= = = = વર્ષો પછી મળાયું હોય, દિન-રાત મળતાં થઈ જવાય છે. તૂટેલો સમ્બન્ધ અતૂટ થઈ જાય છે. ગાલ પરની ગમગીનીને અને હૃદયતળમાં ઊતરી ગયેલી ઉદાસીને ચૂમી લે વારંવારનાં પપિ અને કિસિસ. શરૂ થયેલો પ્રેમ-પ્રણય ઘૂંટાય, પ્રગાઢ થવા માંડે = = = =
પૃથ્વી પર રોજ કેટલાંયે મનુષ્ય મરે છે પણ કોવિડ-૧૯થી દેશે દેશે થતાં રોજનાં બે-બે ત્રણ-ત્રણ હજાર મરણ વધારે આઘાતક અનુભવાય છે. આ ડિસેમ્બરને ગયા ડિસેમ્બર સાથે જોડી નથી શકાતો. માનવજાત મહા મહેનતે નીપજાવેલાં પોતાનાં તન્ત્રોથી, જીવ જેટલી વ્હાલી સમ્બન્ધજાળથી, આજે અભૂતપૂર્વ વિચ્છેદ અનુભવી રહી છે.
સવાર સવારમાં કેમ છો પૂછનારા પડોશી, આજે ન દેખાય, એમને હૉસ્પિટલાઈઝ્ડ કરાયા હોય. જરાક નૅગેટિવ પણ વ્હાલસોયો સાજોસમો પતિ જોતજોતાંમાં પૉઝિટિવ. પત્ની બેબાકળી થઈ જાય. બહુ જ બોલકણી, પતિ વ્હાલમાં જેને ચૅટરબૉક્સ કહેતો, શ્વાસ ગુમાવી દે, ઉઘાડી આંખે ચૂપ થઈ ગઈ હોય ! ક્લાસમેટ, ઑફિસમેટ કે કોઈ પણ મેટને કોવિડ-૧૯ ભરખી જઈ શકે છે. એને માયાની ખબર નથી, એ દયાને ઓળખતો નથી.
મોટામાં મોટી હાણ તો પ્રેમીઓને થાય છે. કંઈ નહીં તો ફોન પર તો રૂ-બ-રૂ થવાતું’તું. વિડીઓ થતા’તા. હળવીમીઠી મીટ થતી’તી. ઝૂમીને ઝૂમ થવાતું’તું. લોક સોશ્યલ ડિસ્ટન્સને ઘોળી પી ગયું છે. પ્રિયજન તો ઇન્ડિવિડ્યુઅલ ડિસ્ટન્ટન્સ પણ જાળવે છે ! રસપૂર્વક જાળવે છે. પણ એક દિવસ, ફોન પર બસ રિન્ગ વાગ્યા કરે છે …
કશા દેખીતા વાંકગુના વગર સદાને માટે ક્વૉરન્ટાઈન થઈ જવાય છે. ગુજરાતીમાં કહેવાય – કોરાણે થઈ જવાય છે …
સહજ પ્રેમસમ્બન્ધ જેવી અમૂલ્ય ચીજ સંસારમાં એકેય નથી. બાજુ બાજુએ, સામસામી બારીએ, ભલે કોરે કોરે જિવાતું હતું, વાતવાતમાં જોડાઈ જવાય છે. બે-થી એક ને એકાકાર થઈ જવાય છે. વર્ષો પછી મળાયું હોય, પણ દિન-રાત મળતાં ને ભળતાં થઈ જવાય છે. તૂટેલો સમ્બન્ધ અતૂટ થઈ જાય છે. ગાલ પરની ગમગીનીને અને હૃદયતળમાં ઊતરી ગયેલી ઉદાસીને ચૂમી લે વારંવારનાં પપિ અને કિસિસ. શરૂ થયેલો પ્રેમ-પ્રણય ઘૂંટાય, પ્રગાઢ થવા માંડે.
પણ આ દિવસોમાં ફટ્ કરતુંક ને તૂટી જાય છે એ બધું. વીણી વીણીને શોધેલા મણકાની માળા વેરવિખેર થઈ જાય છે. દિલ્લગી પ્યાર મહોબત પ્રીતિ પ્રેમ લવ સૅક્સ, બધું ધરામાં ધૂળ. ઢીલાઢસ ને ધબૂસ થઈ જવાય છે.
પ્રેમે સરજાયેલું ઘનઘોર સાયુજ્ય ક્યાં ને ક્યાં આ ધારદાર વિચ્છેદ …
હૂંફ મજા અહેસાસ એકેયનો ન એકેય વાઇબ. પ્રકાશ તેજ તડકો અજવાળું લાઈટ, ન કશું. સૂનકાર ને અન્ધકાર. નિબિડ નિરન્ધ્ર અન્ધકાર.
આવે વખતે હું હમેશાં રુમિને પૂછું છું, બોલ, તારી પાસે છે જવાબ -?
રુમિ કહે છે –
: તારું દર્દ તારું વરદાન છે. અંધારું તારો દીવો છે :
ગળે નથી ઊતરતું. પણ શું કરવાનું? આશા રાખવાની કે ધીમે ધીમે ઊતરશે …
આશા, કેવી ઠગારી છતાં માણસજીવની ટેકણલાકડી …
= = =
(December 8, 2020: USA)