Opinion Magazine
Number of visits: 9581779
  •  Home
  • Opinion
    • Opinion
    • Literature
    • Short Stories
    • Photo Stories
    • Cartoon
    • Interview
    • User Feedback
  • English Bazaar Patrika
    • Features
    • OPED
    • Sketches
  • Diaspora
    • Culture
    • Language
    • Literature
    • History
    • Features
    • Reviews
  • Gandhiana
  • Poetry
  • Profile
  • Samantar
    • Samantar Gujarat
    • History
  • Ami Ek Jajabar
    • Mukaam London
  • Sankaliyu
    • Digital Opinion
    • Digital Nireekshak
    • Digital Milap
    • Digital Vishwamanav
    • એક દીવાદાંડી
    • काव्यानंद
  • About us
    • Launch
    • Opinion Online Team
    • Contact Us

પુણેનું પાઘડી પુરાણ અને વિતંડા

રમેશ ઓઝા|Opinion - Opinion|18 June 2018

૧૯૧૯ની ૧૨મી જુલાઈએ ગાંધીજી પૂનામાં હતા અને લોકમાન્ય તિલક જે વાડામાં રહેતા હતા એ ગાયકવાડવાડાની બહાર તેમણે તિલકની હાજરીમાં જાહેરસભાને સંબોધી હતી. ગાંધીજીએ પૂના શહેરના બૌદ્ધિક વારસા વિષે કહ્યું હતું કે પૂના જે આજે વિચારે છે એ દેશ બીજા દિવસે વિચારે છે. એ પછી ગાંધીજીએ પુણેકરોના કાન આમળતા કહ્યું હતું કે પૂના અને મહારાષ્ટ્ર વિતંડાની બીમારી ધરાવે છે. કોઈ કાંઈ બોલ્યું અને સામે મોરચો ન ખૂલે તો એ મહારાષ્ટ્ર અને પૂના નહીં. ઘણીવાર તો નિરર્થક વાદ-વિવાદ થતો હોય છે જેને ટાળી શકાય છે. એનાથી શક્તિ ક્ષીણ થાય છે, વગેરે વગેરે અને એ પછી અંતમાં ગાંધીજીએ કહ્યું હતું કે મહારાષ્ટ્ર અને પૂના વિતંડાગ્રસ્ત ન હોત તો દેશને મારા જેવાની જરૂર જ ન પડી હોત. મહારાષ્ટ્ર બધું જ આપી શકે એમ છે.

આ ગાંધીજીએ સો વરસ પહેલાં પૂનામાં કહ્યું હતું. કોઈ બોલ્યું અને સામે મોરચો ન ખૂલે તો મહારાષ્ટ્ર નહીં. ગયા અઠવાડિયે રાષ્ટ્રવાદી કોંગ્રેસના નેતા શરદ પવારને આનો પરિચય થઈ ગયો. આમ તો શરદ પવાર જોખી જોખીને બોલવા માટે જાણીતા છે. તેમણે માફી તો ઠીક ખુલાસો કરવો પડ્યો હોય એવું જાણમાં નથી. આમ છતાં પવાર ફસાઈ ગયા હતા, કારણ કે કારણ ભલે નજીવું હોય પણ પુણે મહારાષ્ટ્રમાં વિવાદ થઈ શકે છે.

બન્યું એવું કે ગયા અઠવાડિયે રાષ્ટ્રવાદી પક્ષનું પુણેમાં હલ્લા બોલ સંમેલન બોલાવવામાં આવ્યું હતું. એ સંમેલનમાં જેલમાંથી છુટ્યા પછી છગન ભુજબળ પણ હાજર હતા. શરદ પવારે છગન ભુજબળનું ફુલે પાઘડી (મહાત્મા જ્યોતિબા ફુલે પહેરતા એવી શૈલીની પાઘડી, પાઘડી પણ નહીં ફેંટો) પહેરાવીને સન્માન કર્યું હતું અને એ પછી પવારે પોતાના ભાષણમાં પક્ષના નેતાઓને સલાહ આપી હતી કે હવે પછી પુણે પાઘડી (લોકમાન્ય તિલક કે ગોપાલ કૃષ્ણ ગોખલે પહેરતા એવી ચાંચવાળી પાઘડી)ની જગ્યાએ ફુલે પાઘડી પહેરાવીને મહેમાનોનું સન્માન કરવામાં આવે.

બસ. પવાર મહા અપરાધ કરી બેઠા. શરદ પવારે પૂનાનું અપમાન કર્યું છે, ચિત્પાવન બ્રાહ્મણોનું અપમાન કર્યું છે, લોકમાન્ય તિલક અને ગોખલેનું અપમાન કર્યું છે, પુણે પાઘડી મહારાષ્ટ્રની અસ્મિતાનું પ્રતીક છે વગેરે. છગન ભુજબળ મહાત્મા ફુલેની માળી કોમમાંથી આવે છે એટલા સારુ ફુલે પાઘડીથી સન્માનવામાં આવ્યા હતા. હવે પછીથી ફુલે પાઘડીથી જ મહેમાનોને સન્માનવામાં આવે એવી સલાહ આપવા પાછળનો ઉદ્દેશ એટલો જ હતો કે ફુલે બહુજન સમાજના નેતા હતા, એટલે ફુલે પાઘડી દ્વારા પક્ષ બહુજન સમાજ સાથે સેતુ બાંધી શકે. બીજું, પુણે પાઘડી એ પુણેના અઢી ટકા ચિત્પાવન બ્રાહ્મણોની પાઘડી છે, પુણેના તમામ સમાજના લોકો કહેવાતી પુણે પાઘડી નહોતા પહેરતા કારણ કે તેમને એ પહેરવાની છૂટ નહોતી.

જી હા, છૂટ નહોતી. ઉજળી જ્ઞાતિના લોકો જેવી પાઘડી પહેરે એવી પાઘડી લોક વરણને પહેરવાની છૂટ નહોતી. ધોતીમાં પણ ભેદભાવ હતો. તમને કદાચ જાણ નહીં હોય, પરંતુ માત્ર અને માત્ર બ્રાહ્મણો જ બેવડી પાટલીવાળી ધોતી પહેરી શકતા. વૈશ્યોને એક પાટલીવાળું ધોતિયું પહેરવાની છૂટ હતી અને બાકીની પછાત કોમોએ કાછડી વાળવાની. આમ વેશભૂષા પરથી એ યુગમાં માણસની જ્ઞાતિનો પરિચય થઈ જતો. મહારાષ્ટ્રમાં અઠરા પગડ જાતિ એવી કહેવત છે. ૧૮ પગડ એટલે ૧૮ પ્રકારની પાઘડી જેમાં મહારાષ્ટ્રની તમામ પ્રજા સમાઈ જતી. અજાણ્યો માણસ ગામમાં પ્રવેશે કે તરત ગામના લોકોને ખબર પડી જાય કે એ કઈ જાતિનો હશે. ધોતિયું અને પાઘડીની શૈલી પરિચય આપી દેતાં.

શરદ પવારની માફક મહાત્મા ગાંધીને પણ પાઘડીના વળનો કડવો અનુભવ થયો હતો. મહારાષ્ટ્ર વિતંડાવાદી છે એમ ગાંધીજીએ કહ્યું એ જ અરસામાં ગાંધીજીએ કાઠિયાવાડી ફેંટો પહેરવાનું બંધ કરીને ટોપી પહેરવાનું શરુ કર્યું હતું, જે ગાંધી ટોપી તરીકે ઓળખાવા લાગી હતી. ગાંધીજીએ કહ્યું હતું કે ફેંટા જ્ઞાતિવાચક છે. ફેંટો જોઇને માણસની જ્ઞાતિ પહેલાં નજરે ચડે છે, માણસમાં રહેલો માણસ નજરે ચડતો નથી. આપણે જ્ઞાતિઓની ટૂંકી ઓળખો ખતમ કરીને દેશને જોડવાનો છે. પાઘડી તેમ જ ફેંટાઓને તિલાંજલિ આપવા પાછળનો બીજો તર્ક એ હતો કે પાઘડી અને ફેંટામાં ખૂબ કપડું ખર્ચાય છે. એક ફેંટામાંથી ૨૦થી ૨૫ ટોપી બની શકે. ઉદ્દેશ જો માથું ઢાંકવાનો જ હોય તો પાંચ ગજ કપડાંની જરૂર શું છે, પા ગજની ટોપીથી પણ કામ ચાલી શકે છે.

આખા દેશમાં ગાંધી ટોપીને અને ગાંધી ફિલસૂફીને વધાવી લેવામાં આવી, પરંતુ પૂનામાં યુદ્ધ જામ્યું. ગાંધી ટોપીની ઠેકડી ઉડાડનારા પ્રહસનો લખાવા લાગ્યાં. પાઘડી કેટલી મહાન અને ટોપી કેટલી ક્ષુલ્લક એનાં ગીતો લખાયાં અને નાટકોમાં પાઘડી વિરુદ્ધ ટોપીના સંવાદ બોલાવા લાગ્યા. પુણેના બ્રાહ્મણોને ગાંધીજી સામે બે વાતે વાંધો હતો. એક તો તેમને એમ લાગતું હતું કે ગાંધીજીએ પુણે અને મહારાષ્ટ્ર પાસેથી દેશનું નેતૃત્વ છીનવી લીધું હતું. રાષ્ટ્રીય રાજકારણનું નેતૃત્વ કરવાનો જન્મસિદ્ધ અધિકાર પુણેના અને મહારાષ્ટ્રના બ્રાહ્મણોનો છે એવું તેમને લાગતું હતું. તેમને ગાંધીજી સામે બીજો વાંધો એ વાતનો હતો કે ગાંધીજીએ રાજકારણમાં તેલી-તંબોળી, મુસલમાન, દલિત અને સ્ત્રીઓ સહિત બધાંને સ્થાન આપ્યું હતું જેને કારણે બ્રાહ્મણોએ વર્ચસ ગુમાવી દીધું હતું.

ગાંધીજીની હત્યા પુણે/મહારાષ્ટ્રના બ્રાહ્મણોએ કરી હતી. એ પહેલાં ગાંધીજીની હત્યા કરવાના દરેક પ્રયાસ મહારાષ્ટ્રમાં કરવામાં આવ્યા હતા. રાષ્ટ્રીય સ્વયંસેવક સંઘની સ્થાપના મહારાષ્ટ્રમાં થઈ હતી, અને તેનું નેતૃત્વ આજે પણ મહારાષ્ટ્રના બ્રાહ્મણો કરી રહ્યા છે. આમ મહારાષ્ટ્રના બ્રાહ્મણો પહેલેથી જ ગાંધી વિરોધી રહ્યા છે. અહીં પણ પાછી ટોપી આડી આવી. મહારાષ્ટ્રના બ્રાહ્મણો પાઘડીપરસ્ત ગાંધીવિરોધી હતા, એટલે બહુજન સમાજે કચકચાવીને ગાંધી ટોપી અપનાવી હતી અને કોંગ્રેસમાં જોડાયા હતા. આજે નવી પેઢી ગાંધી ટોપી પહેરતી બંધ થઈ ગઈ છે, પરંતુ મહારાષ્ટ્રમાં તમને ગાંધી ટોપી પહેરનારા સૌથી વધુ મળશે.

સૌજન્ય : ‘કારણ તારણ’ નામક લેખકની કટાર, “ગુજરાતી મિડ-ડે”, 18 જૂન 2018

Loading

બુક–કેઇસ

પન્ના નાયક|Opinion - Short Stories|18 June 2018

‘ના, ના, મને સારું છે. સાચે જ સારું છે. તમે કોણ?’

‘મહેશ. પપ્પા, હું મહેશ છું.’

ઉમેશભાઈને એ નામ સાથે કોઈ લેવાદેવા હોય એવું ન લાગ્યું. વેગમાં જતી ટ્રેનમાં સ્થિર ઊભા રહેવા કોઈ દાંડો પકડવા જાય એમ ઉમેશભાઈ એ નામને વળગવા મથી રહ્યા.

અમેરિકામાં વસતા ભારતીયોનાં પપ્પા-મમ્મી દર ઉનાળામાં ચાર મહિના દીકરા-દીકરી સાથે રહેવાં ને પૌત્ર-પૌત્રીને રમાડવાં આવે એમ જ ઉમેશભાઈ એમની પત્નીના અવસાન પછી ફરી એક વાર મહેશ સાથે રહેવા આવ્યા.

એક શનિવારે ઉમેશભાઈ નવ વાગ્યા સુધી નીચે ચા પીવા ન આવ્યા. મહેશે એના દીકરા સૌરભને દાદાજીને બોલાવવા મોકલ્યો. સૌરભ દાદાજીને ન લાવ્યો એટલે મહેશ પોતે જ ઉપર ગયો. ઉમેશભાઈ ભરઉનાળામાં કફની પર બંડી પહેરી શાલ ઓઢી પથારીમાં બેઠા હતા.

‘પપ્પા, ચા થઈ ગઈ છે.’

‘શું?’

‘ચા, પપ્પા.’

‘ચા?’

‘તમને સારું નથી લાગતું?’

‘ના, ના, સારું છે. તમે કોણ?’

‘મહેશ. પપ્પા, હું મહેશ છું.’

મહેશ ઓરડાની બહાર આવી દાદરનાં બબ્બે પગથિયાં કૂદી નીચે આવ્યો. નીચે સરલા અને સૌરભ ચા માટે સજાવેલા ટેબલ પર વાતો કરતાં હતાં. સરલાએ એને જોયો.

‘પપ્પા બરાબર છે ને?’

‘ના.’

‘ગયા વખત જેવું?’

‘ના, ના, એવું નથી.’

ગયા ઉનાળામાં ઉમેશભાઈ આવ્યા ત્યારે એમની પત્ની કમલબહેનનું અવસાન થયું હતું. દિવસે એમનો સમય વાચનમાં ગાળતા. બપોરે સૌરભ સાથે વાતો કરતા. ઇલેક્ટ્રિક ટ્રેન અને કમ્પ્યુટર ગેઈમ વિશે કુતૂહલ બતાવતા. સાંજે મહેશ અને સરલા ઘેર આવે ત્યારે પુસ્તકો વિશે ચર્ચા કરતા. પુત્ર મહેશ ન્યૂજર્સીમાં ચેરી હિલમાં રહેતો હતો. પુત્રી માયા લૉસ ઍન્જલસમાં. ઉમેશભાઈ થોડા દિવસ માયાને ત્યાં જવાના હતા. નક્કી કરવા એક દિવસ માયાનો ફોન આવ્યો. મહેશ આજની જેમ જ બેડરૂમમાં બોલાવવા ગયેલો. બેડરૂમમાં પપ્પા પથારીમાં બેભાન અવસ્થામાં જોર જોરથી શ્વાસ લેતા હતા. એણે માયાને બેચાર વાક્યોમાં સમાચાર આપી ફોન મૂકી દીધો. ડૉક્ટરને બોલાવ્યા. ઘરનાં બધાં પપ્પાની પથારીની આસપાસ ભેગાં થયાં. બે દિવસ પર જ એમને એટલાન્ટિક સિટીનો કસીનો જોવા જવું હતું. પોતે કહી દીધેલું કે નહીં ફાવે. પપ્પા બર્ટ્રાન્ડ રસેલની વાત કરે તો સાંભળી ન સાંભળી કરે. એમની વાત કાપી નાંખી એ ને સરલા વાત કરે ત્યારે પપ્પા મૂગા મૂગા જમ્યા કરે. સૌરભ સાથે ઇલેક્ટ્રિક ટ્રેનની વાત કરતા હોય ત્યારે નાહકના ટોકેલા એ યાદ આવ્યું. એને માટે ખાસ મુંબઈથી લીલી ચા લાવેલા. પપ્પા આમ ચાલી નીકળવાના છે એવી ખબર હોત તો જરૂર એમને એટલાન્ટિક સિટી લઈ ગયો હોત.

ડૉક્ટર આવે ત્યાં સુધી શું કરવું? પપ્પાને એમના એમ પથારી પર રહેવા દેવા? મહેશે પપ્પાના મોઢામાંથી ચોકઠું કાઢી લીધું. ચોખ્ખી હવા માટે બારી થોડી ખોલી. ઓશીકું ઠીક કર્યું. પગ ઢાંક્યા. એણે પપ્પાના ખાટલા પાસે ખુરશી ખેંચી. બેઠો.

થોડી વાર પછી ઉમેશભાઈનો શ્વાસ થોડો હળવો થયો. ભાન આવતું લાગ્યું. આંખો થોડી ખૂલી. બોખા મોંમાંથી અસ્પષ્ટ પણ શબ્દો બહાર આવવા લાગ્યા.

ડૉક્ટર આવ્યા. ઉમેશભાઈને તપાસ્યા. સ્પેસમની દવા આપી. ઉમેશભાઈ ડૉક્ટરની હાજરીમાં જ બેઠા થયા. ચા માગી. કલાકેક પછી તો એમનું પ્રિય પુસ્તક વાંચતા હતા અને ગમેલાં વાક્યો નીચે લાલ પેનથી અન્ડરલાઇન કરતા હતા. મહેશને થયું કે પપ્પા આમ જ હોવા જોઈએ. કફની પહેરીને ખાટલા ઉપર બેઠા બેઠા વાંચતા હોય એ જ ચિત્ર બરાબર છે.

મહેશે હાશનો શ્વાસ લીધો. એને થયું કે તબિયત સારી ન થઈ હોત તો કદાચ હૉસ્પિટલમાં ખસેડવા પડત. હૉસ્પિટલના ખર્ચનો વિચાર કરતાં મહેશને ધ્રુજારી થઈ. કદાચ ખર્ચને તો પહોંચી વળાય, પણ હૉસ્પિટલમાં જવાઆવવાનો સમય ક્યાંથી કાઢવો? હૉસ્પિટલમાં ન ખસેડવા પડ્યા એ જ સારું થયું. પપ્પાએ વસિયતનામું કર્યું હશે? એમના મૃતદેહને અહીં જ અગ્નિસંસ્કાર કરવાનો કે ભારત મોકલવાનો? ફ્યુનરલ હોમમાં ક્રિમેશનની પણ તપાસ કરી રાખવી જોઈએ. હમણાં તો પપ્પાને જીવતદાન મળ્યું છે. એમને સમજવાની બીજી તક મળી છે. મહેશે વિચાર્યું, એ એના વર્તનમાં ફેર કરશે જ.

બીજા દિવસથી એણે સૌરભ સૂઈ જાય પછી પપ્પાના ઓરડામાં જવા માંડ્યું. એ ચોરપગલે જતો. પપ્પા વાંચતા હોય તો ધીમેથી બહાર સરકી જતો. પપ્પા સૂઈ ગયા હોય તો રજાઈ ઓઢાડતો. સાંજે જમતાં જમતાં આખા દિવસનો અહેવાલ પૂછતો. થોડા દિવસ આમ ચાલ્યું. ઉમેશભાઈને સારું થવા માંડ્યું. એમ એમનો જૂનો દમામ પાછો આવવા માંડ્યો.

‘આપણે મર્સીડીઝ બેન્ઝ કેમ નથી લેતા? મજબૂત અને ટકાઉ તો ખરી ને?’

‘પપ્પા, હવે ફૉર્ડ પણ સારી ગાડી બનાવે છે.’

ફોનની ઘંટડી વાગી. મર્સીડીઝની વાત અટકી.

બે અઠવાડિયાં પછી ઉમેશભાઈની ડૉક્ટર સાથે અપૉઇન્ટમેન્ટ હતી. રોજ મહેશને યાદ કરાવ્યું. જવાને દિવસે ઉમેશભાઈ બારણાની બહાર ગરાજ પાસે ઊભા હતા.

‘પપ્પા, કેમ બહાર ઊભા છો?’

‘ડૉક્ટરને ત્યાં જવાનું છે ને?’

‘એ તો આઠ વાગ્યે. હજી સાડા પાંચ થયા છે.’

ઉમેશભાઈનો જમવામાં જીવ નહોતો. સાત વાગ્યે પાછા તૈયાર થઈ બારણા પાસે ગયા.

‘પપ્પા, હજી વાર છે. અહીંથી પાંચ જ મિનિટ થાય છે.’

પોણા આઠે નીકળ્યા. મહેશ ઑફિસથી થાકીને આવેલો. ઑફિસમાં કંઈક મુશ્કેલીઓ હતી. મોટી તો બજેટની. થોડા પૈસા બચાવવા એના હાથ નીચેના માણસને છૂટો કરવાનો હતો. મહેશને એ બાબતનું ખૂંચતું હતું. એ બિચારાને બૈરીછોકરાં છે. બૈરી કામ નથી કરતી. ઘરનું મૉર્ટગેજ ભરવાનું. છોકરાંને ભણાવવાનાં. ગાડીના હપતા ભરવાના.

‘કેમ ચૂપ છે?’

‘ના, કંઈ નહીં.’

‘મોઢા પર ચિંતા છે ને મને કહે છે, કંઈ નહીં.’

મહેશ હસી ન શક્યો.

‘મારે લીધે તને કેટલી દોડાદોડી થાય છે.’ ઉમેશભાઈ બોલ્યા.

મહેશને થયું. મમ્મી જલદી ચાલી ગઈ એ જ સારું થયું. પપ્પા ભારે કરકસરિયા. મમ્મીને વૅકેશન લેવાનો, બહાર જમવા જવાનો ભારે શોખ, પણ પપ્પા કહ્યા જ કરે કે એ રિટાયર થાય પછી પ્રૉવિડન્ટ ફંડના પૈસા આવશે એમાંથી કોણાર્ક અને મહાબલિપુરમ્ જશે. પપ્પા રિટાયર્ડ થતાં જ મમ્મી ચાલી ગઈ. એ પપ્પાને સમજી શક્યો નહોતો.

ડૉક્ટરે ઉમેશભાઈને તપાસ્યા. એ ઉમેશભાઈની પ્રગતિથી ખુશ હતા. દવા ચાલુ રાખવા કહ્યું.

પાછા ફરતાં ગાડીમાં મહેશે ઉમેશભાઈ માટે પ્રસ્તાવ મૂક્યો. એક ગુજરાતી ત્રૈમાસિક શરૂ થાય છે. એમાં સંપાદક-તંત્રીની જરૂર છે. પપ્પા જરૂર મદદ કરી શકે.

‘મને ત્રૈમાસિકનો વિચાર જ ગમતો નથી.’

‘કેમ?’

‘દેખીતું તો છે.’

‘શું દેખીતું છે?’

‘અમેરિકામાં ગુજરાતીની પડી છે કોને? આ તમારાં છોકરાં તો પટપટ અંગ્રેજી બોલે છે ને રાતદિવસ ટીવી, વીડિયો જુએ છે. ગુજરાતી કોણ મારો બાપ વાંચવાનો છે?’

‘પણ અહીં જે ગુજરાતીઓ વસ્યા છે એમને માટે. કદાચ ઊગતી પેઢી માટે …’

મહેશ મૂગો મૂગો ગાડી ચલાવતો હતો. ઉમેશભાઈએ વાત શરૂ કરી.

‘બાબુભાઈના દીકરાનાં લગ્ન છે ને? શું નામ એનું?’

‘વિકાસ.’

‘હા, વિકાસ. કેટલો ચાંલ્લો કરવાનો છે?’

‘એક સો ને એક.’

‘અધધધ. એટલા બધા કેમ? ત્રણ હજાર રૂપિયા થયા.’

‘પણ પપ્પા, એમ ગણતરી ન થાય. અહીં અમેરિકામાં રહેતાં હોઈએ ને સારો સંબંધ હોય તો એ પ્રમાણે ચાંલ્લો કરવાનો ને!’

‘તો પછી મારી સાળીના દીકરાને એનાં લગ્નમાં પાંચ સો એક રૂપિયા આપેલા એનું શું? માંડ સત્તર જ ડૉલર?’

‘હા પપ્પા, મુંબઈમાં મુંબઈનો રિવાજ.’

‘એકવીસ ડૉલરથી વધુ ચાંલ્લો ન જ કરાય. ડૉલરનાં કાંઈ ઝાડ નથી ઊગતાં.’

મહેશ અંદરથી ઊકળતો હતો. પપ્પાની ઉંમર, એમના સ્વભાવ, એમની રહેણીકરણી અને વિચારસરણીથી પરિચિત હતો.

મહેશે માથું ધુણાવ્યું.

‘પપ્પા, તમારા વાળ કપાવી લો ને.’

‘અહીં વાળ કપાવું?’ ઉમેશભાઈ તાડૂક્યા.

‘હા, કેમ?’

‘દસ ડૉલર કપાવવાના ને ઉપરથી ટિપ. કપાવીશ ઇન્ડિયા જઈને.’

અને પછી આ શનિવારની સવાર. જ્યારે ઉમેશભાઈ ચા પીવા નીચે ન આવ્યા અને મહેશ બોલાવવા ગયો ત્યારે ઓરડામાં સભાન બેઠા હતા, પણ મહેશને ઓળખ્યો નહોતો.

મહેશે પપ્પાને પરિસ્થિતિ સમજાવી. એ અમેરિકામાં મહેશ અને સરલાને ત્યાં છે. આઠ વરસનો સૌરભ નીચે ઇલેક્ટ્રિક ટ્રેન સાથે રમે છે. માયા લૉસ ઍન્જલસ રહે છે, જ્યાં એ જવાના છે. એમને સાહિત્ય અને ફિલસૂફીનો શોખ છે. કૃષ્ણમૂર્તિ એમને ખૂબ પ્રિય છે.

‘એમ, એમ? સારું.’

મહેશને થોડી ધરપત થઈ.

‘તારી મમ્મીને કહે કે આવતે અઠવાડિયે વૅકેશન લઈએ. ખજૂરાહો જઈએ.’

‘પપ્પા, મમ્મી તો ગુજરી ગયાં છે.’

‘મમ્મી ગઈ? મને કેમ યાદ નથી? અને તારી પત્ની? શું નામ એનું?’

‘સરલા.’

‘અને તારો બાબો?’

‘સૌરભ.’

‘સૌરભ. એને શેનો શોખ છે?’

ઉમેશભાઈ ઊભા થયા. ડેસ્કનું ખાનું ખોલ્યું. બંધ કર્યું.

‘પપ્પા, શું શોધો છો?’

‘મારી … મારી ચોપડીઓ.’

‘એ તો આ રહી. બુક-કેઇસ પર.’

ઉમેશભાઈ બુક-કેઇસ પાસે ઊભા રહ્યા. એક ચોપડી કાઢી. જૂના પૂંઠાની હતી. ડાબા હાથમાં મૂકી જમણા હાથથી ટપારી. સહેજ ધૂળ ઊડી. પછી જમણા હાથમાં લીધી.

‘મહેશ, લે આ તારાં કાવ્યો. મેં તારા દીકરા માટે સાચવી રાખ્યાં’તાં …’

મહેશ ભૂલી ગયેલો કે એ અઢાર વર્ષનો હતો ત્યારે અઢાર સૉનેટ લખી વ્યવસ્થિત હસ્તપ્રત બનાવેલી.

મહેશ પપ્પાને વળગી પડ્યો.

Posted on જૂન 17, 2018

સૌજન્ય : https://davdanuangnu.wordpress.com/category/

%e0%aa%b0%e0%aa%b5%e0%aa%bf%e0%aa%aa%e0%ab%82%e0%aa%b0%e0%ab%8d%e0%aa%a4%e0%aa%bf/

Loading

પણ નિયત સાફ છે. ગફલતો તો થતી રહે, માણસ માત્ર ભૂલને પાત્ર

રમેશ ઓઝા|Opinion - Opinion|17 June 2018

આપણા મેહુલભાઈ અને તેમના ભાણિયા નીરવ મોદી પંજાબ નેશનલ બેંકને ૧૩,૫૦૦ કરોડ રૂપિયાનો ચૂનો લગાડીને નાસી ગયા, એ પછી ભારત સરકારને અને બેન્કના સત્તાવાળાઓને જાણ થઈ હતી કે આરોપી નદારદ છે. ૧૩,૫૦૦ કરોડ રૂપિયા એ કોઈ નાની રકમ નથી. આનાથી દસ હજારમાં ભાગના આપણા પોતાના રૂપિયા હોય તો પણ આપણે દિવસરાત દેણદાર પર નજર રાખીએ કે એ નાસી ન જાય. પણ, ખેર સરકારનું અને બેન્કના અધિકારીઓ ગાફેલ રહ્યા અને મામા-ભાણેજ ભાગી ગયા. એ સિવાય તેમણે પરિવારના લોકોને એક એક કરીને રવાના કરી દીધા હતા અને કેટલાકનું તો બીજા દેશોનું નાગરિકત્વ પણ મેળવી લેવામાં આવ્યું હતું.

આમ છતાં ય ૨૦૧૯ માટે સરકારે પસંદ કરેલા નવા સૂત્ર મુજબ આપણે માની લઈએ કે એ સાફ નિયતનો મામલો હતો. એ પહેલાં ૯૫૦૦ કરોડ રૂપિયાનું કરી જનાર વિજય માલ્યા સંસદભવનમાં સેન્ટ્રલ હોલમાં કોફી પીને અને નાણાં પ્રધાન અરુણ જેટલીને મળીને નાસી ગયો, એ પણ સરકારના પક્ષે ગફલત હતી બાકી નિયત સાફ હતી. નિયત સાફ હતી એટલે તો સરકારે સંસદમાં ગળું ખોંખારીને કહ્યું હતું કે ગુનેગારોને છોડવામાં નહીં આવે. તેમને પાતાળમાંથી શોધીને પાછા લાવવામાં આવશે અને સજા કરવામાં આવશે. કાયદો તેનું કામ કરશે અને સરકાર કાયદાનું પાલન કરનારાઓને પ્રભાવિત નહીં કરે એવો દરેક વખતે કરવામાં આવે છે એવો ખુલાસો પણ કરવામાં આવ્યો હતો. ૨૪મી ફેબ્રુઆરીએ ભારત સરકારે દેશને જાણકારી આપી હતી કે નીરવ મોદીનો ભારતીય પાસપોર્ટ રદ્દ કરવામાં આવ્યો છે. સરકારની દક્ષતા જોઇને ઘણા લોકો ગદગદ થઈ ગયા હતા.

નીરવ મોદી આ વરસની પહેલી જાન્યુઆરીએ ભાગી ગયો હતો. મામા અને પરિવારના બીજા સભ્યો એક એક કરીને રવાના થઈ ગયા હતા. પૂરા ૨૯ દિવસ પછી પંજાબ નેશનલ બેન્કે સી.બી.આઈ.ને જાણ કરી હતી કે નીરવ મોદીએ બેંક સાથે છેતરપીંડી કરી છે. એ પહેલાં ૨૩મી જાન્યુઆરીએ નીરવ મોદી દાઓસમાં વર્લ્ડ ઇકોનોમિક ફોરમમાં નરેન્દ્ર મોદીની સાથે હતો અને વડા પ્રધાન સાથે ગ્રુપ ફોટોમાં પણ જોવા મળે છે. છેતરપીંડી કરીને નાસી જનારા ભાગેડુની હિંમતને દાદ દેવી કે ફૂહડ વહીવટીતંત્ર પર ફિટકાર વરસાવવો એ તમે નક્કી કરો. આપણા મહાન દેશના મહાન વડા પ્રધાનને નાસી જવાની ઘટનાના ૨૩ દિવસ પછી પણ જાણ નહોતી કે ફોટો પડાવવા જે માણસ સાથે ઊભો છે, એ દેશની બીજા ક્રમની મોટી બેંકના ૧૩,૫૦૦ કરોડ રૂપિયા લૂંટીને જતો રહ્યો છે. પણ નિયતમાં કોઈ ખોડ નહોતી, નિયત સાફ હતી. નિર્દોષપણે થતી ગફલતને તો ભગવાન પણ માફ કરે છે.

હવે જે નવી વિગતો સામે આવી છે એ સાફ નિયત વિષે શંકા પેદા કરે છે.

બ્રિટિશ સરકારે ભારત સરકારને આપેલી માહિતી મુજબ નીરવ મોદી ભારત સરકારે ઈશ્યુ કરેલા પાસપોર્ટનો ઉપયોગ કરીને બ્રિટનમાં દાખલ થયો હતો, એટલું જ નહીં, બીજા દેશોમાં પણ ફરે છે. તેણે અમેરિકા, બ્રિટન, હોંગકોંગ અને સિંગાપુરનો પ્રવાસ પણ કર્યો છે. આવું બને?  ભારત સરકારે તો છેક ૨૪મી ફેબ્રુઆરીએ જાહેરાત કરી હતી કે નીરવ મોદીનો પાસપોર્ટ રદ કરવામાં આવ્યો છે એટલે તે જ્યાં ગયો છે, ત્યાંથી બીજા દેશમાં પ્રવાસ નહીં કરી શકે. તો શું ભારત સરકારે વિશ્વદેશોને અને જગતભરના વિમાનમથકોને નીરવ મોદીનો પાસપોર્ટ રદ કરવામાં આવ્યો છે એની જાણકારી નહોતી આપી?

એમ લાગે છે કે ભારત સરકારે નીરવ મોદીના પાસપોર્ટ રદ કરવામાં આવ્યો છે, એની જાહેરાત કરી હતી, વાસ્તવમાં પાસપોર્ટ રદ નહોતો કર્યો. અમેરિકા, બ્રિટન, હોંગકોંગ અને સિંગાપુર એ ઉત્તર કોરિયા કે સીરિયા જેવા મુફલીસ દેશો નથી. ત્યાંના વસાહતી વિભાગો અને વિમાનમથકોના કર્મચારીઓ ઝીણી નજરે ચકાસણી કરતા હોય છે. ઘડીભર આપણે માની લઈએ કે ભારત સરકારની એડવાઇઝરી તરફ સંબંધિત દેશના સંબંધિત અધિકારીનું ધ્યાન નહોતું ગયું અને ભૂલમાં વિઝા ઈશ્યુ કરવામાં આવ્યા હતા, પરંતુ ચારે ય દેશોમાં આવું બને? એક જગ્યાએ ભૂલ થાય, દરેક જગ્યાએ એક સરખી ભૂલ થાય?

બીજું, ભારત સરકારે હવે રહી રહીને નીરવ મોદી સામે રેડ કોર્નર નોટિસો બહાર પાડી છે. એ પણ એટલા માટે કે સરકાર પાસે કોઈ છૂટકો નહોતો. નીરવ મોદી લંડનમાં નજરે પડ્યો એટલે ઊહાપોહ થયો. ઊહાપોહ થયો એટલે ભારત સરકારે તે ભારતનો ગુનેગાર હોવાની રજૂઆત કરી. આવી રજૂઆત કરવામાં આવી એટલે બ્રિટિશ સરકારે અને ઇન્ટરપોલે ભારત સરકારને સત્તાવાર જાણકારી આપી કે તમારો ગુનેગાર તો તમારો પાસપોર્ટ વાપરીને લંડનમાં આવ્યો છે અને દુનિયાના દેશોમાં ફરી રહ્યો છે. ઇન્ટરપોલે એમ પણ જણાવ્યું કે ભારતના આરોપી નીરવ મોદી સામે રેડ કોર્નર નોટિસ પણ નથી. હવે ભારત સરકાર પાસે રેડ કોર્નર નોટિસ બહાર પાડવી અનિવાર્ય બની ગઈ.

સૌજન્ય : ‘કારણ તારણ’, “ગુજરાતી મિડ-ડે”, 16 જૂન 2018

Loading

...102030...3,0763,0773,0783,079...3,0903,1003,110...

Search by

Opinion

  • પાલિકા-પંચાયત ચૂંટણીઓમાં વિલંબ લોકતંત્ર માટે ઘાતક છે
  • અદાણી ભારત કે અંબાણી ઈન્ડિયા થશે કે શું?
  • પ્રતાપ ભાનુ મહેતા : સત્તા સામે સવાલો ઉઠાવતો એક અટલ બૌદ્ધિક અવાજ
  • લાઈક-રીલ્સથી દૂર : જ્યારે ઓનલાઈનથી ઓફલાઈન જિંદગી બહેતર થવા લાગે
  • રુદ્રવીણાનો ઝંકાર ભાનુભાઈ અધ્વર્યુની કલમે

Diaspora

  • દીપક બારડોલીકરની પુણ્યતિથિએ એમની આત્મકથા(ઉત્તરાર્ધ)ની ચંદ્રકાન્ત બક્ષીએ લખેલી પ્રસ્તાવના.
  • ગાંધીને જાણવા, સમજવાની વાટ
  • કેવળ દવાથી રોગ અમારો નહીં મટે …
  • ઉત્તમ શાળાઓ જ દેશને મહાન બનાવી શકે !
  • ૧લી મે કામદાર દિન નિમિત્તે બ્રિટનની મજૂર ચળવળનું એક અવિસ્મરણીય નામ – જયા દેસાઈ

Gandhiana

  • ગાંધીસાહિત્યનું ઘરેણું ‘જીવનનું પરોઢ’ હવે અંગ્રેજીમાં …
  • સરદાર પટેલ–જવાહરલાલ નેહરુ પત્રવ્યવહાર
  • ‘મન લાગો મેરો યાર ફકીરી મેં’ : સરદાર પટેલ 
  • બે શાશ્વત કોયડા
  • ગાંધીનું રામરાજ્ય એટલે અન્યાયની ગેરહાજરીવાળી વ્યવસ્થા

Poetry

  • ગઝલ
  • કક્કો ઘૂંટ્યો …
  • રાખો..
  • ગઝલ
  • ગઝલ 

Samantar Gujarat

  • ઇન્ટર્નશિપ બાબતે ગુજરાતની યુનિવર્સિટીઓ જરા પણ ગંભીર નથી…
  • હર્ષ સંઘવી, કાયદાનો અમલ કરાવીને સંસ્કારી નેતા બનો : થરાદના નાગરિકો
  • ખાખરેચી સત્યાગ્રહ : 1-8
  • મુસ્લિમો કે આદિવાસીઓના અલગ ચોકા બંધ કરો : સૌને માટે એક જ UCC જરૂરી
  • ભદ્રકાળી માતા કી જય!

English Bazaar Patrika

  • “Why is this happening to me now?” 
  • Letters by Manubhai Pancholi (‘Darshak’)
  • Vimala Thakar : My memories of her grace and glory
  • Economic Condition of Religious Minorities: Quota or Affirmative Action
  • To whom does this land belong?

Profile

  • તપસ્વી સારસ્વત ધીરુભાઈ ઠાકર
  • સરસ્વતીના શ્વેતપદ્મની એક પાંખડી: રામભાઈ બક્ષી 
  • વંચિતોની વાચા : પત્રકાર ઇન્દુકુમાર જાની
  • અમારાં કાલિન્દીતાઈ
  • સ્વતંત્ર ભારતના સેનાની કોકિલાબહેન વ્યાસ

Archives

“Imitation is the sincerest form of flattery that mediocrity can pay to greatness.” – Oscar Wilde

Opinion Team would be indeed flattered and happy to know that you intend to use our content including images, audio and video assets.

Please feel free to use them, but kindly give credit to the Opinion Site or the original author as mentioned on the site.

  • Disclaimer
  • Contact Us
Copyright © Opinion Magazine. All Rights Reserved