નોંધ :—
નટવર ગાંધીએ મને એક ચેલન્જ આપી. મારે એમને એમના 80મા જન્મદિને એક છન્દબદ્ધ સોનેટ આપવું! હું અછાંદસમાં લખનારી. સોનેટની શિસ્ત મને ગમે નહીં. છતાં એ ચેલેન્જ મેં સ્વીકારી, અને પરિણામે, શિખરિણી છન્દમાં આ સોનેટ થયું. એ કેવું થયું છે તે તો એ અને સહૃદય વાચક જાણે!
મળી’તી જ્યારે હું પ્રથમ દિન તેને ય વરસો
વીત્યાં કૈં તો યે તું સ્વજન, હજી છો એ જ બસ એ!
હજી એ ચ્હેરે ના પડી કરચલી એક પણ ના,
હજી એની એ છે નિત ચમકતી ટાલ શિરપે,
હજી એની એ છે તરલ ગતિ ને તીક્ષ્ણ મતિ, ને
હજી ખુલ્લા દિલે ખડખડ હસે, નૂર નીતરે
હજી બન્ને આંખે, વળી ચતુર તું માપ લઇ લે
ઘણું પૂછી પૂછી, સમજી બધું, ઉલ્લાસ કરતો.
હજી તેં માંડી છે નજર દૂર ક્ષિતિજ પર, ને
હજી તારે ઊંચે શિખર ચડી આકાશ અડવું,
હજી તારું હૈયું નિત થનગને, પ્રેમ ઉભરે,
મહત્ત્વાકાંક્ષાથી સભર નયનો સ્વપ્ન નીરખે,
થયાં એંશી એ તો બસ ગણતરી તારીખ તણી,
તને કેવી રીતે, પ્રિયતમ સખે, વૃદ્ધ ગણવો?
