સ્વાતંત્ર્ય દિવસ માટે …
‘આઝાદી’ શબ્દની સાથે જ ભારત સ્વતંત્ર થયા પહેલાંનાં ઇતિહાસનાં વાંચેલા પાનાંઓ નજર સામે ફરફરે છે તો વડીલોનાં મુખેથી સાંભળેલ કારમાં દૄશ્યો પણ ખડાં થાય છે. આઝાદી પછીના ચઢાવ-ઉતરાવના તો આપણે પણ સાક્ષી છીએ. એ વિશે ઘણું બધું કહી શકાય. પણ ગૌરવની વાત તો એ છે કે વિશ્વભરમાં, વિવિધ ક્ષેત્રે, વિવિધ રીતે પ્રગતિ કરીને ભારતીયોએ દેશનું નામ રોશન કર્યું છે; અને એ જ સાચો ઉત્સવ છે.
‘પ્લસ’ અને ‘માઈનસ’ તો બધે જ છે, બધામાં જ છે. આમ છતાં આ એક હકીકત છે કે, વિદેશમાં રહેતાં અમારાં જેવાં મૂળ ભારતીય ભાઈ-બહેનો, સમયને અભાવે ભલે પીઝા, પીટા કે કે નાનથી ટેવાયાં હોઈએ, ભલે ‘જેવો દેશ તેવો વેશ’ એ ન્યાયે પહેરવેશમાં ફેરફાર કર્યો હોય, પણ પ્રત્યેક ભારતીય વ્યક્તિ વતનની પ્યાસી છે. પરદેશમાં પણ આજની ઊગતી પેઢીની સાથે રહીને ભારતનાં દરેક તહેવાર મસ્તીથી ઉજવે છે. હિંદુસ્તાનની વાનગીઓ મન ભરીને માણે છે.
હા, નવો સમય છે, નવી પાંખ છે, નવા ઉમંગો છે, નવો મલકાટ છે. એટલે રીતો પણ નવી છે, પણ કર્મભૂમિના આદર સાથે પણ દિલ તો માતૃભૂમિને જ નમે છે. આજે જ્યારે ભારતના ૭૭માં વર્ષની ઉજવણી થઈ રહી છે ત્યારે આ ‘આઝાદી’ની પહેલાં અને પછી પણ કુરબાની આપેલ વીરોને તો કેમ ભૂલાય? એ તમામ શહીદોની યાદમાં થોડી પંક્તિઓ પ્રસ્તુત છેઃ
‘મેરે વતનકે લોગ’ના નારા, ઊઠ્યા આજે ફરી,
કુરબાની ને શહીદીના, સૂરો ગુંજ્યા આજે ફરી.
રુધિરથી લથબથ થતી લાશો નજર સામે ખડી
કંકુ લૂછાતાં, હાથનાં કંકણ તૂટ્યાં આજે ફરી.
પોતા થકી ગોળી ઝીલી, બીડેલ લોચનની છબી
એ યાદના પડદા હલી, ભીંતે ધ્રૂજ્યા આજે ફરી.
વર્ષો જૂની એ વીરતાને પૂછતી રંગીન ધ્વજા,
ક્યાં કોણ છે આઝાદ? સો પ્રશ્નો ફૂટ્યા આજે ફરી.
રાતો ગઈ, વાતો રહી, જાગો નમો સૌ સાથમાં,
ઝંડા થકી સંદેશ લઈ, સાચું નમ્યાં આજે ફરી.
તો આ સાથે આઝાદીના આ પર્વના ગર્વ સાથે સૌ દેશપ્રેમીઓને જયહિંદ.
હ્યુસ્ટન
Email: ddhruva1948@yahoo.com