ટેકરી ડુંગર દૂર વસેલાં,
હરિયાળી ચાદરથી મઢેલાં.
આભ માંહેથી ભૂલું પડેલું,
ધુમ્મસ એની સાથ સૂતેલું.
ડુંગર વચ્ચે ખીણમાં કેડી,
નાનું ઝરણું ત્યાં ગાતું’તું.
આંબાની વનરાઈ વચાળે
કુદરત કેરું ઘર અજવાળે.
એવા રૂડા થાન કનેથી
નીકળ્યો મારો મારગ જે દી’,
વિસામવા ઘડી હેઠે બેઠો,
સૂણ્યો ત્યાં મેં સૂર કો’ મીઠો
હું થંભ્યો, કોઈ ગાતું હતું.
એનું ગીત મને સંભળાતુ હતું.
ખેડૂત કન્યા ખેતર વચ્ચે
ખોઈ વાળીને, ઓઢણી બાંધી.
કામમાં દિલ પરોવી દઈને,
ગાતી દિલ ફંગોળી દઈને.
એના દાતરડાને ધાર હતી
લીલા ડૂંડાની ઊભી હાર હતી.
વણથંભ્યે લણતી જાતી’તી,
ને લણતાં લણતાં ગાતી હતી.
એ ગીતમાં કો’ થડકાટ હતો?
એ બોલમાં વેદના રોતી હતી?
એમાં આશાનો ઉભરાટ હતો?
નવયૌવનનો છલકાટ હતો?
એનું ગીત બધાંથી જુદું હતું.
ચારણના દુહાથી જુદું,
નોરતાના ગરબાથી નોખું,
લગનગીતથી વધુ રસીલું,
ઘેરૈયાથી અધિક જ ઘેલું.
એનાં ગીતથી ખીણ છલકાતી હતી,
જાણે વસંત ૠતુ મલકાતી હતી,
આભ ઓઢેલી ધરતી પર, એ
ગીત અનંતનું ગાતી હતી.
આજનો દિન, ને આ ઘડી માંહી
ધરાપુત્રી એ વ્યસ્ત હતી.
કાલ ભલે આવે, ના આવે,
એવી અદામાં મસ્ત હતી.
એવાં હૃદિયાનું ગીત ગાવાં,
અમી ભરેલા સૂર રેલાવા,
બાંધ્યા કોઈ કોયલે માળા,
એના ગળામાં આજ રૂપાળા.
એનું ગીત દિમાગથી દૂર હતું,
એ તો હૈયાની સોંસરવું જતું,
એનો અર્થ પામવો છોડી દઈ,
એ રસમાં બસ ડૂબી જાવું ભલું.
ખીણ અને ડુંગર છોડીને,
મૂંગો હું આગળ ચાલ્યો.
વીતેલાં વર્ષો તોડીને,
ગીત એ સંગે લઈ આવ્યો.
જાણીતા અંગ્રેજ કવિ વિલિયમ વર્ડ્ઝવર્થની પ્રખ્યાત કવિતા ’સોલીટરી રીપર’ નો મુક્ત અનુવાદ
ઈસ્ટ વિંડસર ન્યુ જર્સી,
૩૦મી નવેમ્બર, ૨૦૦૯.
e.mail : ashok@vidwans.com
ગુજરાતી સાહિત્ય અકાદમીના 12 માર્ચ 2016ના હૅરો ખાતે યોજાયા કાર્યક્રમ કવિએ વાંચેલું કાવ્ય
