Opinion Magazine
Number of visits: 9576613
  •  Home
  • Opinion
    • Opinion
    • Literature
    • Short Stories
    • Photo Stories
    • Cartoon
    • Interview
    • User Feedback
  • English Bazaar Patrika
    • Features
    • OPED
    • Sketches
  • Diaspora
    • Culture
    • Language
    • Literature
    • History
    • Features
    • Reviews
  • Gandhiana
  • Poetry
  • Profile
  • Samantar
    • Samantar Gujarat
    • History
  • Ami Ek Jajabar
    • Mukaam London
  • Sankaliyu
    • Digital Opinion
    • Digital Nireekshak
    • Digital Milap
    • Digital Vishwamanav
    • એક દીવાદાંડી
    • काव्यानंद
  • About us
    • Launch
    • Opinion Online Team
    • Contact Us

શું કાયદા-કાનૂન અને દંડ માત્ર સામાન્ય જનતા માટે જ છે ?

મનીષી જાની|Opinion - Opinion|11 September 2019

વરસાદની મોસમ આવે એટલે આપણા માટે ગરમાગરમ ભજિયાં-દાળવડાં ખાવાની વાત મહત્ત્વની બને, પરંતુ જેમનાં ઘર જીર્ણશીર્ણ છે યા જે ઘરો સરકારી તંત્રો દ્વારા તકલાદી બનાવ્યાં હોય એ મકાનો એકાએક ધોધમાર વરસાદની વચ્ચે તૂટી પડે યા ચોગરદમ પાણીથી દિવસો લગી ઘેરાઈ જાય યા સતત ઘરમાં પાણી ટપક્યાં કરતું હોય; એવાં ઘરનાં પરિવારોનાં બદતર બની રહેલાં જીવન વિશેના સમાચાર જાણવા મળે, ત્યારે એ ગરમાગરમ ભજિયાં-દાળવડાંની મહેંક મહત્ત્વની રહે ખરી કે ?

હમણાં આ વર્ષે ય વરસાદની મોસમમાં દેશમાં અને ગુજરાતના ઘણાં શહેરોમાં મકાનો તૂટી પડવાની વાત આપણે સાંભળતા – વાંચતા કે ટીવીના પડદે જોતાં રહ્યાં છીએ.

હમણાં જ મને એક દર્દનાક વાત જાણવા મળી કે અમદાવાદ મ્યુનિસિપલ કોર્પોરેશન દ્વારા જ બનેલી ફ્લેટ્સની કોલોનીનાં બે બિલ્ડિંગો ગયા વર્ષે તૂટી પડ્યાં હતાં, તેનાં પરિવારોને હજી લગી સરકારી તંત્રો કોઈ વૈકલ્પિક રહેણાંકની વ્યવસ્થા પૂરી પાડી શકી નથી !

અમદાવાદના ઔદ્યોગિક વિસ્તારમાં આવેલા શિવમ ફ્લેટ્સમાં કુલ 84 બિલ્ડિંગો હતાં. જેમાં કુલ 1,332 પરિવારો રહેતાં હતાં. 2018ના ઓગસ્ટ મહિનામાં વરસતાં વરસાદમાં બે ફ્લેટ્સનાં મકાનો તકલાદી હોવાથી તૂટી પડ્યાં, જેમાં એક રહેવાસીનું મોત થયું અને ચાર ગંભીર રીતે ઘવાયા. મ્યુનિસિપલ કોર્પોરેશનના સત્તાધારીઓએ આ અંગે તપાસ સમિતિ નીમી અને તમામ ફ્લેટ્સ તાત્કાલિક તોડી પાડ્યા. નિરાશ્રિત થયેલા તમામ 1,332 પરિવારોને ખાતરી અપાઈ હતી કે તેમને નવાં ફ્લેટ્સ બનાવી આપવામાં આવશે, અને તે બને તે દરમિયાન ભાડેથી રહેવા માટે ભાડું દરેક પરિવારને અપાશે.

આ ઘટનાને એક વર્ષ વીતી ગયું અને અત્યારે પણ વરસાદ વરસી રહ્યો છે, પણ હજી ય આ 1,332 પરિવારોમાંથી એક પણ પરિવારને નવું મકાન અપાયું નથી. હજી આ પરિવારો રોજેરોજ મ્યુનિસિપલ અને સરકારી તંત્રોની ઓફિસોમાં આંટા માર્યા કરે છે, એવું છાપાંઓના અહેવાલ જણાવે છે. પણ તેમની વાત કોઈ સાંભળતું નથી અને તેમને રહેવા કોઈ ઘર પણ આપતું નથી !

આવી ભયાનક બેઘર બનવાની પીડા બનવા માટે કોણ જવાબદાર ? આ જવાબદારો પાસેથી કેમ જવાબ નથી મંગાતો ? કેમ કોઈ બેદરકાર ઓફિસરો, કોન્ટ્રાકટરોને ભારે સજા કે દંડ થતાં નથી ? એ માટે કોણ ગુનેગાર ?

અને અત્યારે આવાં જ છેલ્લાં નવ વર્ષમાં અમદાવાદ મ્યુનિસિપલ કોર્પોરેશનના વિવિધ વિસ્તારોમાં બનેલાં ને સામાન્ય જનતાને વેચાણથી અપાયેલાં કેટલાક ફ્લેટ્સની તપાસ કરાતાં 2,000 ફ્લેટ્સમાંથી 260માં ટાઇલ્સમાં ખાડા પડેલા જણાયાં, 235માં દિવાલોમાં ગાબડાં જણાયાં, 313માં પાણી પડવાથી પ્લાસ્ટર ઉખડી ગયેલાં જોવાં મળ્યાં અને 1,200 જેટલા ફ્લેટ્સની દિવાલોમાં તીરાડો પડેલી જણાઇ એવું ‘ટાઈમ્સ ઓફ ઈન્ડિયા’, અંગ્રેજી છાપાનો અહેવાલ કહે છે.

આવાં તકલાદી બાંધકામ કરનારાને સજા કે દંડના સમાચારો કેમ આપણને છાપાંઓમાં વાંચવા નથી મળતા ?

એ જ રીતે જોઈએ તો ગયા વર્ષે વરસાદી સીઝનમાં જ જુલાઈ મહિનામાં ટ્રાફિક સુવ્યવસ્થાના નામે, રોડ રસ્તાઓ પરથી દબાણ હટાવવાના નામે એકલા અમદાવાદ શહેરમાંથી જ 40,000 લારીગલ્લાઓને દબાણ હટાવો અભિયાન હેઠળ મ્યુનિસિપલ કોર્પોરેશનના દબાણ ખાતાએ માલસામાન સાથે જ જપ્ત કરી લીધાં હતાં.

કેન્દ્ર સરકાર દ્વારા જ બનાવેલા કાયદા હેઠળ, સ્ટ્રીટ વેન્ડર્સ એક્ટ હેઠળ ખરેખર તો દેશના તમામ લારીગલ્લાવાળાઓને આઈકાર્ડ આપી ધંધો કરવા માટે યોગ્ય જગ્યાઓની ફાળવણી કરવાની રહે છે. એ અંગે કામગીરી કરવાની વાત તો બાજુએ રહી, પણ અહીં તો કોઈ પણ વ્યક્તિનો સામાન, સાધનો-માલ જે જપ્ત કરવો ગુનો કહેવાય એવું કામ સરકારી તંત્રોએ ભેગા મળીને કર્યું !

આ માલસામાન પરત લેવા માટે પણ લારીગલ્લા એસોસિએશનને હાઈકોર્ટમાં લાંબી લડત ચલાવવી પડી.

પહેલાં તો આ લારીગલ્લાવાળા સમૂહમાં ન્યાય મેળવવા હાઈકોર્ટ પહોંચ્યા તો તો તેમને સલામતીના કારણો આપી હાઈકોર્ટમાં પ્રવેશવા જ નહીં દીધા અને કેટલાક લારીગલ્લાવાળાઓને જ પકડીને પોલીસવાનોમાં બેસાડી દીધા હતા !

પણ છેવટે હમણાં વીસ દિવસ પહેલાં હાઈકોર્ટે ચુકાદો આપ્યો કે કોઈનો ય માલસામાન જપ્ત કરવાનો અધિકાર મ્યુનિસિપલ કોર્પોરેશન કે પોલીસખાતાને નથી અને તાત્કાલિક પરત કરવો જોઈએ.

મ્યુનિસિપલ કોર્પોરેશને કબુલ્યું કે તેમની પાસે 29,000 લારીગલ્લા સામાન સહિત છે અને તે હાઈકોર્ટના હુકમ પ્રમાણે તાત્કાલિક તેના માલિકોને પરત કરશે.

લારીગલ્લાવાળાઓનું કહેવું છે કે અમારાં લારી ગલ્લા જપ્ત થયે એક વરસ થયું અને અમને ખાતરી છે કે 'અમારો બધો માલસામાન તો ક્યાંક વેચાઈ કે ચોરાઇ ગયો હશે .. અને જો તે પરત નહીં આપે તો અમે મ્યુનિસિપલ ને પોલીસ કમિશનરને સજા થાય, સસ્પેન્ડ થાય તેવી માગણી કોર્ટમાં કરીશું …'

આ અંગે શું થાય છે તે હવે જોવાનું રહે છે.

આ દેશના સામાન્યજન દંડાય, પીડાય, ગુના વિના તેમને ભોગ બનવું પડે, રોજીરોટીથી વંચિત બનવું પડે અને સરકારી તંત્રોને સત્તાધીશોની નિષ્ક્રિયતા, અવહેલના યા બેદરકારીને લઈ તેમને ન્યાય ના મળે એવી ઘટનાઓ હવે તો જાણે રોજની બની ગઈ છે.

અને બીજી બાજુ બે-ચાર દિવસે એકાદવાર સમાચાર આવે જ છે કે વિમાનો 4-5 કે 7 કલાક મોડાં પડે છે યા તો મુસાફરોને એક યા બીજા કારણોસર વિમાનમાં 4-5 કલાક બેસાડી રાખ્યા પછી વિમમાનો ઉડાડે છે. હમણા ગયા અઠવાડિયે જે વિમાન અમદાવાદથી સાંજે 7 વાગ્યે ઉપડવાનું હતું તેમાં મુસાફરોને બેસાડી દીધા પછી 5 કલાકે ઉપાડ્યું !

અને આ દરમિયાન હવાઈ ઉડ્ડયનના નિયમો મુજબ ભોજનની વ્યવસ્થા વિમાનની કંપનીએ કરવી જ જોઈએ તે પણ કરાઇ નહીં ને મુસાફરો ભૂખ્યા રહ્યા !

આવી ખાનગી કે સરકારી વિમાનીસેવા કંપનીઓ પર તાત્કાલિક કોઈ સજા થાય એવું પણ કોઈ સરકારી તંત્ર કામ કરતું નથી !

મોટી કંપનીઓને કાયદા તોડવાની, લોકો પાસેથી ટીકીટોનાં ભાડાં વસૂલ કર્યા પછી વિમાની ખરાબીને કારણે મુસાફરોને ભારે તકલીફ વેઠવી પડે, સમય બરબાદ થાય અને તે ઉપરાંત ભૂખ્યા રહેવું પડે એને શું મોટો ગુનો ના ગણાય ? આવું બધું આસાનીથી કેમ ચાલે છે ? જવાબદાર મોટા માથાના ગુનેગારોને કંઈ ના થાય. કોઈ જવાબ પણ ના લેવાય ને કોઈ સજા પણ ના લેવાય.

અને નાના માણસો, આખા દિવસની મહેનતથી, સરકાર આશ્રિત રહ્યા વિના, લોકોની ઓછા નફે સસ્તી સેવા કરતા રહેવા છતાં તેમનાં લારીગલ્લા દબાણ કરે છે એવા ગુના હેઠળ તેમને ઉપાડીને રોજી છીનવી લઈને બેકાર બનાવી દેવા એને કેવો તે ન્યાય ગણવો રહ્યો ?

આ બધા પ્રશ્નો અત્યારે એટલા માટે વિશેષ મહત્ત્વના બની ગયા છે કે સંસદે મંજૂર કરેલો નવો ટ્રાફિક કાયદો-2019 આ સપ્ટેમ્બરની પહેલી તારીખથી અમલમાં મૂકાયો છે.

આ નવા ટ્રાફિક કાયદા પ્રમાણે ટ્રાફિકના નિયમોનો ભંગ કરનાર સ્કૂટર, મોપેડ, બાઈક, રિક્ષા, ટેક્સી, ટ્રક કે કાર, બધાં ય વાહનો માટે 1,000 થી માંડી 25,000 રૂપિયા સુધીના ભારે દંડની જોગવાઇ છે.

અત્યાર સુધીના ટ્રાફિક કાયદા ભંગના ગુના માટે 50થી માંડી 500 રૂપિયા સુધીના દંડની જોગવાઈ હતી તેને બદલે આ સજાની રકમ ખૂબ મોટી કરી દેવાઇ છે.

બજારમાં 800થી 1,400 રૂપિયા સુધીમાં મળતી દ્વિચક્રી વાહન ચાલકો માટેની હેલ્મેટ જો વાહનચાલકે ના પહેરી હોય તો તેને 1,000 રૂપિયાનો દંડ થઈ શકે.

આ ભારેખમ દંડની વાતથી જ લોકોમાં મોટાપાયે નારાજગી ઊભી થઈ છે. જ્યાં સ્કૂટર-સ્કૂટી-બાઈક ચાલકોની, મોટાભાગનાની, આવક જ મહિને દસ-પંદર હજાર હોય, જેમણે જૂનાં સ્કુટર-બાઈક 8-10 હજારમાં માંડ માંડ ખરીદ્યાં હોય ત્યાં હજાર – પાંચ હજાર દંડની કલ્પના જ તેમના માટે ભય ઉપજાવનારી દેખાઈ રહી છે.

ટેક્સીવાળા કહે છે કે 'અમે ટેક્સી ચલાવી મહિને 15-25 હજાર કમાતા હોઈએ ત્યાં જો આવા હજારોના દંડ ભરવાના આવે તો ક્યાં જઈએ ? ભૂલ તો મનુષ્ય માત્રથી થવાની જ !'

પણ આ આકરા દંડની વાતને લઈ સૌથી મોટી વાત લોકોમાં ચર્ચાઇ રહી છે કે ટ્રાફિક અકસ્માત માટે જવાબદાર શું માત્ર વાહનચાલકો જ હોય છે? કે પછી ખરાબ રસ્તાઓ, ચાર રસ્તાઓ પરના કાયમી કોમર્શિયલ મકાનોના દબાણો, ઓટલાઓ કે પછી પાર્કિંગની પૂરતી વ્યવસ્થા વિનાના ખાનગી ગગનચુંબી મકાનો ય?

તૂટી ગયેલા રસ્તાઓ માટે જવાબદાર કોણ ? અને તેને લઈ થતાં અકસ્માત માટે થાય તો કોને ને કેટલી સજા કે દંડ થાય ?એનો જવાબ કોણ આપશે ?

હમણાં એ પણ સવાલ રોડ રસ્તા-વાહન વ્યવહાર ખાતાના પ્રધાન ગડકરીને લઈને થયો છે કે કાયદા ઘડનારા પોતે જ બેફિકરાઈથી કાયદાનો ભંગ કરતા હોય તો ક્યાં કોને ગુનેગાર ગણવા ? ગયા અઠવાડિયે પોતાના શહેર નાગપુરમાં જાતે હેલ્મેટ પહેર્યા વિના સ્કૂટર ચલાવીને આર.એસ.એસ.ની વડી કચેરીએ નીતિન ગડકરી ગયા તેનો વીડિયો મીડિયામાં ચાલ્યો …!

મોટા લોકો કાયદાનો ભંગ કરે તેને ગૌરવ કહેવાય ? તેને કોઈ ટ્રાફિક પોલીસ રોકેટોકે નહીં એ તે કેવી માનસિકતા ?

અને બીજી તરફ સામાન્ય જનતાને દંડવાની માનસિકતા કે તેમને જ ગુનેગાર ગણવાની માન્યતાઓ થી શું બધું નિયમબધ્ધ થઈ જશે ? ક્યાં ય થયું છે ?

થોડા દિવસ પૂર્વે સરકારી પ્રાથમિક શાળાઓના શિક્ષકો માટે 'કાયઝાલા'નામની કમ્પ્યુટર એપ ગુજરાત સરકારે ધૂમ નાણાં ખર્ચીને મોટાપાયે ઊભી કરી અને તે એપને દરેક શિક્ષકે પોતાના અંગત મોબાઇલ ફોનમાં ફરજિયાત નાંખવી એવો ફતવો બહાર પડાયો. આ એપને કારણે શિક્ષકો ક્યાં છે તેની ચોકીદારી શિક્ષણ ખાતા દ્વારા થઈ શકે અને શિક્ષકો શાળામાં જ છે તેની ખાતરી થઈ શકે !

શું સમાજમાં માત્ર પ્રાથમિક શાળાના શિક્ષકો જ સૌથી મોટા ચોર છે ? બધાં જ બદમાશ છે ? તેમના તરફ શંકા કે આક્ષેપો કરીને શું શિક્ષણ સુધરી જવાનું છે ?

આપણા દેશની સંસદમાં 30%થી ય વધારે સંસદસભ્યો એક યા બીજા ગંભીર ગુનાઓમાં સંડોવાયેલા હોવા છતાં તેમનો કોઈ વાળ વાંકો ના થતો હોય એવા માહોલમાં સૌથી ઓછી આવક ધરાવતા અને ખાસ તો મહદ્દ અંશે ગરીબ પરિવારોમાંથી આવતા શિક્ષકો જ દેશના સૌથી મોટા ગુનેગારો ?

ભારે ઊહાપોહ અને શિક્ષકોના સંગઠિત બહિષ્કારથી આ કાયઝાલા એપ તો સરકારે તડકે મૂકી દીધી છે પણ રોજ હાજરીનો અંગૂઠો દબાવી કમ્પ્યુટર હાજરી હવે ફરજિયાત કરી છે.

શાળાઓમાં પૂરતાં શિક્ષકો ના હોય, પૂરતાં ઓરડા યા સુવિધાઓ સરકાર ના પૂરી પાડી શકતી હોય અને શિક્ષકોને જ એકમાત્ર ગુનેગાર ગણી તેમને સમાજમાં શંકાસ્પદ બનાવી દેવાથી વિદ્યાર્થીઓ-વાલીઓ અને સમગ્ર સમાજને આ ભ્રષ્ટ સરકારો શું સંદેશ આપવા માંગે છે ?

આ દિશામાં વિચારનારો અને સરકારી તંત્રો પાસેથી રોકડો હિસાબ માંગવાની સંગઠિત લોકશક્તિનો અવાજ બુલંદ બનશે ખરો કે ?

સૌજન્ય : ‘ચિંતા’ નામક લેખકની સાપ્તાહિક કટાર, “ગુજરાત ગાર્ડિયન”, 11 સપ્ટેમ્બર 2019

Loading

આયેશા

વલ્લભ નાંઢા|Opinion - Short Stories|11 September 2019

અસ્‌ડા સુપર સ્ટોરમાંથી મોરિસ બહાર આવ્યો ત્યારે વરસાદનાં ફોરાં પડતાં હતાં, ઘરે પહોંચવા માટે તેણે ચાલની ઝડપ થોડી વધારી. લંડનની રોયલ સોસાયટીએ આર્ટિસ્ટ ફ્લેટ્સના ત્રીજા માળે મોરિસને એક સ્ટુડિયો એપાર્ટમેન્ટ રાહતના દરે ભાડે આપ્યો હતો. મોરિસ થોડેક આગળ વધ્યો એટલામાં વરસાદે જોર પકડ્યું. શરીર પરથી જેકેટ ઉતારી તેણે માથું ઢાંક્યું. ધોધમાર વરસાદની ઝાપટો ને સૂસવાતા પવનની થપાટો ઝીલતો પોતાના એપાર્ટમેન્ટના કોર્ટયાર્ડ સુધી પહોંચ્યો ત્યારે રસ્તાની જમણી તરફ ફૂટપાથની નજીક કોર્ટયાર્ડના ભીના ઘાસ પર તેણે એક યુવતીને બેઠેલી જોઈ. વરસાદનાં પાણીથી એ યુવતીનાં વસ્ત્રો લથબથ હતાં અને શરીર ધ્રૂજતું હતું.

શું આ યુવતી હોમલેસ હશે? મોરિસના મનમાં સવાલ ઊઠ્યો.

યુવતીની પાસે જઈ અવાજ જરા મોટો કરી મોરિસે તેને પૂછ્યું, “હેલો … કાંઈ તકલીફ છે?”

*આયેશા****

જરા વાર પછી આયેશાએ મોરિસની સામે જોયું. લંડનમાં તેનો મુસ્લિમ પોશાક જોઈને બદમાશો તેને “પાકી” કહીને પજવતા. પાકી યાને પાકિસ્તાની. આયેશા અફઘાન હતી. અયેશાના અબ્બુ લંડનમાં ટેક્સી ચલાવતા હતા અને અમ્મી એક ટેલર શોપમાં રફૂકામ કરતાં. તે કોલેજમાં ભણીગણીને જાતે નોકરી કરવા તૈયાર થાય ત્યાં એક્સિડેન્ટ થયો અને અમ્મી ને અબુજાન જન્નતનશીન થયાં. ત્યારે તેની સ્કૂલ ફ્રેંડ મિન્ડીએ તેને ત્યાં સાથે રહેવા આવવા કહ્યું, પણ મિન્ડીના પેરન્ટ્સે વિવેકથી ના પાડી ને થોડા પાઉન્ડ આપી તેના નસીબ પર છોડી દીધી. અમ્મીની બહેનપણી વીરાને ત્રણ બચ્ચાંને પાલવવાના હતાં, એટલે મદદ માટે એની આગળ હાથ લંબાવાય એમ નહોતો. બે મહિના સુધી નોકરી મળી નહીં ને ભાડું ચડી ગયું, ઉપરથી લેન્ડલોર્ડે એક અઠવાડિયામાં મકાન ખાલી કરી નાખવાની નોટિસ ફટકારી દીધી! અને આયેશા હોમલેસ બની ગઈ. તે હવે હોમલેસ લોકોના શેલ્ટરમાં રહેતી અને ત્યાં જાત જાતના લોકોની હેરાનગતિથી બચતી બચતી દિવસો કાઢતી હતી. કોઈનો માયાળુ વહેવાર જોતાં જ તેની આંખ ફરકતી, અમ્મી તેને કાયમ કહેતી કે બેટી, કોઈ મરદ મફતમાં ધરમાદો કરતો નથી. અત્યારે આ અંગ્રેજનો સહાનુભૂતિ ભરેલો અવાજ સાંભળી તેના કાન સરવા થયા.

“મને કાંઈ તકલીફ નથી.” તેણે કહ્યું.

*મોરિસ****

મોરિસ યુવતીને જોઈ રહ્યો. લંડનની સડકો ઉપર ગોરી છોકરી આમ પડી રહેતી હોય તો તે ધંધાદારી બાઈ હોઈ શકે પણ આ છોકરી મુસ્લિમ હતી અને એની ઢબછબથી મધ્યમ વર્ગની યુવતી હોય એવું લાગ્યું.

“કંઈ ખાવું છે, તારે? પિઝા ખાશે?’’ મોરિસે પૂછ્યું.

આ વખતે યુવતીએ માથા પરથી હૂડ સહેજ ખસેડ્યું. તેના કાળા વાળ તેની માખણ જેવી પીઠ પર પથરાઈ ગયા.

યુવતીએ કહ્યું: “યસ, … હા,ભૂખ લાગી છે.”

યુવતી ઊભી થઈ. ‘ટોમો પિઝેરિયા રેસ્ટોરન્ટ’ અત્યારે ગ્રાહકોથી ભરેલું હતું. ‘ટોમો’નાં પગથિયાં પર પગ મૂકતાં બેઉનાં ફેફસાંમાં ચીઝ અને શેકાતી બ્રેડની વાસ ભરાવા લાગી …

“કેવો પિઝા ખાશે?’’ મોરિસે ‘ટોમો’માં દાખલ થતાં યુવતીને પૂછ્યું.

“સ્ટાન્ડર્ડ વેજી.’’ યુવતીએ સંકોચ સાથે જણાવ્યું.

કાઉંટર પર જઈ મોરિસે બે વેજિટરિયન પિઝાનો ઓર્ડર આપ્યો.

પિઝા ખાઈ ‘ટોમો પિઝેરિયા’ના પગથિયાં ઊતરતી વખતે યુવતીએ કહ્યું : “માય નેમ ઇઝ આયેશા.’

“નાઈસ નેમ.’’ મોરિસે હાથ લંબાવી કહ્યું, “માય નેઇમ ઇઝ મોરિસ જોન્સ.”

યુવતીએ સંકોચથી હાથ લંબાવ્યો, તરત પાછો ખેંચી લીધો. બંને મૂગાંમૂગાં મોરિસના એપાર્ટમેન્ટ બિલ્ડિંગ તરફ જતાં હતાં ત્યારે આયેશાએ કહ્યું :

“ચાર મહિના પહેલાં મારી અમ્મી અને અબુજાન કાર-એક્સિડેન્ટમાં મૃત્યુ પામ્યાં. એક ડ્ર્ગ-એડિક્ટ ડ્રાઈવરે નશાની ધૂનમાં લાલ સિગ્નલ ક્રોસ કરી નાખેલું અને મારા અબુજાનની ટેક્સી તેની કાર સાથે ટકરાઈ પડેલી. મારાં અબુ અને અમ્મી ખુદાનાં પ્યારાં બની ગયાં.’’ કહી યુવતીએ આંસુઓ લૂછી લેતાં માથા પર હૂડ પાછું ચડાવી લીધું.

“માય ગોડ!  આયમ રીઅલી સોરી …!’’

*આયેશા****

હોમલેસ થયા પછીથી આયેશાને પોતાની કરુણ કથા કહેવાનો મહાવરો થઈ ગયો હતો. હૂડ નીચે કરી વાત કરવી જેથી આંખો બરાબર દેખાય. ખુદાને પ્યારા થવાની વાત આવે ત્યારે અવાજ સહેજ ફાટે. આંસુની એકાદ ધાર થાય. આડું જોવાઈ જાય. હૂડ પાછું ચડાવી મોં ફેરવી લેવાનું.

બંને ફરી ચાલવા લાગ્યાં. બરફ હોય કે વાવાઝોડું કે વરસાદ વગેરે હોય ત્યારે હોમલેસ સેન્ટરમાં તેના જેવી એકલદોકલ છોકરીને જગ્યા કોઈ વાર ન પણ મળે. કોઈ ‘સારો’ માણસ તેને જગ્યા કરી આપે તો તેની સારમાણસાઈની પોલ તરત દેખાય. આટલા ટૂંકા વખતમાં આયેશાને તેવે વખતે કેવાં મકાનોની પાસે આસરો લેવો તેનો મહાવરો પણ થઈ ગયેલો. મોરિસનું મકાન આર્ટિસ્ટો માટે હતું, જેમાં મોરિસ જેવા ભલા લોકો રહેતા હોય. અને એવા લોકો દયા ખાઈને પિઝા ઓફર કરે તો ખાઈ લેવાય. અને હવે વરસાદ અટકી ગયેલો.

*મોરિસ****

“મારી સ્લીપિંગ–બેગ વરસાદમાં પેલા ઓક-ટ્રીની બખોલમાં રાખી છે.” તેણે ઓક-ટૃી તરફ આંગળી ચીંધતાં ઉમેર્યું, “આજ જેવી ખરાબ વેધરમાં હોમલેસ સેન્ટરમાં મારો નંબર લાગ્યો નહીં પણ સવારે સેંટરમાં બ્રેક્ફાસ્ટ મળશે.’’ મોરિસે જોયું કે આવું કહેતાં આયેશા સંકોચ અનુભવતી હતી.

આયેશાને થોડી વધુ મદદ કરવાની મનમાં ઇચ્છા જાગતાં તેણે કહ્યું, “એકાદ બે દિવસ માટે તારે મારા એપાર્ટમેન્ટમાં રહેવું હોય તો તું આવી શકે છે.’’

*આયેશા****

બ–રા–બ–ર! આયેશા વિચારવા લાગી. માટીડાએ પિઝા ઓફર કર્યો. હવે કહે છે મારા ભેગી રહેવા આવ. નો થેંક્યુ, તેણે મનમાં કહ્યું. હું અહીં તમારા કોર્ટયાર્ડમાં પડી રહીશ, મારી પોતાની સ્લીપિંગ બેગ છે, ઓકે? આયેશાએ જવાબ વિચારી લીધો અને તે મોરિસને જણાવવા તેણે મોં ખોલ્યું :

“અરે, સાહેબ તમે કેવા ભલા છો. મારાં કપડાં ભીનાં છે ને  કોર્ટયાર્ડનું ઘાસ પણ લથપથ છે. તમને ના કેમ પાડું. પણ તમને તકલીફ નહીં થાય? તમારી પત્નીને ––“

આયેશા પોતે પોતાનો જવાબ સાંભળી આભી થઈ ગઈ. તે ‘ના’ કહેવા જતી હતી પણ જીભ જાણે પોતાની મરજીથી જુદી વાત કરતી હતી.

*મોરિસ****

આયેશા, યસ? મોરિસે વિચાર કર્યો. મોરિસ પ્રોફેસર મોરિસ જોન્સ હતો. કિંગ્ઝ સર્કલ પાસેની સેન્ટ પોલ્સ યુનિવર્સિટીમાં થિયોલોજીનો યાને ધર્મશાસ્ત્રનો પ્રોફેસર આ મુસ્લિમ છોકરી કોઈ એકલા પુરુષના ઘરમાં રહે તો તે ‘ગુનાહ’ કહેવાય. પણ મોરિસ એકલો નહોતો, તેની મા જીવતી હતી અને હેરોમાં રહેતી હતી પણ અઠવાડિયાના ચાર દિવસ માનોને કે મોરિસને મળવા આવતી–જતી.

“મારું એપાર્ટમેન્ટ નાનું છે, પણ સગવડ થઈ શકશે.’’ મોરિસે તેનો સંકોચ દૂર કરવા જણાવ્યું. “હું પરણેલો નથી; પણ મારી મા છે.” મોરિસે કહ્યું. કોને ખબર શાથી પોતાની મા તેના એપાર્ટમેન્ટમાં રહેતી નથી ફક્ત મળવા આવે છે તે કહેવાનું હાલ તેને જરૂરી ન લાગ્યું.

યુવતીએ કહ્યું, “તમને અગવડ નહીં પડે?’’

“નોટ એટોલ.’’

મોરિસના સ્ટૂડિયો એપાર્ટમેન્ટ સુધી લઈ જતી લિફ્ટમાં બંને ઊભાં હતાં. મોરિસ લિફ્ટ્નાં બારણાં પાસે અને આયેશા મોરિસની પાછળ ખૂણામાં સંકોડાઈને ઊભી હતી. તેની સાથે પ્લાસ્ટિકની એક બેગમાં ટુથબ્રશ, દાંતિયો, વોલેટ અને કપડાંની ત્રણ જોડી હતાં.

હળવા આંચકા સાથે ત્રીજા માળે આવીને લિફ્ટ અટકી. મોરિસનું એપાર્ટમેન્ટ લિફ્ટથી બે ડગલાં જ દૂર હતું. એપાર્ટમેન્ટ્માં બે સોફા, સિંગલ બેડ, સુઘડ કિચન, એક બુકશેલ્ફ, નાનકડું ડેસ્ક અને ડેસ્ક પર મેકિન્ટોશ લેપટોપ! આટલો જ અસબાબ!

*આયેશા****

“તમારાં મમ્મી ક્યાં?” આયેશાએ સફાળા પૂછ્યું.

“કપડાં ભીંજાયા છે. બદલવાં છે ને?’’ મોરિસે પૂછ્યું.

આયેશાએ ગભરાટની નજરે મોરિસ સામે જોયું. “તમારાં મમ્મી ક્યાં?” તેણે સહેજ મોટા અવાજે ફરીથી પૂછ્યું.

“અને શાવર લેવો હોય તો બાથરૂમમાં ટોવેલ, શેમ્પૂ, … બધું છે.’’ મોરિસે જણાવ્યું. “હેં? મમ્મી? તે હેરો રહે છે પણ અઠવાડિયાના ચાર દિવસ અહીં આવે છે, સન્ડેના હું તેને ચર્ચમાં લઈ જાઉં છું. તમે … ફિકર ના કરશો. તમે બેડરૂમ વાપરો, હું ––“

આયેશા ઊભી થઈ ગઈ. ‘સોરી, મિસ્ટર જોન્સ.”

*મોરિસ****

ઓહ ગોડ. પહેલેથી જ મમ્મીની વાત જણાવી હોત તો છોકરી આવતે જ નહીં. આખી રાત સબડતી પડી રહેતે નીચેના કોર્ટયાર્ડમાં. ને કદાચ માંદી પડતે, કે મરી જતે. કે કોઈની બૂરી નજરનો શિકાર બનતે. તેના કરતાં ભલે સત્ય સહેજ ઢાંકીને તે છોકરીને ઘરમાં લઈ આવ્યો છે. પણ તેની દાનતમાં પાપ નથી. પોતે ક્રિશ્ચિયન છે, ઇસુ ખ્રિસ્તના ઉપદેશ મુજબ કોઈને આશરો આપવાથી વિશેષ તેનો કોઈ સ્વાર્થ નથી. પણ તે છોકરી પાસે કેમ પુરવાર કરવું?

*આયેશા****

જો હરામખોર. આયેશાએ મનોમન ગાળ દીધી પણ તેમાં ગુસ્સો નહીં ને રમૂજ હતી. મોરિસ ફૂટડો હતો, એનું ઘર સુઘડ હતું. પોતે ઊભી તો થઈ ગઈ પણ તેને જવું નથી. શી ખબર કઈ વિદ્યાથી તે સમજી ગયેલી કે મોરિસ બચ્ચુ એકલો જ રહે છે. પણ તે વાત મોરિસે છુપાવી તે આયેશાને પ્યારું લાગ્યું છે કેમ કે નહીંતર તે તેની સાથે તેના ઘરમાં આવે તો ‘ગુનાહ’ કહેવાય. અને હવે હકીકત જાણ્યા પછી જો સહેજ ચણભણ ન કરે તો ‘ચાલુ’ ઓરત લાગે.

હટ, હલકટ! આયેશાને થયું કે આ બધું કેવું ફાઇન ફાઇન લાગે છે. જાણે સાચેસાચ કોઈ પુરુષ સાથે સંબંધ બાંધીને તેની સાથે ‘ટોળ’ કરે છે! આયેશાને થયું પોતે કેવી હલકટ છે, ને તેવી હલકટ હોવાની બી કેવી મજા છે!

“મારા ધર્મમાં હું એકલી મુસ્લિમ છોકરી કોઈ એકલા મરદ સાથે એક છાપરા નીચે રહું તો મારા જાતવાળા લોકો મને પથ્થરથી મારે.”

*મોરિસ****

“ડોન્ટ વરી, પથ્થરના ઘા હું ખાઈશ; તમને વાગવા નહીં દઉં.” મોરિસે કહ્યું. તેને પોતાને નવાઈ લાગી કે તેને આવું બોલતાં કોણે શીખવ્યું! “કાલથી મારી મોમને પણ અહીં રહેવા બોલાવીશું.”

નાનકડી બેગ સાથે યુવતી બાથરૂમ તરફ ગઈ. અંદરથી બાથરૂમનું બારણું લોક થયું એવો જ મોરિસને વિચાર આવ્યો કે પોતે આવો ઘેલો ઘેલો થાય છે તો તેની ગેરહાજરીમાં આ યુવતી એપાર્ટમેન્ટમાંથી મારી ચીજવસ્તુઓનો સફાયો કરી છૂ થઈ જશે તો? પણ બીજી જ પળે તેણે એ વિચારને મનમાંથી હડસેલી નાખ્યો.

*આયેશા****

અઠવાડિયાથી આયેશા રીતસરનું નહાઈ નહોતી. ગરમ ફુવારામાં શેમ્પૂ વગેરેથી નહાવામાં તેને જાદુઈ આનંદ આવ્યો. નહાતાં નહાતાં તેને થયું કે આ અંગ્રેજ બચ્ચો કાંઈક ‘ટ્રાય’ કરશે તો? પણ મોરિસનો ચહેરો યાદ આવતાં આયેશાને થયું કે જેન્ટલમેનનો બચ્ચો થવા જશે ને ‘ટ્રાય’ નહીં કરે તો? આયેશાનાં રોમ ઊભાં થઈ ગયાં.

*મોરિસ****

થોડી મિનિટમાં આયેશા બાથરૂમમાંથી બહાર આવી ત્યારે તેના માથા પર ટોવેલ વીંટાળેલો હતો અને બીજા ટુવાલથી શરીર લપેટાયેલું હતું. આયેશાની આંખોમાં ચમક હતી અને ચહેરા પર તેજ હતું. પ્રથમ નજરે જ જન્નતમાંથી ધરતી પર ઊતરી આવેલી અપ્સરા જેવી લાગતી હતી આ નિરાધાર છોકરી. મોરિસનું હૃદય એકાદ સેકન્ડ ધબકવાનું ચૂકી ગયું, પણ તેણે કાચી સેકન્ડમાં જ સંયમ કેળવી લીધો …

“તું આ આ રૂમ વાપરજે.” મુખ્ય રૂમ બતાવી તેણે કહ્યું, “હું બહાર સોફા ઉપર સૂઈશ.’’

આયેશાના હોઠ હસી ઊઠ્યા હતા. તેના ચહેરા પર આ પ્રકારનું સ્મિત મોરિસે પહેલી વાર જોયું.

“ભલે,” કહી આયેશાએ બાથરૂમમાં જઈને વસ્ત્રો બદલી પથારીમાં અને મોરિસે પાયજામો પહેરી હોલમાં સોફા પર લંબાવી દીધું. આયેશાના શરીરમાં અચાનક પેટ ભરાયાથી ને સરસ નહાયાથી ઊંઘના પહાડ જાણે તૂટી પડ્યા અને વચ્ચેનું બારણું બંધ કરવાનું રહી ગયેલું. ભરનીંદરમાં તેને ખ્યાલ આવેલો અને આયેશાને સહેજ ગમેલું.

*મોરિસ****

બાથરૂમ બેડરૂમમાં હતો તેથી બેડરૂમનું બારણું બંધ કરાય તેમ નહોતું, યુ સી, મોરિસે પોતાની જાતને સમજાવ્યું. તે રાતે  બાથરૂમ જવા માટે ઊઠ્યો ત્યારે સહજ રીતે આયેશા તરફ નજર ગઈ હતી. આ યુવતી વિશે તેની પાસે કોઈ જાણકારી નહોતી. પણ એક યુવતી તરફ આ રીતે જોવું તેને ઠીક ન લાગ્યું. અને તરત પીઠ ફેરવી એ હોલમાં ચાલ્યો ગયો.

સવારે બેડમાંથી ઊઠીને બેડરૂમમાં ગયો તો આયેશા બેડરૂમમાં નહોતી. ઓહ, ભાગી ગઈ? ડરી ગઈ? કાંઈ ચોરી ગઈ? નો, નો! આયેશાને કિચન ટેબલ પર બેઠેલી જોઈ. ટેબલ પર આયેશાએ બ્રેક્ફાસ્ટ તૈયાર કરી રાખ્યો હતો.

“મારી સવારની નમાઝ પઢી હું તમારી શેલ્ફ પરનાં પુસ્તકો જોતી હતી. પોએટ્રી તમારો પ્રિય વિષય છે?’ આયેશાએ કહ્યું.

“યસ. મારો શોખ છે પોએટ્રી. પણ યુનિવર્સિટીમાં હું રિલિજિયન શીખવું છું. દુનિયાના ધર્મો.” મોરિસ આયેશા સુકૂનપૂર્વક આ ઘરમાં આઝાન, વાઈદ કે નમાઝ પઢી શકે એ માટે વ્યવસ્થા ગોઠવવાનું વિચારવા લાગ્યો.

“આયમ રીઅલી થેંકફુલ.’’ કહી આયેશાએ ઊંડો શ્વાસ લીધો.

મોરિસ હાથ ઊંચો કરીને એપાર્ટ્મેન્ટમાંથી બહાર નીકળી ગયો.

મોરિસની માને મળવાની કે તેને ત્યાં રહેવા જવાની વાત બેમાંથી કોઈ ન બોલ્યું.

ફુરર કરતા રમત રમતમાં પાંચ દિવસ વીતી ગયા. શરૂઆતનો સહેજ અતડો સહેજ ઔપચારિક સમય વીતી ગયો ને બંને સ્વાભાવિક રીતે વર્તવા લાગેલાં.

*ડોરોથી****

રવિવારે મોરિસની મમ્મી ડોરોથી એપાર્ટમેન્ટ ઉપર આવ્યાં. પોતાનો દીકરો કદી આટલો હસમુખો થતો જોયેલો નહીં ડોરોથીએ. નાનપણથી જ મોરિસ જિસસ જિસસ કરતો થયેલો અને તેને જાણે સંસારમાં રસ નહોતો. બીજા છોકરા જ્યારે છોકરીઓની પાછળ ઘેલા થતા ત્યારે મોરિસ બાયબલ સ્ટડીઝમાં સમય ગુજારતો. સોળ વરસનો થયો ત્યારે તેના બાપાએ રીતસર પાસે બેસાડીને માથે હાથ ફેરવતાં પૂછેલું કે બેટા, તું હોમોસેક્સુઅલ છે?

મોરિસે આભા થઈને કહેલું “વ્હોટ? નો!”

મોરિસે કહેલું કે જિસસે ધાર્યું હશે તો મારા માટે યોગ્ય છોકરી આપોઆપ આકાશમાંથી ટપકશે. તેના માટે હું બીજા બેવકૂફોની જેમ સમય વેડફું તે તો મૂર્ખામી કહેવાય!

અને યસ, ડોરોથીને લાગે છે કે આ છોકરી આયેશાને ભગવાન જિસસે છેક અફઘાનિસ્તાનથી અહીં મોકલી છે ને મારા દીકરા માટે આકાશમાંથી એના ઘરના દરવાજે ટપકાવી છે. એ આવી છે ત્યારથી મોરિસ આયેશા-આયેશા-આયેશા બોલતાં થાકતો નથી.

થેંક્યુ જિસસ!

*આયેશા****

પરવરદિગારે આલમ! મોરિસ તો છે જ દેવદૂત જેવો ઉદાર, પણ તેનાં મમ્મી તો વળી ઔર સોહામણાં છે. આજે છ મહિના થઈ ગયા છે હું ને મોરિસ એક મકાનમાં રહીએ છીએ. તે જાહિલે તો બિલકુલ કોઈ આછકલી વાત કરી નથી. મને બેન્કમાં નોકરી મળી છે પણ હું બીજા મકાનમાં જવાની જરૂર જોતી નથી. દર સન્ડેના રોજ અમે ત્રણે ચર્ચમાં જઈએ છીએ. ડોરોથી મને જાણે તેના દીકરાની પ્રેમિકા હોઉં તેવા લાડથી રાખે છે ને વારંવાર પૂછે છે તને મારા ઘરે રહેવું ફાવે?

ફાવે, કેમ ન ફાવે પણ લગ્ન પછી હું ડોરોથીના ઘરે રહેવા શા માટે જાઉં. કે અમે બંને તેને ત્યાં શા માટે રહેવા જઈએ? અમારું પોતાનું આ સ્ટુડિયો એપાર્ટમેન્ટ છે તો પછી તેને બોધર શા માટે કરવી, નો?

*મોરિસ****

આયેશાની સપ્રમાણ ગોરી દેહ યષ્ટિ પર શોભતો પેલો પીળો ડ્રેસ, મદીલું બદન, નશીલી આંખો અને મોહક જિભાન કોઈ પણ મરદ માટે આ આકર્ષણ ખાળવું મુશ્કેલ હતું.

“આજે હું ફ્રી છું અને હું તને ફરવા લઈ જવા માગું છું. તું આવીશ ને?’’

“કંઈ ગોઠવ્યું તો નથી પણ તમે જ્યાં લઈ જશો ત્યાં હું આવીશ.’’

“હાયડપાર્ક જઈએ. સરપેન્ટાઈન લેકની આસપાસ લટાર મારીશું, બોટિંગ કરીશું ને પછી ડિનર!”

“એક્સલન્ટ!”

*ડોરોથી****

આજે સવારથી આયેશા મારા ઘરે આવીને બેઠી છે. મોરિસ પણ અમારી સામે બેઠો છે. આયેશાને જાણે કાંઈક કહેવું છે, પણ કહેતાં જીભ ઊપડતી નથી. કદાચ જે કહેવું છે તે એવું મીઠું છે કે તે કહેવાના વિચારને પકડી હજી આ છોકરી તેનો આનંદ દોહી લેવા માગે છે, કેમકે કહી દીધા પછી તે ગુદગુદી નહીં રહે.

ડોરોથીને પોતાના સ્વર્ગસ્થ પતિની યાદ આવી ગઈ. મોરિસ પેટમાં રહેલો તે વાત કરવામાં ડોરોથીએ સાત દિવસ લીધેલા. બસ કહેવાય છે, કહેવાય છે, જરા આનંદ લો, એના રોમાંચનો.

ડોરોથી જાણે છે કે હસું હસું થતી આ છોકરી કાંઈક કહેવા આવી છેએએએ.

“તમે જાણો છો ને કે એક છોકરાને એક છોકરી સાથે રહેવાની મુસ્લિમ સમાજ મંજૂરી આપતો નથી. તમે મને આશરો આપ્યો, આયમ એક્સ્ટ્રિમલી થેકફુલ ફોર ધેટ.’’

મોરિસને કોઈ ઉતાવળ નથી. કે કોઈ અવઢવ નથી. તે સ્વસ્થ છે, આનંદમાં છે.

“તું મારી સાથે રહે તે સામે મારી મોમને કોઈ વાંધો નથી.” મોરિસ એક અખરોટ ફોલીને તેનો દાણો મોંમાં મૂકે છે.

“હા, પણ મારાથી લાંબો સમય અહીં રહી શકાય નહિ.’’ આયેશા બોલે છે. “સિવાય કે –” કહીને આયેશા જાણે દડાનો દાવ મોરિસની માની કોર્ટમાં ફેંકે છે.

“ના, ના આયેશા, હું તને જવા નહીં દઉં. અમે વિચારી લીધું છે.” મોરિસ આયેશાના ખભે હાથ મૂકીને કહે છે.

“શું  વિચારી લીધું છે?” આયેશા બત્રીસે દાંત બતાવી પૂછે છે.

“મારાં મમ્મી તને દત્તક લેવાનું વિચારે છે, આયેશા. મારી નાની બહેન તરીકે.”

e.mail : vallabh324@aol.com

(પ્રગટ : “નવનીત સમર્પણ”, સપ્ટેમ્બર 2019; પૃ. 67-74)

Loading

Abolition of Article 370: Propaganda versus Truth

Ram Puniyani|English Bazaar Patrika - OPED|11 September 2019

The abolition of Article 370 and Article 35 A has been accompanied by propaganda to justify these drastic steps taken by the BJP Government. As such this abolition of Article 370 has been on the agenda of RSS all through and is part of the triad of Hindutva agenda, along with Ram Temple and Uniform Civil Code. The argument being put forward is that due to this special provision for the state, the state has remained undeveloped, as the outside industrialists could not buy land there and bring in Vikas (development). Also it has been alleged that this clause promoted separatism in the region and has been the cause of turmoil in the region.

All this forms the part of propaganda blitz launched by BJP. As a part of mass contact program, the Party Working President J.P. Nadda released a video on 4th September 2019, justifying the abolition of the special provisions for the state and bifurcation of the state into two Union Territories. The eleven minute video concludes with the speech of Prime Minster Modi saying that Nehru committed historic blunder on Kashmir; to which Ambedkar and Patel had strong opposition.

On Article 370, the video says that Sardar Patel successfully merged 562 Princely states into India but Nehru decided to handle Kashmir himself and created the blunder of giving special status to the state leading to all the problems. Most of the part of BJP’s statement is far from truth; they pick up one small part of the truth and give it a twist to suit their ultra nationalist agenda.

To begin with, why Nehru had to handle Kashmir issue himself? Patel handled all other Princely states as those states were within the geographical boundaries of India; none of them was attacked by any other foreign power, i.e. Pakistan. Since Kashmir has boundaries common with India and Pakistan, Nehru as Prime Minster and Foreign Minister was duty bound to take responsibility of the issues related to Kashmir. India was forced to intervene into Kashmir affairs as it was attacked from the Pakistan side and Kashmir’s King Harisingh urged upon India to send the army to quell Pakistani attack. In none of the other princely states Pakistan could play such military role which created such a situation in Kashmir. In matters of Kashmir, Pakistan was also trying to follow ‘Two Nation theory’, as Kashmir had Muslim majority. As far as Nehru and Patel are concerned, on the handling of Kashmir, i.e. accession treaty, article 370, declaration of cease fire and taking the matter to United Nations is concerned; they were on the same page as revealed by the ‘Ten volume Correspondence of Sardar Patel’, meticulously edited by the renowned journalist Durga Das.

On nature of intervention in Kashmir, Sardar Patel said at a public meeting in Bombay on October 30, 1948: “Some people consider that a Muslim majority area must necessarily belong to Pakistan. They wonder why we are in Kashmir. The answer is plain and simple. We are in Kashmir because the people of Kashmir want us to be there. The moment we realize that the people of Kashmir do not want us to be there, we shall not be there even for a minute… We shall not let the Kashmir down”. (Hindustan Times October 31, 1948) Quoting from Patel’s correspondence A. G. Noorani points out that in matters of ceasefire Patel not being taken into confidence, as alleged by RSS stable is wrong. Noorani says “Volume one of Patel’s correspondence belies the charge that Patel was not taken into confidence. In that event, he was man enough to resign from the cabinet.”

Article 370 did not drop from the heaven. It was the outcome of serious deliberations in the Constituent Assembly (CA). For the explicit purpose of drafting this Article Sheikh Abdullah and Mirza Afzal Baig were made part of the CA. It was primarily Patel, Ambedkar, Sheikh and Mirza Baig who contributed to the formulation of this provision. Now to say that Ambedkar opposed it or Patel did not approve it is height of false hood. Noorani also points out that it was Patel who moved the resolution of the article 370 in the CA, as Nehru was away to US on an official trip. Patel’s letter to Nehru on date 25th February 1950 shows that they both had similar opinion on taking the matter to United Nations, and they both held that the international body should take a call on that.

As far Ambedkar is concerned our Vice President Venkaiyah Naidu and Central Minster Arjun Ram Meghwal in their articles have given a quote in the name of Ambedkar. Their quote says that in a conversation with Sheikh, Ambedkar said, ““you want India to defend Kashmir, feed its people, and give Kashmiris equal rights all over India. But you want to deny India all rights in Kashmir…” This quote is not part of any official record. It was part of speech of Balraj Madhok of Bharatiya Jansangh (predecessor of BJP), which was picked up by RSS paper Tarun Bharat and Organizer. As such Ambedkar had also opined that Muslim majority part of Kashmir should go to Pakistan. Ambedkar was a strong supporter of plebiscite and Patel himself had gone for the same in Junagadh.

As far as development of Kashmir is concerned, the first point we should note that Kashmir is much ahead of national averages as far as social indices of development are concerned. The Article 370 in no way stood in the path of development in that sense. Incidentally while Article 370 has being targeted, Article 371 with similar provisions in North Eastern states is promised to be retained as it is, as per the latest statement by Amit Shah.

BJP’s present propaganda, distorting contemporary history is also trying to defame Nehru. Nehru is their prime target as the ‘Architect of Modern India’, Nehru, laid the foundations of pluralism and scientific temper, the values which RSS-BJP wants to do away with. 

Loading

...102030...2,6902,6912,6922,693...2,7002,7102,720...

Search by

Opinion

  • પાલિકા-પંચાયત ચૂંટણીઓમાં વિલંબ લોકતંત્ર માટે ઘાતક છે
  • અદાણી ભારત કે અંબાણી ઈન્ડિયા થશે કે શું?
  • પ્રતાપ ભાનુ મહેતા : સત્તા સામે સવાલો ઉઠાવતો એક અટલ બૌદ્ધિક અવાજ
  • લાઈક-રીલ્સથી દૂર : જ્યારે ઓનલાઈનથી ઓફલાઈન જિંદગી બહેતર થવા લાગે
  • રુદ્રવીણાનો ઝંકાર ભાનુભાઈ અધ્વર્યુની કલમે

Diaspora

  • દીપક બારડોલીકરની પુણ્યતિથિએ એમની આત્મકથા(ઉત્તરાર્ધ)ની ચંદ્રકાન્ત બક્ષીએ લખેલી પ્રસ્તાવના.
  • ગાંધીને જાણવા, સમજવાની વાટ
  • કેવળ દવાથી રોગ અમારો નહીં મટે …
  • ઉત્તમ શાળાઓ જ દેશને મહાન બનાવી શકે !
  • ૧લી મે કામદાર દિન નિમિત્તે બ્રિટનની મજૂર ચળવળનું એક અવિસ્મરણીય નામ – જયા દેસાઈ

Gandhiana

  • ગાંધીસાહિત્યનું ઘરેણું ‘જીવનનું પરોઢ’ હવે અંગ્રેજીમાં …
  • સરદાર પટેલ–જવાહરલાલ નેહરુ પત્રવ્યવહાર
  • ‘મન લાગો મેરો યાર ફકીરી મેં’ : સરદાર પટેલ 
  • બે શાશ્વત કોયડા
  • ગાંધીનું રામરાજ્ય એટલે અન્યાયની ગેરહાજરીવાળી વ્યવસ્થા

Poetry

  • ગઝલ
  • કક્કો ઘૂંટ્યો …
  • રાખો..
  • ગઝલ
  • ગઝલ 

Samantar Gujarat

  • ઇન્ટર્નશિપ બાબતે ગુજરાતની યુનિવર્સિટીઓ જરા પણ ગંભીર નથી…
  • હર્ષ સંઘવી, કાયદાનો અમલ કરાવીને સંસ્કારી નેતા બનો : થરાદના નાગરિકો
  • ખાખરેચી સત્યાગ્રહ : 1-8
  • મુસ્લિમો કે આદિવાસીઓના અલગ ચોકા બંધ કરો : સૌને માટે એક જ UCC જરૂરી
  • ભદ્રકાળી માતા કી જય!

English Bazaar Patrika

  • “Why is this happening to me now?” 
  • Letters by Manubhai Pancholi (‘Darshak’)
  • Vimala Thakar : My memories of her grace and glory
  • Economic Condition of Religious Minorities: Quota or Affirmative Action
  • To whom does this land belong?

Profile

  • તપસ્વી સારસ્વત ધીરુભાઈ ઠાકર
  • સરસ્વતીના શ્વેતપદ્મની એક પાંખડી: રામભાઈ બક્ષી 
  • વંચિતોની વાચા : પત્રકાર ઇન્દુકુમાર જાની
  • અમારાં કાલિન્દીતાઈ
  • સ્વતંત્ર ભારતના સેનાની કોકિલાબહેન વ્યાસ

Archives

“Imitation is the sincerest form of flattery that mediocrity can pay to greatness.” – Oscar Wilde

Opinion Team would be indeed flattered and happy to know that you intend to use our content including images, audio and video assets.

Please feel free to use them, but kindly give credit to the Opinion Site or the original author as mentioned on the site.

  • Disclaimer
  • Contact Us
Copyright © Opinion Magazine. All Rights Reserved