ખોદકામ કરતાં
વીસમી સદીનું શહેર મળી આવ્યું.
પોતાની પ્રચંડ મુઠ્ઠીમાં ચોળીને
કાગળનો ડૂચો કરી નાખેલું.
થાકેલાં યંત્રચક્રો, ઠૂંઠાં જેવી મિલની ચીમનીઓ,
યંત્રયુગની એટલી જ નિશાની,
બાકી સ્થિતિ મોહેન્જોદરો જેવી.
હાથેક ક્યાં ય પણ ખોદો, પથ્થર મૂર્તિ સિંદુર લીંપેલી.
ક્યાંક મોં પર સૂંઢ નહીં
તો કોઈની પૂંછડી અડધી તૂટેલી.
સારું થયું,
આ વરસે મ્યુઝિયમની ગેલેરી સરસ સજાવીશું.
ધર્મ નામનું નાટક
આવનારી પેઢીઓને બતાવીશું.
અરે, આ પાટિયું કેવું?
‘પરબ સર્વ જાતિ-ધર્મ માટે’
એટલે કે માણસ માણસ વચ્ચે શું હતી
ઊંચનીચની ઉતરડ ?
સારું થયું,
એવું શહેર તો
ભોંયમાં ભંડારી દેવા લાયક જ હતું.
કેવો એ યંત્રયુગ?
વીસમી સદીમાં એ તો હતું પાષાણ યુગનું દર્શન.

અનુવાદ : ડૉ. જી.કે. વણકર, અનુવાદ સહાય : ડૉ. રચના પ્રદીપકુમાર પોળ

સૌજન્ય : “નિરીક્ષક” સાપ્તાહિક ડિજિટલ આવૃત્તિ; 28 સપ્ટેમ્બર 2020; પૃ. 15