નીરવ મૌન મહીં ઢળવાનું છે.
દફનાવાનું કે બળવાનું છે.
અંધારી રાતે દીવો બાળી,
પાક્કી નીંદરમાં સૂવાનું છે.
જેવાં આવ્યા'તા તેવી રીતે,
ચિઠ્ઠી ફાટે તો જાવાનું છે.
મિલ્કત, સ્વજનો, દુનિયા ને દોસ્તો,
કૈં પણ ના સાથે લેવાનું છે.
ચાદર, અત્તર, ફૂલ ને નનામી,
જ્યાં બાંધે ત્યાં બંધાવાનું છે.
કાંધે કાંધે આ ગાડી ચાલે,
છેક વિસામે બસ જાવાનું છે.
તુલસી પાન અને રૂપિયો મૂકી,
મોંઢે જળ સૌનું પીવાનું છે.
ઘી ચોળે ને હોમે તલ પણ સૌ,
ભડ ભડ ભડ આગે બળવાનું છે.
અભિમાની થઇ જીવ્યો પામર તું,
ઠાલાં મોતે બસ મરવાનું છે.
કોઈ છે આજે કોઈ કાલે,
સૌને એક દિ' ત્યાં જાવાનું છે.
એ રસ્તે એકલ જાવાનું છે.
સૂતાં સૂતાં રાખ થવાનું છે.
ખોટે ખોટાં શ્લોકો બોલીને,
છેલ્લી જાત્રા થૈ જાવાનું છે.
છોડી કાયા, માયા, ઘર, દુનિયા,
ભીંતે છવિ થૈ ટીંગાવાનું છે.
18/7/2020
e.mail : naranmakwana20@gmail.com
