જગલાની વારતા અને ભગલાની વારતા,
લીરા થયેલ ચોરણી, ડગલાની વારતા.
લુચ્ચાઈની સફેદી ને કાળાશનું બયાન,
એક કાગડો કહી રહ્યો બગલાની વારતા.
કૈં વાર સાંભળી બહેરા, કાન થૈ ગયા,
આ જિંદગી છે વાઘ ને સસલાની વારતા.
દુકાળિયાના દેશમાં જીવી રહી હજુ –
તું ધન્ય છે હે, ધાન્યના ઢગલાની વારતા!
રસ્તો કહેશે ધૂળની ભાષા મહીં કદી –
રસ્તે પડ્યાં નથી જ એ પગલાંની વારતા.
સૌ સાંભળે પણ કોઈ ન હોંકારો આપતું;
રઘલો કહે ગરીબીના ગગલાની વારતા.
મહુવા, ભાવનગર
સૌજન્ય : “નિરીક્ષક”, 16 માર્ચ 2018; પૃ. 05