“પપ્પા.”
“હા, બેટા.”
“દાદાજીનાં ચશ્માં મારાથી તૂટી ગયાં.”
“કેવી રીતે તૂટી ગયાં? ધ્યાન રાખવું જોઈએને.”
“દાદાજીને હું ચશ્માં દેવા જતો હતો, હાથમાંથી છૂટી ગયાં ને તૂટી ગયાં.” “દાદાજીએ તને શું કામ ચશ્માં આપવાનું કહ્યું. તેમને હાથે લઈ લેવા જોઈએ ને.”
“દાદાજીને મેં જ ઊભા થવાની ના પાડી હતી. દાદાજી પડી જાય તો વાગી જાય ને, એટલે. પપ્પા, કાલે દાદાજીનાં ચશ્માં લેતા આવજો.”
“તારા દાદાજીને ચશ્માંની શું જરૂર છે? છાપું વાંચે કે ટી.વી. જુએ, આંખો બગડી જાય અને મારી પાસે અત્યારે તારા દાદાજીનાં ચશ્માનાં પૈસા નથી.”
“પપ્પા, મારે આવતા અઠવાડિયે પિકનીકમાં જવાનું છે. તેના સાતસો રૂપિયા ભરવાના છે. મેં એ પિકનીકનું સ્થળ જોયું છે, હું નહીં જાઉં તો એ રૂપિયા બચશે, તેમાંથી દાદાજીનાં ચશ્માં લેતા આવો.”
“હવે દાદાની વકીલાત કરતો જા, દાદાજીને ચશ્માંની કોઈ જરૂર નથી, સમજ્યો.”
“દાદાજી, તમારાં ચશ્માં, મારાથી તૂટી ગયાં એટલે તમને બહુ તકલીફ પડે છે ને? પણ, પપ્પા માનતા નથી.”
“બીટ્ટુ, તારા પપ્પા સાચું કહે છે. હવે મારે છાપું વાંચીને કે ટી.વી. જોઈને શું કરવાનું. મને કોઈ તકલીફ નથી.” પણ બીટ્ટુ રોજ જોતો હતો કે દાદાજીને છાપું વાંચ્યા વગર ચેન પડતું નહોતું. જોવામાં પણ તકલીફ થતી એટલે ઘણી વખત ક્યાંક ને ક્યાંક અથડાઈ જતા. બીટ્ટુ, દુઃખી થવા સિવાય બીજું કંઈ કરી શકે તેમ નહોતો.
“જો તો બીટ્ટુ બહાર કાર ઊભી રહેવાનો અવાજ આવ્યો, કોણ આવ્યું છે?” “એ તો હું છું, તારો મિત્ર મનુ.”
“આવ, ભાઈ, આવ, ઘણા દિવસે ભૂલો પડ્યો.”
“આ બાજુથી ચેતન જતો હતો એટલે થયું લાવ તને મળી લઉં. ચેતન અને તેનો દીકરો પિન્ટુ પણ સાથે આવ્યા છે.”
“કેમ છે, કાકા?”
“મજામાં, દીકરા.”
બીટ્ટુ અને પિન્ટુને ભાઈબંધી થઈ ગઈ. “દાદા, તમને હું દાદાજી કહી શકું?”
“ચોક્કસ, પણ હું, તારા પપ્પાનો કાકો એટલે તારે મને કાકા દાદાજી કહેવાનું.” બીટ્ટુ અને પિન્ટુ બંને ખુશ થઈ ગયા.
“અરે! અમુલખ તને કહેવાનું તો રહી જ ગયું કે તું તારાં, બીજી જોડ ચશ્માં મારે ઘરે ભૂલી ગયો હતો.” હમણાં તારી ભાભીએ સાફસૂફી કરી તેમાં હાથમાં આવ્યાં અને મને ભાઈબંધનું ધ્યાન નથી રાખતા, એવો ઠપકો પણ તારી ભાભી તરફથી મળ્યો, લે આ તારાં ચશ્માં.”
“સારું થયું તું આપવા આવ્યો, ચશ્માં વગર મને બહુ તકલીફ પડે છે.” બીટ્ટુ આ વાત સાંભળી ખુશ થઈ ગયો કે હવે દાદાજીને છાપું વાંચી શકાશે અને ટી.વી. પણ જોઈ શકાશે.
સમયનું ચક્ર ફરતું ચાલ્યું. મયૂરભાઈ, બીટ્ટુના પપ્પા અને અમૂલખભાઈના દીકરા એંશી વર્ષની ઉંમરે પહોંચી ગયા. “બેટા, મારાં ચશ્માં તૂટી ગયા છે નવા લેતો આવજે ને?”
“પપ્પા, હવે તમારે ચશ્માંનું શું કરવું છે? સારું થયું, છાપું વાંચવાથી અને ટી.વી. જોવાથી આંખો બગડે, હવે તમે આરામ કરો.”
“કેમ એમ બોલે છે?” “પપ્પા, તમને યાદ છે? મને તો બધું જ યાદ છે. તમે દાદાજીને નવાં ચશ્માં નહોતા લાવી આપ્યાં અને દાદાજીએ જે મુશ્કેલી સહન કરી તે મેં નજરે જોઈ છે. સારું થયું કે મનુદાદા, દાદાજીને બીજી જોડ ચશ્માંની આપી ગયા એટલે વાંધો ન આવ્યો પણ તમારે તો મનુદાદા જેવો કોઈ મિત્ર નથી કે બીજી જોડ ચશ્માંની આપી જશે.”
મયૂરભાઈ, ભૂતકાળમાં કરેલા કર્મનાં ફળ ભોગવતા હોય એવી લાગણી અનુભવી રહ્યા હતા પણ સમય હાથથી નીકળી ચુક્યો હતો.
“લો, પપ્પા આ તમારાં ચશ્માં.” મયૂરભાઈએ જોયું તો બીટ્ટુ હાથમાં ચશ્માં લઈને ઊભો હતો.
“પપ્પા, હું તમારો દીકરો છું, પણ અમુલખદાદા જેવા પવિત્ર માણસનો પૌત્ર છું એટલે તમારી જેમ વર્તન ન કરી શકું.” મયૂરભાઈ હાથમાં ચશ્માંને જોતા રહ્યા અને બીટ્ટુ સડસડાટ તેના રૂમમાં ચાલ્યો ગયો.
ભાવનગર, ગુજરાત
e.mail : Nkt7848@gmail.com
