રોક્યો રોકાણો નહિ, હું બોલતો જ રહ્યો,
એક પછી એક રહસ્ય હું ખોલતો જ રહ્યો.

છેક હૃદયના તળિયેથી વાતો વાગોળ્યા કરી,
ખોબે ખોબે આખો દરિયો હું ઉલેચતો રહ્યો.

દિલની ઊર્મિઓની કિંમત પણ સમજાઈ ગઈ,
લાગણીઓને બેરહમપણે હું રગદોળતો રહ્યો.

કમાનેથી છૂટેલ તીર પાછું ખેંચાય નહિ તેથી,
પહેલેથી જ સમયસર શબ્દોને હું તોલતો રહ્યો.

અટવાયો છું મુલાકાતો-વાતો-રાતોના દોરમાં,
ધુંધવાયો, રઘવાયો એ સમયને હું ખોળતો રહ્યો.

નકામો નીવડ્યો હતો જગતની નજરમાં ‘મૂકેશ’,
તો શું થયું, મારી જાતે જ ખુદને હું મૂલવતો રહ્યો.

e.mail : mparikh@usa.com

મારે તો વનેવન વિહરવું છે,
દિલ ખોલીને વિસ્તરવું છે!

બાગ બગીચામાં ફરવું છે,
કુદરતને ખોળે નીખરવું છે.

સમય સાથે ભલે મુરઝાતો,
પણ ખરતા પહેલાં મહેંકવું છે.

બેસી રહેવુ નથી સમેટાઈને,
દશેય દિશાએ વીખરવું છે.

રાજી નથી રાખવા હવે સહુને,
મારે તો મારી રીતે સમરવું છે.

દુન્યવી દ્રષ્ટિએ જોતો રહ્યો છું,
હવે મારી જ નજરે નીરખવું છે.

યાદોનું ભાથું બાંધવું નથી ‘મૂકેશ’
શક્ય તેટલું બધુ ય વીસરવું છે.

e.mail : mparikh@usa.com

ઘૂંટણભર પાણીમાં ય તરી શકું છું,
આખ્ખો દરિયો આંખે ભરી શકું છું.

સીધા સરળ વહેણની આશ રાખતો નથી,
ઊંચા-નીચા ઢોળાવ ઉપરથી સરી શકું છું.

એવડા મોટા જહાજની ક્યાં ઝંખના છે મને,
કાગળની એક હોડી લઈને ય તરી શકું છું.

ગભરાઈ જાઉં એ આંખોના ઊંડાણ જોઈને,
બાકી તોફાની મોજા સામે બાથ ભરી શકું છું.

એ વાળની લટોમાં ગુંચવાઈ ગયો છું નહિ તો,
આખું ય જંગલ કાગળ ઉપર ચીતરી શકું છું.

ઊંડાણે રહી પોષણ આપવું ગમે છે ‘મૂકેશ’,
નહિ તો પુષ્પની માફક ઉપવને મ્હોરી શકું છું.

e.mail : mparikh@usa.com