પીંછાંઓ તરફડી રહ્યાં છે અધમૂવા થઈ
કપાઈ રહી છે એક પછી એક પાંખ
ચીસને ટહુકો ગણવાનો રિવાજ થયો છે શરૂ
બુલેટ ટ્રેનની હડફેટે આવી ગયું છે બાજ પણ
આભ તરફ આંગળી ચીંધીને કહેવાઈ રહ્યું
કે મૂળ જમીનમાં નહીં આભમાં છે આ સંસ્કૃતિવૃક્ષના
દવાની જૂની શીશીમાં કેરોસીન ભેળવી સાચવી રાખેલા તડકાની હવે ખેર નથી
માર્ચ માથે ઊભો છે ને સૂરજ બસ બરફ ઓકવામાં જ છે
વાયરો કોઈ વાઇરસ જેમ ઘમરોળી રહ્યો છે નજરે ચડે તે બધું જ
હું તો રાહ જોતો’તો વસંતની
કોઈ કહે છે આવીને જતી ય રહી
કોઈ કહે છે આવી જ નથી
કોઈ વળી કહે છે આ જ છે વસંત
હું પ્રિયતમાનાં સ્પર્શ જેમ ઓળખું છું એને
આ બીજું જે કંઈ પણ હોય, વસંત તો નથી જ નથી
તો કહી દોને પ્લીઝ વસંત ક્યાં છે?
એ અહીં નથી તો ક્યાં છે?
વસંત વિશે પૂછવું ગુનો તો નથી જ
બાઘાની જેમ જોયા શું કરો છો
સંભળાતું ન હોય તો એકાદ ફૂલનો સંકેત તો આપો
વસંત ક્યાં છે?
અરે કોઈ તો બોલો
વસંત વિશે બોલવું ગુનો તો નથી જ
કોઈ તો બોલો
આખર વસંત છે ક્યાં મારી?
૧૫ ફેબ્રુઆરી ૨૦૧૬; અમદાવાદ