આંય શું હું તમારા કે'વાની વાટ જોઈને બેઠો છું?
મારી તલપ
મારી તડપ
મારી ભૂખ
મારી તરસ
મારો શ્રમ
મારી મજૂરી
મારો પરિશ્રમ
મારી મજબૂરી
મારો આશ્રમ
મારો વિશ્રામ …
એ બધાનો હું માલિક છું!
મારા તો ઠીક,
મારા બે વરહના છોકરાના પેટમાં ય બિલાડાં બોલે ને,
તો છોકરો ય હાકોટો કરીને કહી દે,
કે … ચૂપ મર!
એટલે બલાડાં ચૂપ!
જસલી, મૂઈ હાલતી નો'તી કાલે
લાશની જેમ ગબડી જાય, મૂઈ!
પાણી માંગતી ‘તી!
કેતી’તી, કે મોઢું સુકાય છે …
તે એની મા એના કાનમાં બોલી કે હાલ ઘેર જવું છે ને!
ત્યાં તો જેમતેમ કરતી ઊભી થઈને હેંડવા માંડી!
તરસ છો ને ગળામાં, પણ ગળું તો આપડું ને!
આપડે કઈ એમ કરે!
છાલાં છો ને પગમાં,
પણ પગ તો આપડા છે ને,
આપડે કઈ એમ કરે!
અમારું પેટ અમારા કહ્યામાં,
અમારી ભૂખ અમારા કહ્યામાં,
અમારી તરસ અમારા કહ્યામાં,
અમારી તલબ અમારા કહ્યામાં!
તાપમાં હાલી હાલીને,
સૂરજને એકધારું પીધાં કરીને
બે છોકરાં રૂપાળા સિસમની પેઠ ચમકદાર થઈ ગયા છે!
આ તો અમારી વાત થઇ,
પણ દેશમાં ઓલો કેશો નથી રહેતો!
હા હા ઈ જ!
તમારા બંગલા બાંધવા આવતો'તો ને …!
તે એનો બાપ મરી ગયો!
પોલીસને કીધું કે લોકડાઉન છે કંઈક કરો ભૈશાબ,
પણ પોલીસ કે' કે
બાપને કે' આત્મનિર્ભર થાય!
તે ઈ સમજી ગયો સાનમાં!
બાપની લાશને સાઈકલ ઉપર નાખીને બાળી આવ્યો …
તો આવી બધી ઘણી વાતુ છે!
હવે ઇ કહો,
કે તમે અમને હમજાવશો, કે આત્મનિર્ભર ઓમ કહેવાય
ને ત્યમ રે'વાય!?
મારી ઘરવાળી …
બે જીવસોતી
ભૂખની મારી
તરસની મારી
તાપની મારી
ગરભની માયાની મારી
તૂટતી કાયાની મારી …
એક દા'ડો બોલી
કે શરાપ દઈ
આ બધાને હતાં-ન્હોતાં કરી નાખું!
પણ પછી કે કે નઈ દઉં શરાપ!
જેમ આ કકળતી આંતરડી મારી છે,
એમ આ જીભાન મારી છે,
હું કઉં એમ જ કરે મારી જીભ …
અમે
આત્મનિર્ભર …!