હું ન ડોશી
(૧)
હાળા, ચાલી પચ્ચા વરહથી બખાળા કર સ
પણ કશો ભલીવાર લાવતા નથી એમનાં કાંમમ.
બે-પાંચ વરહ થયાં નથી
ક આ આયા મત માગવા!
માળી કશી ગતાગમ પડતી નથી –
આતાત્લા મત જાય સ ચ્યાં ?
કે’સ ક આ વખતે તો વાલો નાંમેરી ઊભા સ ..
હૌં કે’સ માંણહ હારો સ.
કે’વાય સ ક ભલો આદમી બાબાસાયેબના વખતથી
ગરીબ-ગુરબાંનાં કાંમ કર સ …
બોલ ડોશી, ચ્યમ કરવું સ ?
તમે તો જનમના ભોળિયા, ડોહા –
વૈતરાં કૂટી ખાવ.
હાંભર્યું સ માથાદીઠ દાહ મલ સ ?
અન ગાંઠિયાનું પડીકું સોગામ,
મોટર મેલી જાય ન લઈ જાય
ઘૈડે-ઘૈડ્પણ જીવી લો બે ઘડી –
પોટલી પોણી પીવું હોય તો પી લો.
વાલા નાંમેરીનું ભગવાંન ભલું કર –
પણ મત તો મનુભઈ ન.
જાવ, જઈ ન ભાવતાલ કરી આવો.
(૨)
ભઈ, હાંભર્યું સ ક એ તો માથાદીઠ દહ આલ સ
તમાર બાર આલવા હોય તોબે સ :
હું ન ડોશી …
ઝાઝા નથી,
બે દહાડીનાં મૂલ સ.
અમાર બે ઘડી વિહાંમો વૈતરામાંથી,
બાચી અમે તો આ હેંડ્યા હાડકાં વેણવા,
મગો મેં’તર કોથળે પાંચ આલ સ,
હાંજ પડ રોટલા ભેળા થ્યા
એટલ ભયો ભયો.
ભઈ તમન હોંપ્યા રાજ ન પાટ
અમાર તો ભલો અમારો રઝળપાટ.
કો’ દહાડો ચઢ સ
ન ડોશી ખોટી થાય સ ..
પાપમાં પડવાનું સ
પણ બોલ્યું પાળવાનું સ
એટલે મત તો પાકો મનુભઈન
બોલો, આલવા સ માથાદીઠ બાર?
બે સ :
હું ન ડોશી.