નફરતના અંગાર વચ્ચે જીવ્યો છું
ને સતત આઘાત વચ્ચે જીવ્યો છું
છું હું દલિત, તેની મને ક્યાં ખબર હતી ?
ધકેલ્યો, તમે મને હાંસિયામાં ત્યારે, ખબર પડી હતી
ધૃણા, તિરસ્કાર, ને અભાવો વચ્ચે અપમાન ઘણા સહ્યાં, અમે ભાઇ
પણ હવે રાંક, ભીરુ, બાપડા રહેવાનાં નથી, અમે કદી’
સતત તૂટવું, ઓગળવું, હવે થઇ જશે ભૂતકાળ અમારો
આગ થઇ, સામે, તમારી હવે ભડકો થઇ રહીશું અમે
વેદનાના કૂવામાં ક્યાં સુધી ડુબ્યા કરીએ, ભલા
માણસ છીએ હો, બસ, હવે તો માણસ થઇ રહીશું અમે.
તા. ૧૬-૩-૨૦૧૭
e.mail : koza7024@gmail.com