મારી ફળીમાં ખીલ્યું એક ગુલાબ.
આપતું જાણે નફરતને એ જવાબ.
પ્રેમ તણું પ્રતીક એ સૌને ગમનારું,
કાં ઈશ કાં આશિકને એ મળનારું.
રખેને જમાવતું કેટલો એ રૂઆબ …1
કોમળતા એની સૌને આકર્ષતી ને,
રંગ થકી એની ઓળખાણ થતી ને.
આપવો ઘટેને મોટો કોઈ ઈલ્કાબ …2
ફળીમાં પામ્યું સ્થાન એ અદકેરું,
શોભા જાણે કે પ્રતિ પળ દેનારું.
એના ય હશે કેટકેટલાયે ખ્વાબ …..3
સ્થાન જાળવી રાખવા સતત દોડતા રહેવું પડે.
ના હો વાંકગુનો તો પણ હાથ જોડતા રહેવું પડે.
ખબર હોય કે છે ખટપટનું ધામને ઈર્ષાળુ કેટલાક,
સંબંધ જાળવી રાખવા હસતાં મળતાં રહેવું પડે.
હોય સત્તા કે સંપદા જેની પાસે અઢળક ઈશદત્ત,
સમયના તકાજે એને મનમારી નમતાં રહેવું પડે.
હોય ઘર બિમારીનુંને ના હોય રુચિ ભોજન તણી,
તો ય શરીરને ટકાવવા રોજરોજ જમતાં રહેવું પડે.
હોય ખાતરી કે ઈશ્વર નહીં આવે મામેરું પૂરવાને,
તેમ છતાં સર્વોપરી જાણી વંદન કરતાં રહેવું પડે.
‘દીપક’ કેટલી છે કરુણતા આ માનવજીવન તણી,
સામે હોય ખડી મુસીબતને ડગ ભરતાં રહેવું પડે.
ઘવાયેલા હૃદયની કોઈ સારવાર કરો.
ઢોળાય છે રક્ત એટલો તો વિચાર કરો.
નથી તલવાર કે બંદૂકના થયા પ્રહારો,
મલમપટ્ટી કરીને એનો ઉપચાર કરો.
નહીં જીરવી શકે એ આઘાત ઉર તણો,
ઓળખી સમયને યોગ્ય પ્રતિચાર કરો.
નાનું તો ય છાનું રહે એમાંનું એ નથી જ,
મખમલી સારવારે જોડી દિલતાર કરો.
વેદનાના વમળમાં કેટલું રહ્યું અટવાઈ,
ઝંખે છે સ્નેહ, લાગણીના શણગાર કરો.