વતન છોડીને આવી ગયો પરદેશમાં,
ઠરીને ઠામ ન થઈ શક્યો પરદેશમાં.
પદ મેળવ્યું, મેળવી પ્રતિષ્ઠા પણ થોડી,
નીંદર નિરાંતે ન મેળવી શક્યો પરદેશમાં.
ઘર બન્યું અને ગૃહસ્થી પણ બની ગઈ,
વતનનું ખોરડું ન ભૂલી શક્યો પરદેશમાં.
અલબત્ત આરામની જિંદગી જીવી રહ્યો છું,
‘હાશ’ ની પ્રતિતી ન કરી શક્યો પરદેશમાં.
‘મૂકેશ’ કમી નથી અહીંયા ભૌતિક સુખોની,
બસ, ઈચ્છિત મોત ન પામી શક્યો પરદેશમાં.
ન્યુ જર્સી, યુ.એસ.એ.
e.mail : mparikh@usa.com
અંધકારમય દિવસ અને તેજોમય રાત હોય છે,
સૌ સૌના નસીબ, સમય સમયની વાત હોય છે.
સાગર તરીને બહાર આવી ગયા હતા જે તરવૈયા,
કિનારે લપસીને ઊઠે નહિ, કેવી કેવી ઘાત હોય છે.
જીવનભર ઘેરાયેલ રહ્યાં કહેવાતા સ્વજનો વચ્ચે,
ચાર ખભે જવા માટે એક ટળવળતી લાશ હોય છે.
એટલું જ કહીશ, ખુમારી કોઈની ટકી નથી સંસારમાં,
સનાતન સત્ય સ્વીકારી લો, નામ તેનો નાશ હોય છે.
નફરતની આંધીમાં અટવાયેલા હતા તમે ય 'મૂકેશ',
જાગ્યા તો સમજાયું, કોક તો કોકના ખાસ હોય છે.
ન્યુ જર્સી, યુ.એસ.એ.
e.mail : mparikh@usa.com
વિચારીને હસું છું, અને હસીને ય વિચારું છું,
કદીક ગમતું તો કદીક અણગમતું વિચારું છું.
વિચારો ઉપર અંકુશ રાખી શકાતો જ નથી,
તેથી જ તો હું આમ આડું અવળું વિચારું છું.
કોણે શું શું કહ્યું અને કોણે શું શું કહેવાનું છે?
એની જ ગડમથલમાં જાણે શું ને શું વિચારું છું.
બોલેલું સંભળાતું નથી, સાંભળેલું સમજાતું નથી,
થોડું સમજીને તો ઘણું સમજ્યા વિના વિચારું છું.
શ્રદ્ધા-અંધશ્રદ્ધાનો ફરક સમજાતો નથી ‘મૂકેશ’,
માથું ક્યાં કોની આગળ નમાવવું તે વિચારું છું.
ન્યુ જર્સી, યુ.એસ.એ.
e.mail : mparikh@usa.com