દર્પણ સમ જલ, મૌનનો કેફ ચડે,
જાણે કહેવાની હતી કંઈ એક વાત.
તું ગઈ ને રહી ગઈ પોકારતી આંખો,
ને કંઠે અટકી ગઈ પ્રણયરંગોની વાત.
ઘડીકમાં ઘેરાય આવે અશ્રુ ઘટાઓ,
આંસુઓનું દરદ ખટકે છે દિનરાત.
હાસ્યને બહાને પણ હું ખૂબ રડી છું,
સહનશક્તિ વડે સંજોગ શાસનની વાત.
અંતરનું ક્રંદન કેમ કરી હું તજું એ સાગર,
મૂંગે મૂંગે રોઈ આછું આછું હસવાની વાત.
ઘાટકોપર, મુંબઈ
e.mail : bijaljagadsagar@gmail.com