તું ય જન્મોથી ખલાસી છે,
વ્હાણ તારું ચિર પ્રવાસી છે.
નાંખ વેળા પર ઉલાળીને,
શી ખુશી ને શી ઉદાસી છે.
ભોંયમાં ઊગી ગયા ભાલા,
પગ તળે ચાંપી કપાસી છે.
હોય પૂનમનો દહાડો પણ,
કેટલી સૂની અગાસી છે.
મૂળિયાં બટકી ગયાં એની,
પાંદડે પીડા તરાશી છે.
e.mail : daveparesh1959@gmail.com