં પડળો ચોક્ખાં થવાં માંડ્યાં.
દ્વિધાઓ અને દ્વંદ્વો સરવાં લાગ્યાં.
આવરણ સામે દર્પણ દેખાયાં.
ને પેલા પાળેલા લાગતા આકારો
હારી, થાકી, નિસ્તેજ બની,
જાણે ઢળી પડ્યા!
વિલીન થવા માંડ્યા!
અરે, ખુદ સ્વયંની જાત પણ જાણે નિર્વિકાર.
ને પછી બસ, રસ્તો મળી ગયો,
બહાર નીકળવાનો.
આંખો એમ જ ઉઘડી ગઈ હતી.
Houston
e.mail : ddhruva1948@yahoo.com