તું નથી ને હું છું
આ ક્ષણે તો એમ લાગે છે
કે હું મારા વગર છું
કારણ
છું એનો કોઈ ખ્યાલ પણ નથી
હું એવા સમયમાં છું
જ્યાં ઘણી ઓળખ
કરવાની રહે છે
રાત પૂરી થવામાં છે
પણ પૂરી થઈ નથી
સવાર પડવામાં છે
પણ પડી નથી
સવાર
રાતને ખસેડવા મથે છે
પણ તારાઓને તો
કરચલીયે પડતી નથી
પહાડીઓ અંધારાની
ઢગલીઓ જેવી જરા ય ચસકતી નથી
પવન પડી ગયો છે
નદી પર લહેર ઊઠતી નથી
એટલે એ પણ
પાંપણ જેવો
વળાંક લેતી અટકી ગઈ છે
પંખીઓએ હજી ડાળીઓ
ખંખેરી નથી એટલે
ફફડાટ પણ નથી
કળીઓ પણ
ખૂલવા વિચારે છે
પણ ડાળીએ બેઠેલો
અંધકાર ખસે તો ખીલેને !
સ્થિર છે બધું
પૃથ્વી ફરવાનું ભૂલી ગઈ છે
કે તેણે હમણાં જ ફરવાનું શરૂ કર્યું છે
તે નથી જાણતો
કદાચ હું જ છું પહેલો
ને તું અવતરી રહી છે
તું આવે તો જીવ આવે
આવે તો ઈશ્વર બનાવીએ
કદાચ
ઈશ્વર પહેલાંના સમયમાં છું
ને અવતારું છું તને
પૃથ્વી પર
પહેલો પ્રેમ કરવાનું આપણે ભાગે આવ્યું છે
એ કેવી રીતે થાય તે નથી ખબર
તું નથી
ને બનતાં જગતમાં
તને ખોળું છું
ને બની રહી છે ત્યારે
બનેલાં જગતને તારામાં ….
(પ્રગટ : “એતદ્દ”; ‘ઓક્ટોબર – ડિસેમ્બર, 2022)
000
e.mail : ravindra21111946@gmail.com