"The hill we climb / કપરા ચઢાણ”

Poem by Amanda Gorman (Recited at America's 46th president Joe Biden's inaugural ceremony on 20/01/21)

દિવસ એ આવી ચઢે, પૂછીએ જાતને જ્યાં 
અનંત આ અંધકારમાં, પ્રકાશ શોધવો ક્યાં? 
નુકસાન વેઠતાં, નવયુગી ઉદધિ વલોવતાં, 
જાણે વિકરાળ કેસરિયાળને પંપાળતાં 
અમો શીખ્યા, જે શાંત દેખાય તે સદૈવ શાંતિપૂર્ણ શાં? 
મૂલ્યો ને ધોરણો ને ચાલી આવતી પરંપરાઓ, ન્યાય કાં ? 
એ છતાં, આવનારી પરોઢ આપણી 
અજાણતાં જ, અગમ્ય ઢબે
ઝંઝાવાતોને સામી છાતીએ ઝીલનાર 
એ રાષ્ટ્ર, અપૂર્ણ છતાં ય અતૂટ
એ દેશના અમે વારસ, 
જ્યાં ગુલામોની આ વંશજ 
એકલ માતાથી ઉછેરેલ
એક દૂબળીપાતળી કાળી છોકરી પણ, 
ન માત્ર રાષ્ટ્રપતિ થવાનું સ્વપ્ન સેવી શકે, 
એના રાષ્ટ્રપતિને પોતાના આ વિચાર પ્રત્યક્ષ કહી શકે!

ન આપણે બેદાગ, ન આપણે પવિત્ર 
સંઘર્ષ એ ન કે બને ગણસંઘ સંપૂર્ણ; 
સંઘર્ષ એ જ કે બને ગણસંઘ સઉદ્દેશ્ય. 
સર્વ સંસ્કૃતિ, ધરમ, વરણ સમાવિષ્ટ 
દેશ આખો માણસમાત્રને પ્રતિબદ્ધ. 
ઊઠો, જાગો અને મંડ્યા રહો, 
માંહેના કલહ નહીં, સામેના પડકાર ઝીલો, 
ભેદ ભગાવી ભવિષ્ય બનાવો 
હથિયાર ફગાવી હાથ મિલાવો
હાનિ હટાવી હામ બંધાવો. 
દુનિયા આખીને આ હકીકત માલૂમ થજો, 
કે વિષાદમાં પણ આપણે વિકાસ સાધ્યો છે, 
કે યાતના છતાં આપણે યત્ન જરૂર આદર્યો છે, 
કે આઘાતમાં ય આપણે આશ જાળવી છે, 
કે વૈવિધ્ય છતાં એકતા આપણી કાયમ છે, 
વિજયી ભવ; 
એટલે નહીં કે આપણે ફરીથી કદી હાર જાણશું નહીં, 
પરંતુ એટલે કે આપણે ફરીથી કદી ભાગલા વાવશું નહીં. 

ધર્મગ્રંથ પરિકલ્પે
ખેડે તેની જમીન ને વાવે તેનું વૃક્ષ 
રહે ન તેમને કોઈનો ડર, 
જો રહેવું સમયના પ્રવાહની સાથ
તો ફતેહ નથી તલવારની ધાર સંગ, 
તું સંબંધોના સેતુ બાંધતો ચાલ 
વચન તને, ગાઢ વગડામાં ય ઉમંગ. 
કપરા ચઢાણ 
હિંમત દેખાડ 
'અમેરિકન હોવું' એ આપણી પરંપરાઓમાં 
ગૌરવ લેવા પૂરતું સીમિત નથ્ય,
કાળના વહેણમાં ડગ માંડ
એમાં સુધાર કરવાની ફરજ પણ સામેલ. 
આપણે એ તાકાતો રૂબરૂ ભાળી ખરે 
દેશની અસ્મિતાને જે વહેંચે નહીં, વિભાજિત કરે
લોકના શાસનને વિલંબિત કરવા જે રાષ્ટ્રનો જ વિનાશ ચહે 
એ પ્રયાસ થયો માંડ વિફળ અરેરે! 
લોકશાહીને કાળાંતરે કોઈ હડદોલી ય કાઢે 
પણ કાયમી હરાવી કદાપિ ના શકે. 
આ સત્યમાં
આ આસ્થામાં, અમને વિશ્વાસ. 
મીટ ભલે માંડીયે આપણે ભાવિ તરફે
સ્વયં ઇતિહાસની નજર આપણા પરે
યુગ નૂતન, બન મુક્તિ ભાણ 
આરંભ પ્રચંડ, શંકા નવ આણ 
ભયાવહ કાળ, મ્હોમાં પ્રાણ 
અંદર જ શક્તિ, એટલું જાણ 
કાગળ પર નવ અધ્યાય તાણ 
આસ ને હાસ ખૂલીને માણ. 
ના પૂછ પંથ શી આફત ખડી છે,
ઉત્પાત ઉથાપ, હાકલ પડી છે. 
કદમ કદમ બઢે ચલો, 
પાછાજોણું નહીં, આગળ વધો, 
દેશ આ અઘાત નહીં, પણ અખંડ ખસૂસ
પરોપકાર તથાપિ સાહસયુક્ત,
પ્રખર જોમ અને હૈયા મુક્ત
રોક્યા અમે રોકાશું ના, 
ડરાવ્યા અમે ડરશું ના, 
જાણજો કે આપણાં અકર્મણ્યતા ને આળસ
બનશે આવનાર પેઢીના અનિવાર્ય ભારણ 
બાંધો મનમાં એક ગાંઠ :
જો ભેળવીએ કરુણામાં કૌવત 
મિલાવીએ અનુકંપા અને અધિકાર,
તો વ્હાલપના બનશે સૌ વારસદાર 
ને પરિવર્તન હશે જન્માધિકાર. 
તો ચાલો, એક બહેતર દેશ બનાવીએ 
મારી તામ્રવર્ણી છાતીમાંથી ઉફળતો દરેક શ્વાસ કહે,
ઘવાયેલ આ વિશ્વમાં, સારપના દ્યોતક બનીએ 
ઊઠો સૌ બિરાદર
આથમણે સ્વર્ણલિપ્ત કરાડો માંહેથી ઊઠો,
ક્રાંતિની જ્વાળા જગવતાં ઓતરાદા વાયરામાંથી ઊઠો, 
મધ્યપશ્ચિમના તાલનગરોમાંથી ઊઠો,
સૂર્યતપ્ત દખ્ખણમાંથી ઊઠો, 
પુનર્નિર્માણ, પુનર્વિચાર અને પુનર્વિકાસ
આ દેશના ખૂણેખૂણાનો, છેવાડેછેવાડાનો. 
દેશબંધુ ઊઠો, લોક ભિન્ન છતાં સુભગ 
દેશબંધુ ઊઠો, લોક ભગ્ન તોયે સુભગ
ઊંડા અંધારેથી, બંધુ! પરમ તેજે તું લઈ જા
ભયમુક્ત, આઝાદ નવી પ્રભાતે તું લઈ જા
પ્રકાશ છે જ, બસ શોધતો જા 
પ્રકાશ છે જ, તું સ્વયં થઈ જા.

e.mail : durgeshmodi@yahoo.in

•••••••••

When day comes we ask ourselves,
where can we find light in this never-ending shade?
The loss we carry,
a sea we must wade
We've braved the belly of the beast
We've learned that quiet isn't always peace
And the norms and notions
of what just is
Isn't always just-ice
And yet the dawn is ours
before we knew it
Somehow we do it
Somehow we've weathered and witnessed
a nation that isn't broken
but simply unfinished
We the successors of a country and a time
Where a skinny Black girl
descended from slaves and raised by a single mother
can dream of becoming president
only to find herself reciting for one

And yes we are far from polished
far from pristine
but that doesn't mean we are
striving to form a union that is perfect
We are striving to forge a union with purpose
To compose a country committed to all cultures, colors, characters and
conditions of man
And so we lift our gazes not to what stands between us
but what stands before us
We close the divide because we know, to put our future first,
we must first put our differences aside
We lay down our arms
so we can reach out our arms
to one another
We seek harm to none and harmony for all 
Let the globe, if nothing else, say this is true:
That even as we grieved, we grew
That even as we hurt, we hoped
That even as we tired, we tried
That we'll forever be tied together, victorious
Not because we will never again know defeat
but because we will never again sow division
Scripture tells us to envision
that everyone shall sit under their own vine and fig tree (Micah 4.4, King James Bible) 
And no one shall make them afraid
If we're to live up to our own time
Then victory won't lie in the blade
But in all the bridges we've made
That is the promise to glade
The hill we climb
If only we dare
It's because being American is more than a pride we inherit,
it's the past we step into
and how we repair it
 We've seen a force that would shatter our nation
rather than share it
Would destroy our country if it meant delaying democracy
And this effort very nearly succeeded
But while democracy can be periodically delayed
it can never be permanently defeated
In this truth
in this faith we trust
For while we have our eyes on the future
history has its eyes on us
This is the era of just redemption
We feared at its inception
We did not feel prepared to be the heirs
of such a terrifying hour
but within it we found the power
to author a new chapter
To offer hope and laughter to ourselves
So while once we asked,
how could we possibly prevail over catastrophe?
Now we assert
How could catastrophe possibly prevail over us?
 
We will not march back to what was
but move to what shall be
A country that is bruised but whole,
benevolent but bold,
fierce and free
We will not be turned around
or interrupted by intimidation
because we know our inaction and inertia
will be the inheritance of the next generation
Our blunders become their burdens
§But one thing is certain:
If we merge mercy with might,
and might with right,
then love becomes our legacy
and change our children's birthright

So let us leave behind a country
better than the one we were left with
Every breath from my bronze-pounded chest,
we will raise this wounded world into a wondrous one
We will rise from the gold-limbed hills of the west,
we will rise from the windswept northeast
where our forefathers first realized revolution
We will rise from the lake-rimmed cities of the midwestern states,
we will rise from the sunbaked south
We will rebuild, reconcile and recover
and every known nook of our nation and
every corner called our country,
our people diverse and beautiful will emerge,
battered and beautiful
When day comes we step out of the shade,
aflame and unafraid
The new dawn blooms as we free it
For there is always light,
if only we're brave enough to see it
If only we're brave enough to be it

https://www.theguardian.com/us-news/2021/jan/20/amanda-gorman-poem-biden-inauguration-transcript