જેમ આકાશનું પ્રતિબીંબ જળમાં દીસે
એક શૂન્યતાની ભાષાની શરૂઆત હશે.
રસ્તો તો ફૂંકાવા લાગ્યો પવનની જેમ,
લથબથ હાથમાં મુઠ્ઠીઓ વળી તો હશે.
મુઠ્ઠીમાં અકબંધ પડેલી નમતી સાંજ,
કાંચળીની જેમ છૂટ્યા વનવાસ હશે.
સાત જન્મનો ડૂમો વણબોલી વાતો,
પાણી કાંચની જેમ રૂંવેરરૂવેં ફૂટ્યું હશે.
કાળી ભમ્મર અંધારી રાત રોઈ ‘તી,
ટીપું વરસી સૂર્ય દરિયામાં પ્રગટ્યો હશે.
ઘાટકોપર, મુંબઈ
e.mail : bijaljagadsagar@gmail.com