ન જાણે જશું ક્યાં ? અટકવાનું નહોતું,
ઉતરવાનું, ચઢવાનું, વળવાનું નહોતું,
કે જીવવાનું નહોતું ને મરવાનું નહોતું,
જીવનમાં વધુ કૈં જ કરવાનું નહોતું.
હતો ફક્ત આગળ જવાનો જ રસ્તો,
અને મારે આગળ નીકળવાનું નહોતું.
હૃદયની સ્વત: ભીંત ફાડીને ઊગશે,
કવિતામાં દિમાગ કસવાનું નહોતું.
કરો સુપરત કે સ્વીકારો, હૃદય છે,
ગમે તેમ નીચે પટકવાનું નહોતું.
જરા આંખમાં જોઈ, નીકળી ગયો છું,
કણાં જેમ મારે ખટકવાનું નહોતું.
સઘળો હિસાબ થાય છે, ઈશ્વરની રીતમાં,
કર્મો વધે છે શેષ, જીવનના ગણિતમાં,
ઝાકળનો જે પ્રભાવ હતો ફૂલની ઉપર
એવી મળી છે તાજગી, શબ્દોને ગીતમાં
ખારાશ આંખની છે એ દરિયાને ખ્યાલ છે,
તું બેખબર નદી અરે ! ઉછળે છે પ્રિતમાં !
આપીને હાર, જીત એ ઉજવી શક્યા નહિ,
ઉજવી લીધી છે હાર અમે સૌની જીતમાં,
લાગી ગયા ભવિષ્યને તાળા સવાલના,
જા જોય લે, જવાબ છે તારા અતિતમાં.
બંને અલગ અલગ છે કિનારા નદી તણા,
રહેવુ અલગ ઉપાય હતો સૌના હિતમાં.
મને મનની વાતો બધીયે કહી દે,
હથેળીમાં મારી, કશું તું લખી દે,
અધૂરી છે આ હસ્તરેખાઓ મારી,
પ્રણયની રસમ આજે પૂરી કરી દે,
જીવનના સફરનો નથી અંત કોઈ,
વિસામો આ દિલને ઘડી બે ઘડી દે.
બધી મુશ્કેલીઓનો ઉપચાર છે આ,
વજનદાર વાતોમાં હળવું હસી દે.
મધુવનમાં હું તું ને સાહેદ ફૂલો,
નસિયત જરા એને મારા વતી દે,
અષાઢી છે વાદળ ને પ્યાસા છે હોઠો,
મને આજ મૃગજળનો પ્યાલો ભરી દે.