કાલની આજ થાય તો કાળ ફરશે,
સાંઈઠે શાન હોય તો બાળ નમશે.
સાચવી રાખ માન સન્માન મળશે,
પ્રિયજન યાદ હોય તો ભાળ જડશે.
માનવાચક બહુવચન શબ્દ વાપર,
કિટલી જેમ હોય તો ડાળ ખડશે.
એક સરખા સ્વભાવ મળવા કઠિન છે,
સ્હેજ સંબંધ હોય તો સાળ વણશે.
જડ અચેતન અબૂધ માણસ ન બનવું,
ના સમજ મૂર્ખ હોય તો આળ ચડશે.
ભર બપોરે વસંત તડકો ખમે છે,
ખુશનુમા બપોર અડકો રમે છે.
ૠતુ સાથે ભૈ’ કોણ ચેડા કરે છે,
હર સ્થળે નર કજાત કટકો ભમે છે.
કેમ નરનો સિતમ સહે છે પ્રકૃતિ,
દૈત્ય માનવ નિશાંત મણકો જમે છે.
ધર્મ નામે ધતિંગ કરતો રહે છે,
રામ-ભગતો અછૂત કણકો ધમે છે.
ૠતુ-બે-ૠતુ માણસોએ કરી છે,
કેમિકલયુક્ત જાત છણકો દમે છે.
તું કાફિયા બરાબર મેળવ પછી ગઝલ લખ,
બે-ચાર શબ્દને તું ફેરવ પછી ગઝલ લખ.
કેવળ કલમ ચલાવી ગઝલો નથી લખાતી,
ચિંતન કરી અગનને જેગવ પછી ગઝલ લખ.
મન રાગ-દ્વેષથી પર કર ફળ જરૂર મળશે,
સંગીતની તરજને ભેળવ પછી ગઝલ લખ.
કવિતા લખી હરખમાં તું મૂર્ખમાં ખપ્યો છું,
કવિ શબ્દને બરોબર ઠેરવ પછી ગઝલ લખ.
કવિરાજ સાંભળીને ગૌરવ અનુભવે છે,
આનંદની ઘડીને ચેતવ પછી ગઝલ લખ.