તળાતો જાણે છેવટ લગ પહોંચ્યો નગરની
અડીને રસ્તાને કલરવ ભરી છાંય દરશી
થઈ ઊંચાંનીચાં પરણ હલતાં ડાળ હલતી
થડે બેઠો ટેકે નયન પર લીલાશ ઠરતી
લિસું થૈ અંધારું વિધવિધ અનોખા રવ કરે
નદીના કાંઠાએ લલિત પનિહારી જળ ભરે
તહીં કોઈ નારી સુરરસભર્યું ગોરસ ભરે
જરી રાતા હાથે મધુર રવ આંદોલન કરે.
લપાતી સંધ્યાએ વિહગ-ગણ થૈ લોક વળ
કને ઊંડે આઘે ત્વરિત લયમાં તેજ સરતું
હતો નેળા વચ્ચે રણકઝણ ગાયો પણ ગઈ
અને કાયા મારી રસિક લયથી ગોરજ થઈ.
થયું શું ત્યાં તો આ તરત ઝબકી માંડ ફરકી
ધુમાડો ફેલાયો નજર બનવા આંખ મથતી.
સૌજન્ય : “નિરીક્ષક”, 16 મે 2021; પૃ. 10