ઘરમાં નહોતું
મૂઠી ધાન
તો
મા ઉકાળતી રહી
હાંડલીમાં પથરા
કલાકોના કલાકો
ચૂલા પર હાંડલી જોઈને
સમજી ગયાં છોકરાં
ને સૂઈ ગયાં
ભૂલીને ભૂખ
 

•

માથે પોટલાં
ને કાંખમાં છોકરાં
પેટમાં ભૂખ
ને ગળામાં શોષ
આંખમાં આંસુ ને લાચાર હાથ
આટલો આટલો બોજ ઊંચકીને
ભાગ્યા છે અમે ઘર ભણી
બહુ દૂર છે
ધરતીનો છેડો
ને પગમાંથી વહે છે
લોહીની ધાર
અમે તો આવ્યા હતા
રળવા રોટલો
પણ દઈ દીધી અમને
દુનિયા આખીની પીડા

સૌજન્ય : “નિરીક્ષક” − ડિજિટલ આવૃત્તિ; 20/21 મે 2020