મધરો મધરો પાયો કલાલણ !
અંકાશે હું ના માયો રે લોલ.
મુંને નેણ કટોરો ઉલાળી કલાલણ !
ચંઈનો ચંઈ ઉછાળ્યો રે લોલ.
આંખે આભલિયું આંજ્યું કલાલણ !
પગલે પાતાળ મેં દાબ્યું રે લોલ.
સૂરજમાં મુખ મેં ધોયું કલાલણ !
ચાંદલામાં મુખડું જોયું રે લોલ.
બત્રી કોઠે દીવા ઝળકે કલાલણ !
રૂંવે રૂંવે તારા લળકે રે લોલ.
રગે રગે તે રંગ છલકે કલાલણ !
અણસારે મેઘધજા ફરકે રે લોલ.
મધરો મધરો પાયો કલાલણ !
અંકાશે કંઈ ના માયો રે લોલ.
આવડું અંકાશ ભલે ઓછું પડે તું મારી
બાંધણીની ગાંઠે બંધાયો રે લોલ.

(26 જૂન 1920 – 16 સપ્ટેમ્બર 1994)

સૌજન્ય : ‘કાવ્યકુંજ’, “અખંડ આનંદ”, ફેબ્રુઆરી 2015