લખી શકે તો લખી જો વિચારોનો પડકાર છે,
ઢાળી શકે તો ઢાળી જો લાગણીઓનો પડકાર છે.
સંઘરીને બેસી રહેવાથી તો કાંઈ મળશે નહિ,
ઉઘડી શકે તો ઉઘડી જો કલમનો પડકાર છે.
શબ્દો સાથે ક્યાં સુધી અવિરત રમતો રહીશ?
રમી શકે તો રમી જો ઊર્મિઓનો પડકાર છે.
વેદનાઓને તો સજાવીને કંડારી દીધી કવિતામાં,
કેદ કરી શકે તો કરી જો અશ્રુઓનો પડકાર છે.
ઉદાસી ઓઢી બેઠો તું ઘરના જ ખૂણે ‘મૂકેશ’,
રડાવી શકે તો રડાવી જો વાંચકોનો પડકાર છે.
ન્યુ જર્સી, યુ.એસ.એ.
e.mail : mparikh@usa.com
ત્રાંસી આંખે તમે જોતાં હતાં, મને યાદ છે,
જોયો ન જોયો તમે કરતાં હતાં, મને યાદ છે.
નજર ફેરવીને ખુમારીથી ચાલી જતા હતાં,
વળી પાછું ફરીને જોતાં હતાં, મને યાદ છે.
વરસાદના દિવસો તો હરગિજ હતા નહિ,
કેશ ખંખેરી વાછંટ વેર્યાનું હજી મને યાદ છે.
“આઈ લવ યુ” કહેવાના એ દિવસો નહોતા,
આંખો વડે કરી હતી એ કબૂલાત મને યાદ છે.
‘મૂકેશ’ યાદ કરીને વિતાવી રહ્યાં શેષ જિંદગી,
તમને એ જ ફરિયાદ છે, શાને બધુ મને યાદ છે.
ન્યુ જર્સી, યુ.એસ. એ.
e.mail : mparikh@usa.com
તારી સભામાં આવ્યો છું હું ય બહુ નારાજ થઈને,
આમંત્ર્યો યે નહોતો અહીં તેં ય મને નારાજ થઈને!
મારી રીતે જાળવી રાખી છે મેં એ સંબંધોની મર્યાદા,
અકબંધ રહે તું તે માટે આવ્યો છું હું નારાજ થઈને.
નજર મળતાં જ મ્હોં ફેરવી લેવાની જા છૂટ છે તને,
તને જોયા પછી હું તો પાછો નહિ ફરું નારાજ થઈને.
આવી ચઢ્યો છું તારે આંગણે સ્વમાન નેવે મૂકીને,
માનભેર આવજે તું, ન આવીશ આમ નારાજ થઈને.
આવ, ગળે મળીને મનમેળ કરી જ લઈએ ‘મૂકેશ’,
ખેદ રહેશે જો આમ અલવિદા કહેશે નારાજ થઈને!
e.mail : mparikh@usa.com