− ૧ −
આટલું કરીએ
આવ આજથી નવી શરૂઆત કરીએ,
સહુથી અલગ એવી કોઇ વાત કરીએ.
બદલવી નથી રીત-રસમ આ જગતની,
માફક આવે આપણને એવી રીતભાત કરીએ.
મહાલી લઈએ ભીડથી જરા આઘા જઈને,
ચાલ સ્વની સાથે જ ટૂંકી મુલાકાત કરીએ.
જગને બદલવાની જવાબદારી લેવી નથી,
આવ પરસ્પર જ આપણી રજૂઆત કરીએ.
છૂત-અછૂત, આભડછેટને દઈએ તિલાંજલિ,
માનવતાથી છલકાય એવી એક નાત કરીએ.
ધિક્કાર-તિરસ્કારને મૂકી સાવ નેવે ‘મૂકેશ’,
પ્રેમથી તરબોળ એવી એક પ્રભાત કરીએ.
− ૨ −
પડછાયો છું:
ચાલુ તારી સંગ સંગ પણ હાથ ન ઝાલી શકું,
હું હવે ‘હું’ નથી બસ હું તો મારો પડછાયો છું.
જે સાંભળી હરખાય છે તું, તે મારી કવિતા નથી,
અધૂરા અરમાનો લઈ તારે કાને હું અથડાયો છું.
મૃદુ અવાજે ગણગણી છે જ્યારે તેં કવિતા મારી,
રસિકજનોના દિલના ઊંડાણમાં હું પડઘાયો છું.
મળી ઘૃણા ચોતરફથી અફસોસ તલભાર નથી,
ધન્યવાદ આપ સહુનો, આપ થકી હું ઘડાયો છું.
સહેલાઈથી મળીશ નહિ હું, પ્રયાસો કરવા પડશે,
નીચા ઝૂકી નાખો નજર હું તળિયે જઈ જડાયો છું.
ટૂકડે ટૂકડે મળીશ તમને એ ઓરડાની ભીંત ઉપર,
તૂટી ગયેલ કાચ પાછળ હું ટૂકડાઓમાં મઢાયો છું.
નથી દેવા પુરાવા મારે જગતને મારી નિર્દોષતાના,
વિના કોઈ અપરાધે તકદીરના વાંકે હું દંડાયો છું.
સાવ છેટે જઈ બેસી ગયા નજદીકતા ઝંખતો રહ્યો,
અદ્રશ્ય કો આભડછેટથી અકારણ હું અભડાયો છું.
નિર્મળતા, સરળતા જેવી લાક્ષણિકતા હોવા છતાં ય,
‘મૂકેશ’ નાસમજ સમાજની ગંદકીથી હું ખરડાયો છું.
e.mail : mparikh@usa.com