હારબંધ ઊભેલી એ સિત્તેર છોકરીઓ સહેમી ગયેલી, કારણ કે હોસ્ટેલમાં એમનાં મેડમની હાકલ પડે છે. એ કરડાકીભર્યા ચહેરામાંથી રુક્ષ અવાજ સંભળાય છે – ચાલો બધાં કપડાં ઊતારો.
સાંભળીને માન્યામાં આવે તેવી વાત નહોતી. અવાચક, હતપ્રભ, ગભરાહટ, ધ્રુજારી, ધિક્કાર એ છોકરીઓની સાથે એ જ હારમાં આવીને ઊભા રહી ગયાં. મેડમ, કપડાં ઊતારવાનો આદેશ આપે છે અને જો નહિ ઊતારે તો મારવાની ચીમકી આપવામાં આવે છે.
ઉત્તર પ્રદેશના મુઝ્ઝફરનગરની કસ્તૂરબા ગાંધી નિવાસી શાળામાં વોર્ડન દ્વારા વિદ્યાર્થિનીઓને માસિકની તપાસ કરવાનાં કારણસર કપડાં ઊતારવાનું કહેવામાં આવે છે.
છોકરીઓનાં વાલી દ્વારા જિલ્લા શિક્ષણાધિકારીને ફરિયાદ નોંધવામાં આવી તથા કેબિનેટ મિનિસ્ટર શ્રીકાંત શર્માએ તપાસનો આદેશ આપ્યો છે. જેના પર આરોપ લગાડવામાં આવ્યો છે તે વોર્ડન શાળાનાં અન્ય શિક્ષકોનું ષડ્યંત્ર છે તથા બાથરૂમમાં દેખાયેલ લોહીના ડાઘને કારણે દીકરીઓની સ્વાસ્થ્યની ચિંતા હોવાને કારણે તપાસ કરેલ એમ કહી આખી ઘટનાને રદિયો આપે છે, પરંતુ એ પણ હકીકત છે કે ઘટનાને બીજે જ દિવસે કુલ પાંત્રીસ વિદ્યાર્થિનીઓએ ચાલુ શૈક્ષણિક સત્ર હોવા છતાં શાળા છોડી છે. હવે એ ગુનાની તાપસ થશે, કદાચ કંઇક બીજી અથવા કંઇક નવી વાત બહાર આવી પણ શકે. વાત જે હોય તે પણ આખી ઘટનાની સૌથી શરમજનક વાત એ છે કે એક મહિલા આ ગુના સાથે જોડાયેલી હોવાની ફરિયાદ છે. ખરેખર તો એક સ્ત્રી તરીકે આ ઘટના સાચી જ ના લાગવી જોઈએ, પરંતુ આવા અનેક ઘૃણાસ્પદ કિસ્સા આપણી શંકાને મજબૂત કરે છે.
એક સ્ત્રી બીજી સ્ત્રીની ઈર્ષા કરે, પીઠ પાછળ પંચાત કરે, અકળાઈ જાય, અરે, ચોટલા ખેંચીને બાધે એ બધું સમજાય, પરંતુ તે બળાત્કાર કે જાતીય સતામણી જેવા જઘન્ય ગુનાની પીડિતા માટે જવાબદાર હોય એ માનવું અઘરું અને પીડાદાયક છે. પરંતુ નવું નથી, આપણા દેશમાં આજ સુધી જેટલા બાપુ-ધર્મગુરુઓ જાતીય સતામણીના ગુના સબબ પકડાયા છે એ દરેક પાસે એક કે એકથી વધુ "સેવિકા'નો સહકાર જોવા મળ્યો છે. જોધપુરની નાબાલિગ કન્યા, સુરતની મતિમંદ છોકરી કે પરણિતા પર જાતીય શોષણ કરનાર “બાપુ – સાઈ"ને હિંમતપૂર્વક પડકારીને પકડનાર પણ સ્ત્રી જ હતી, અને મદદગાર પણ સ્ત્રી હતી. વડોદરા નજીક શૈક્ષણિક સંકુલમાં મુખ્ય ટ્રસ્ટીના બ્લુ ફિલ્મના શોખને પોષનાર પણ મહિલા હોવાનું બહાર આવ્યું.
લોહીના વેપારમાં ધમધોકાર ધંધો ચાલે છે. છોકરીઓ વેચાય છે,ખરીદા ય છે, દેશ -વિદેશ બિલકુલ એક "માલ"ની માફક જ સપ્લાય થાય છે. આ દરેક પગલે માત્ર પુરુષો નથી હોતા, સ્ત્રીઓની સંખ્યા વધુ જોવા મળે છે. બૉલીવુડની અનેક પિક્ચરમાં આપણને જમણા ગલોફે પાન ભરાવીને ઘૂંઘરુંનો છુટ્ટો ઘા કરતી મુન્નીબાઈઓ, સાવ નાબાલિગ છોકરીને મારપીટ કરીને કુટણખાનામાં ધકેલતી મહિલા દલાલો આપણે જોઈ છે. એમાં તો "ધ એન્ડ” લખાઈ એ આવે ત્યારે આપણને રાહત થાય છે કે આ બધું જ ખોટ્ટું હોય, પણ કમ્બખ્ત જે અયોગ્ય છે, સતત ચાલે છે એને જ મોટા પરદે બતાવે છે, એ કોઈ નથી સ્વીકારતું.
શા માટે એક સ્ત્રી બીજી સ્ત્રી માટે છેક આટલી કક્ષાએ એ જઈ શકે ? અંગત કારણો સિવાય જે મુખ્ય કારણો છે તે મજબૂરી અને મનોવિકૃતિ. પૈસા અને પુરુષ માટે મોહાંધ થયેલી સ્ત્રીને મૂલ્યો બાજુ પર મૂકી દેતાં વાર નથી લાગતી. પોતાના ગમતા પુરુષ માટે એક સ્ત્રી બીજી સ્ત્રી પર જાતીય દમન પણ ગુજારી શકે. અને બીજો સમજવા જેવો મુદ્દો માનસિક પરિસ્થિતિનો છે. સેક્સ રેકેટમાં પીડિતા અને આરોપી બંને સ્ત્રી હોય ત્યારે કોની માટે લડીશું ? મહિલા સશક્તિકરણ અને મહિલા ઉત્કર્ષની વાતો કરતી મહિલાઓ જો મહિલાશોષણની “સેવા” કરતી મહિલાને અટકાવી શકે તો એથી મોટું બીજું કોઈ કામ નથી .. જ્યાં મજબૂરી છે ત્યાં હિમ્મત આપીએ અને જ્યાં માનસિક બીમારી છે ત્યાં સારવાર આપીએ તો કંઇક ઠોસ કામ થાય. બાકી છાપામાં સમાચાર તો છપાશે અને અરેરાટી બોલાશે, પણ એથી સમાજની નગ્નતાને કોઈ કપડું નહિ ઢંકાય.
સૌજન્ય : ‘વુમનોલોજી’ નામક લેખિકાની કોલમ, ’મધુરિમા’ પૂર્તિ, “દિવ્ય ભાસ્કર”, 11 અૅપ્રિલ 2017
